Sabile Keçmezi-Basha: Udhët e Atdheut

Sabile Keçmezi-Basha

sabile_basha@hotmail.com

UDHËT E ATDHEUT

KUR TË VISH NË PRISHTINË

Kur të vishë në Prishtinë

Dot më kërkosh në lagjen “Elitë”

Tek barnatorja “Camomili”

Do të pret Xanax-i,

dhe trete në shi,

Se rrugën për Veri do të marrim

Kur të vish në Prishtinë

Në Urën e Ibrit gjithsesi do takohemi,

Do të shohësh  me sytë e tu

Se si ende pikon gjak

Mollë e Kuqe

Te Kroi i Vitakut

Do të gjezdisim me dhembjen për dore

Në Konispol do t’i puqim gjembat

Do ta thyej  kafkën me grushte

Kipci i Bilall Xhaferrit

Nëpër zaja të përflakura

Do të udhëtojë për Çamëri

ROBËRI E FJETUR

Ende me mua

pi kafe robëria

dhe më bënë

pyetje pa pikëpyetje

Ndërsa në mua

ADN-ja lahet e shpërlahet

Nga mjegulla dhe pluhuri

Që i kanë mbuluar tinëzisht

Syrin nga hithrat

DIÇKA MUNGON

Atdheut dhe trupit

I mungojnë ca copa jeshile

Nata i qet gjuhën

Dhe i përqesh

Për gjymtyrët e brejtura

Shpesh i kam par

se si bisedojnë shtruar

kafka me gjymtyrët

dhe nuk dëgjojnë

muzikën gjëmuese

që zhbiron timpanin

nga kockat e rëzbitura

të Homerit dritë-pamës

LETRAT QË I SHKRUAJ

Për çdo ditë

Në letrat që i shkruaj

Më mbushen

Me pika-pika

Pastaj vej edhe kllapa

Pikëçuditjet vijën krejt në fund

Dhe më shtohen pahetueshëm

Disa pulëbardha në fluturim

Nuk e duan matematiken

As atëherë dhe as tani

Sidomos matematikën

Me tri të panjohura...

QESHJE E BUZËQESHJE

Më thua

Se duhet të buzëqeshi

Për të bërë Ty qejfin

Ehe...

E kush do t’i kamuflojë rrudhat

Në qafat e atdheut

Po gjurmët e gjakut 0-pozitiv

Cila blozë do i kamufloi

Pa më thuaj...

Lum miku

KUJTIMIN E KA KAP SKLEROZA

Kujtimin e ka kap skleroza

Dhe harruar ka sytë e atdheut

Të kaltër si malli

Shpesh i takoj në ecejake

Duke u shikuar vëngër

Kafka me qafen

Që në një kohë të pakohë

I kishte prerë

Shpatë e Demokleut

Në organo-gramin e pritjes

Askush nuk e blinte pritjen

Të kohës mjegullnajë

Arkitektura e urës dëmtohej

E Rozafa më qante në prehër

Duke e shtuar mëkimin

Në gishtat me unaza

UDHËT E ATDHEUT

Nuk i keni par mbrëmë

Se oborri i atdheut

Është shtruar me pikëpyetje

Dhe me shumë qafa

Në kornizën e kuqe

O zot

Sa shumë udhë

Sa shumë ura

Për të arritur te një

E vetme udhë

Dhe te një

E vetme urë...