E hene, 09.09.2024, 02:01 AM (GMT+1)

Kulturë

Dy poezi nga Nehat Jahiu

E merkure, 27.01.2010, 08:02 PM


Nehat Jahiu

Në ballë të oxhakut

Në ballë të oxhakut
ti hoqën plagët, ti hoqën rrudhat,
ta ruajten sofrën, ta ruajtën pragun,
ta mbrojtën nderin, ta mbrojtën konakun,
në ballë të oxhakut.

Në ballë të oxhakut, ngritur nga vdekja,
o nuk falet kjo tokë, o kurrë,  o kurrë,
nuk falet nderi e nuk turpërohet fisi,
rrënjët e thella i ka lisi.

Shumeherë në oxhak,
u ruajt trungu, u ruajt foleja,
harruan se me shekuj këtu ka një prag,
shumëherë vdiset për një oxhak.


Tek kjo tokë

Tek kjo tokë, tokë e kuqe
kanë mbirë shumë lulëkuqe,
kanë rënë në varr shumë nuse,
shumë trima lulëkuqe nëpër varre,
vdekja e shkruar nëpër male.

Tek kjo tokë me lisa,
janë aty buka dhe rrita,
gjakëra të ngjizur në rrasa guri,
shkaba qëndisur tek flamuri.

Tek kjo tokë- tokë e fortë,
arat mbjellur me eshtra dje e sot,
lule skuqur me gjak Kosove,
tek kjo nënë me shumë morte.

Tek kjo tokë ka varre shumë,
u derdhë gjaku u derdhë lumë,
e të bleruara janë mal e fushë,
dasëm bënë dasmorët me krushq.

Tek kjo tokë tokë shqiptare,
mbijnë lulëkuqet përmbi varre.


(Vota: 2 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora