Poezi nga Hasan Qyqalla

Hasan Qyqalla

Vargu

Pse s`të pashë; vargu më erdhi

gjurmoj Botën, s`më flet njeri

grafit portreti ngado që bredh

hija i fanitet herë kuq…herë gri.

Sikur ftesën pres çdo stinë

përpëlitjet më ngacmojnë në varg

tok qëndisnim në gjergjef Arbërinë

ti në dhe tëndin unë larg… shumë larg

Pres të njoh syrin tënd pa lot

ngjyrën e flokut çfarë e ke

pres një ftesë, në vapë këtë mot

të të them ku jam, të më thuash ku je

Vargu vyshket, kur të heshtë

apo vdes me fjalë të pathënë

ëndrrat mpihen në kortezh

ku të lashë, ku më ke lënë

vargu zgjohet nga balta… e pret!

Marshi vargut

Vargu thyen robërinë

shpërthen horizonte

vargu im vret gënjeshtrën

vargoi për Lirinë

vargu im marshoi

shestoi, kur ish i mbyllur

Vargu i përgjakur

i palakuar

i paepur

vargu betejë në histori

i ngjyrosur me të kuq

i shkruar me të zi

Vargu lindi dikur

në djep u përkund

u rrit, shndërruar në bilur.

herë më lidhi nyjë

herë më zuri frymë.

Vargu më trazoi gjumin

vargu shkroi “Formulën…”

marshoi gjithë Shqipërinë

gjeti dhe Malësinë

shpëlau plagën

Kosovës i thur këngën

Vargu bujti në luginë

u shtri gjer në Manastir

freskohet në Ulqin

shkruan tërë Shqipërinë.

 Pse

Pse qaj kur Bota përqeshet

e qesh kur ndjenja përleshet

pse vras mendjen nga vampirët

shkruajnë poemën në surrat, laviret

pse lexoj romanin “Nga jeta në jetë-Pse?”

pse drama inskenohet hëpërhë

Iu hoqën artit veshët

veshët qajnë për vëthët.

Modem çoroditjeje

Kulturë plasaritjeje…

Vlora

Aty ku valët e Jonit

përplasen në Adriatik

Zgjohen kujtimet përçart

A një dell zemre u fik

Këtu pashë Flamurin valëqëndisur

Tragetin që barti parinë e mosvarësisë

Habitshëm Marigona ende rri zgjuar…pret

Plakun e urtë, mjekrbardhin e Arbërisë!

Fieria (Apolonia)

Ta dija se një ditë portat do të hapen

Të them se ëndrra të prek krahun zgjuar

Do t’kafshoja ditët, do t’përpija netët

Mbi Apoloninë antike, ndoshta jemi takuar.

Dy letra i shkrova anonim si dikur

Dy ekuacione me të panjohurin “iks”

Pse ike në Butrint, fsheh n`gurë e mur

Unë do të thosha, “të dua… fiks”!

Këtuaty

Këtu valët shqip më përkëdhelin

Këtu zë rrënjë trungu në origjinë

Këtu puhiza ëmbël fytyrën freskon

Këtu gjej kuq e zi arkeologjinë…

Këtu thuret kënga nga vala në pentagram

Këtu vargut i zë burimin nga Deti Jon

Këtu shtrihet frymë në Horizontin Ilir

Këtu jeton dashuria me gjakun Epir!