Poezi nga Suzana Kuqi

Suzana Kuqi

Një mijë herë...

… Se njëmijë herë kam qortuar vehten,

njëmijë...

E njëmijë e një jam ngatërruar nxitimthi gjykimit...

… ç'do ish e mira e keqja për ty...

… e bardha e zeza..., ç'ngjyrë duhej të të kishte ëndrra

të të mbaja, të të mbroja si dritë e syrit në log të zemrës...

… Se njëmijë herë kam mallëkuar vehten,

një mijë...

E një mijë e një kam shuar ngazëllimin në ata sy e buzë

fjalë dashurie, memece janë bërë e s'kanë gjetur dot udhë

… në vend të puthjes, fjalë qortimi...

ëndrrën të ta peshoja me krahët e mi...

Më fal bir...

Ji vetja, merr fluturimin me krahët e tu...

Ndënë zë...

Shëëët... ndënë buzë shpirti im, ndënë zë e ngadalë

edhe se veshin... e kam bërë shurdh si këmbanë

ç'duan të më thonë ata sy, e di, e thonë pa fjalë

...me mua... me ty... asgjë s'është si më parë...

Ulmu përbri shpirt, mos më rri përballë

të mbështes kokën dhe një herë mbi atë sup

gjithë ç'ka mbetur nga ai univers dashurie të marrë

me ajrin ta thith, e... të të lë të lirë...

ndënë buzë shpirt, ndënë zë e ngadalë

edhe se veshët mundohem t'i bëj më shurdhë se një këmbanë...

Emocion

Ma more frymën sërish

ashtu thjeshtë, ashtu ëmbëlsisht...

me një shikim

e ma shpure tutje...

Zemra, lule hazdisur në ajër

pjalmohet mbi një shtrat hyjnish

emocionesh...

Merrma frymën sërish...

Ashtu thjeshtë, ashtu mrekullisht...