Sabile Keçmezi-Basha: Udhët e Atdheut

Sabile Keçmezi-Basha

sabile_basha@hotmail.com

 

UDHËT E ATDHEUT

 

 

KUR TË VISH NË PRISHTINË

 

Kur të vishë në Prishtinë

Dot më kërkosh në lagjen “Elitë”

Tek barnatorja “Camomili”

Do të pret Xanax-i,

dhe trete në shi,

Se rrugën për Veri do të marrim

 

Kur të vish në Prishtinë

Në Urën e Ibrit gjithsesi do takohemi,

Do të shohësh  me sytë e tu

Se si ende pikon gjak

Mollë e Kuqe

Te Kroi i Vitakut

 

Do të gjezdisim me dhembjen për dore

Në Konispol do t’i puqim gjembat

Do ta thyej  kafkën me grushte

Kipci i Bilall Xhaferrit

Nëpër zaja të përflakura

Do të udhëtojë për Çamëri

 

 

ROBËRI E FJETUR

 

Ende me mua

pi kafe robëria

dhe më bënë

pyetje pa pikëpyetje

 

Ndërsa në mua

ADN-ja lahet e shpërlahet

Nga mjegulla dhe pluhuri

Që i kanë mbuluar tinëzisht

Syrin nga hithrat

 

 

DIÇKA MUNGON

 

Atdheut dhe trupit

I mungojnë ca copa jeshile

Nata i qet gjuhën

Dhe i përqesh

Për gjymtyrët e brejtura

 

Shpesh i kam par

se si bisedojnë shtruar

kafka me gjymtyrët

dhe nuk dëgjojnë

muzikën gjëmuese

që zhbiron timpanin

nga kockat e rëzbitura

të Homerit dritë-pamës

 

 

LETRAT QË I SHKRUAJ

 

Për çdo ditë

Në letrat që i shkruaj

Më mbushen

Me pika-pika

Pastaj vej edhe kllapa

Pikëçuditjet vijën krejt në fund

Dhe më shtohen pahetueshëm

 

Disa pulëbardha në fluturim

Nuk e duan matematiken

As atëherë dhe as tani

Sidomos matematikën

Me tri të panjohura...

 

 

QESHJE E BUZËQESHJE

 

Më thua

Se duhet të buzëqeshi

Për të bërë Ty qejfin

Ehe...

E kush do t’i kamuflojë rrudhat

Në qafat e atdheut

 

Po gjurmët e gjakut 0-pozitiv

Cila blozë do i kamufloi

Pa më thuaj...

Lum miku

 

 

KUJTIMIN E KA KAP SKLEROZA

 

Kujtimin e ka kap skleroza

Dhe harruar ka sytë e atdheut

Të kaltër si malli

 

Shpesh i takoj në ecejake

Duke u shikuar vëngër

Kafka me qafen

Që në një kohë të pakohë

I kishte prerë

Shpatë e Demokleut

 

Në organo-gramin e pritjes

Askush nuk e blinte pritjen

Të kohës mjegullnajë

 

Arkitektura e urës dëmtohej

E Rozafa më qante në prehër

Duke e shtuar mëkimin

Në gishtat me unaza

 

 

UDHËT E ATDHEUT

 

Nuk i keni par mbrëmë

Se oborri i atdheut

Është shtruar me pikëpyetje

Dhe me shumë qafa

Në kornizën e kuqe

 

O zot

Sa shumë udhë

Sa shumë ura

Për të arritur te një

E vetme udhë

Dhe te një

E vetme urë...