Stavri Nikolla Risto: Me sy t’ lypsit përmbi prehër … !

Stavri Nikolla Risto

Me sy t’ lypsit përmbi prehër … !

Lajmëtar pa daulle

Me sy të përvëluar

Plot me trisht e lot ngarkuar

Oh ! me ç’klithmë të pa zë

Që shpërthen dyert e qiellit

Që rrëxon muret e shtetit

Që gremis edhe shkatrron

Gjithcka mburret mbi k’te vend

Edhe dritën ja zbeh diellit !

Ec mes udhës tuj zvarritun

Thes’n e brritmës t’ skamjes – shkamb !

Përmbi shpinën e kërrusun

L’kur e kock e tmerr pa emër !

Dhe kërcet me sokëllimë dhambët e mpreht e të zhurritur

Ai – ushtari i patundun

Shtegut t’ vet të ngusht tek shkon… !

Ecën zvarr dhe trondit Zotin !

Vet Perndin e ban me turp !

Gjithçka mburret – e dërmon e i a çjerr pa thonj fytyrën ... !

Oh ti bir ! - o ti engjëll !

O ti drit që vetëtin !

Ti njeri që shkon drejt shpresës edhe pret me përgjërim

Nji çap buke me tu shtu

Dhe nuk di se çasht mashtrimi

Ti nuk di se çasht kurvnia

Jo nuk njeh ti politikën

Q’ e dredh bishtin si putanë

Edhe krodhën ta heq gojës .... !

Xbukurue zhelesh t’ palame

Ku dielli ndrin si n’ fole t’vet

Edhe vler i ka ngrohtsia

Çan përpara fluturim

Çka se shket udhës xvarrisun

Pshtym u hedh ti ftyrës t’ yndyrt

Krejt zhapinjve t’ qeverisë

Dhe i trem për tmerr barkderrat

Megjith se arm nuk ke

dhe as urrejtje !

O ti angjëll i ndershmnisë !

Oh se ç’rrit’m ma kafshon zemrën !

Edhe shpirtin krejt ma tredh

Edhe bie i zalisun

Mu mbi kamb’ t e varfërisë

Me sy t’lypsit pëmbi prehër

Që m’shikojn me lutje t’kobshme

Dhe fajtor dhe mu më bajn …!

Nga libri "Ëndrra e Lypësit të Vogël"

Tetor 2004