Vullnet Mato: Kurrë më, kurrë!

Vullnet Mato

Kurrë më, kurrë!

Kur bukurinë dhe dinjitetin

ta lakmonte çdo burrë

atëherë të desha,

sa s’më deshe kurrë.

Dhe të harrova,

kur s’më kujtove asnjëherë.

Kur u njohe me të tjerë,

me shumë të tjerë...

Thashë s’do të kujtoj më kurrë, kurrë.

Por oh, dëgjova

kapërceve Adriatikun,

u shite prostitutë,

te një pisburrë, pisburrë...

Thashë s’do ta dëgjoj

më emrin tënd kurrë, kurrë.

Por oh, oh, oi, oi,

ta pashë fytyrën matanë detit

te TeleDue, në milici,

kapur rrugëve si kurvë, si kurvë...

Thashë s’do ta shoh më

fytyrën kurrë, kurrë.

Por oh,të ndesha rastësisht

te shkallët e spitalit të Tiranës,

me fletanalizën “AIDS”, sereopozitiv,

kishe dalë tepër e sëmurë, tepër e sëmurë...

Thashë s’do më dalësh më

para syve kurrë, kurrë.

Por oh, të pashë

pas ca vitesh fotografinë

te varrezat e Sharrit

të shtrirë përfundimisht,

jo nën burra,

por nën dy gurë, nën dy gurë...

Dhe thashë me vete:

sikur të ringjallej sërish

e të mos bëhej më kurvë,

do ta merrja për grua me çdo kusht,

dhe s’do ta ndaja nga vetja, kurrë më, kurrë!...