Kulturë

Dy poezi nga Nehat Jahiu

E premte, 05.02.2010, 08:26 PM

Nehat Jahiu

Lisin

E prenë lisin në degë

trung e rrënjë mbet,

rrenjët në tokë i shtrëngoi

thellë në dhe i lëshoi.

Sa herë gjaku pikoi mbi lis

u mbush trungu me degë e pip,

sa herë degën e shkurtuan

rrënjët trungut iu forcuan.

E prenë lisin e na e shpuan

po për tokë nuk mund e shtruan,

u mbush lisi plot me degë

trupin lart e lëshoi përpjetë…

Emrin tënd

Gdhendur në rrasa, gdhendur në gurë

lagur me gjak qendisur në flamur,

shkruar ndër varre, përkundur në djepa

nga bijtë më të dashur me gjak e eshtra.

E plagosur shpesh, mbushur me plagë

e ruajte veten e mbajte gjallë,

thurre gjerdanin, thurre kurorë

faqet e jetës plot me dasmorë.

Arat gjithnjë i mbolle me farë

shaminë e kuqe shpesh e lidhe në ballë,

në bjeshkë të larta diku në kreshta

emrin tënd ATDHE ta gjeta…

(Vota: 3 . Mesatare: 4.5/5)

Digg

Komentoni

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare

Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!

Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit

Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx

Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora

Zemra Shqiptare