Baki Ymeri: Poezi rumune - Nicolae B?ciu?/Nikolae Bëçuc

Poet, prozator, eseist, publicist, drejtor i revistës letrare Vatra veche (Vatra e vjetër). U lind në Tërgu Muresh më 10 dhjetor 1956.  Pas shkollimit fillestar në Bistrica-Nësëud ka kryer Fakultetin e Filologjinë (Dega Rumanisht/Anglisht) dhe ësht doktorant Universitetit “Babe?-Bolyai”, në Kluzh- Napoka. Ka qenë bursist i Magazine Publishers of America (New York, Washington). Është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Rumanisë, autor i 60 librave me poezi, publicistikë, histori letrare, albume me monumente historike  dhe arkitekturë kishtare. Autor i mbi 3.500 artikujve në shtypin e shkruar dhe audio/vizuel. Organizator taboresh të krijimtarisë letrare, të arteve plastike, të konkurseve letrare, të ekspozitave të librit, të artit plastik.  Laureat çmimesh importante letrare, anëtar klubesh të ndryshme letrare dhe bashkëpunëtor i një numri të madh revistash letrare në Rumani dhe botën e jashtme. Qysh para 30 vitesh, ka dhënë kontribut për vëllazërimin e revistave Fjala të Prishtinës dhe Vatra të Tërgu Mureshit, ndërsa kohëve të fundit është duke i prezantuar vlerat shqiptare në revistën e tij, Vatra veche (Vatra e vjetër).

(Amurg)

  

Ktheje hënën në kokë të shpinës

Dhe shuaje qiriun

Me gishtërinj,

Derisa flaka të arrin në asht,

Eja në jastëk,

Të ta ndjej frymëmarrjen

Dhe shkumën e verës.

Në flokë duke flluskuar.

  

Lëre mëndafshin

Të fëshfërijë ngadalë

Si vjeshta që pret e zalisur

Në dritare,

Shkallëve të fluturave

Ngjitu me elegancë

Deri te fryti i ndaluar

Në degë.

  

Lëre mbrëmjen 

Të shkojë miope,

Lëre natën

Të depërtojë në plagë,

Lëre verën

Të shndërrohet në ujë,

Dhe dremit, 

Si një diademë e tjedukshme. 

  

18 dhjetor 2005 

(Colind târziu)

  

Ndizet tuli i mishit mbi fjalë

Porsi mbi eshtrat tua si bimë,

Po të isha dhe unë një fjalë,

Përmes tulit tënd do të merrja frymë.

Po të isha së paku një zanore,

Jehona e saj kurrë e degdisur,

Do të behëj fjala një bravë,

Silabë që s’ka të nisur.

Po të isha një bashkëtingëllore,

Ndoshta ti do ishe një murë,

Ndoshta do të ishe ti një Anë

Ku do të mbyllesha si në hënë.

Por po qe se do jem vetëm 

Një ajër i nxhetë në buzët e tua 

Përmendma emrin pa fjalë

Të bëhem kolendra jote e gjallë.

  

7 janar 2006 

 

* Kolendër -  këngë tradicionale që këndohen me rastin e festave të dimrit (Kërshëndellave, Vitit të Ri dhe Ditës së Shën Vasilit).

   

(Duminica acas?)

  

Të dielën në erën e kuzhinës

Si një shpërblim

Për të gjitha mungesat e jetës –

Një re tymi mbi ne

Derisa kërkojmë një kuptim të ditës

Që varet si një gur mulliri

Në qafën e një ëndrre,

Në një migrim pa stinë,

Në një lot të thatë

Brigjeve të pjatës.

Të dielën në shtëpi,

Në një strajcë të dimrit,

Duke dëgjuar betejën e vlagtë të çastit

Në sallonin

Ku ndjehet ajri I rëndë

Pas një nate me mysafirë,

Duke dëgjuar për jetën e vdekjen,

Një dorëzë prej akulli

Mbi lëkurën e pritjes së të nesërmes

Në të cilën do të mbetesh e vetmuar,

Një ujë i panisur,

Por ti din të ngrihesh

Përmbi retë e rënda të tymit

Që shndërrohen në pika shiu. 

12 shkurt 2006 

  

(Poveste târzie de iubire)

  

Ajo hyn në mua

Pas një nate dashurie

Në shtratin e tjetrit,

Ajo më shikon mua

Pas një nate 

Në shtratin bashkëshortor,

Ajo e mban larg nesh

Pyllin

Që na ka fshehur nën shira,

Ajo e mban kohën në vend

Si një det

Pa brigje.

14 shkurt 2006

  

(Acuarel?)

  

Sa e bukur je kur dremit

Si në një çerdhe ujërash pa brigje –

Përmbi shpatore të rrinë vetullat e reve

Dhe buzët janë vetëm do ëndrra bimore,

Të një stine të panisur,

Në të cilën unë mbetem i degdisur.

1-2 mars 2006

Cât de frumoas? e?ti când dormi 

ca într-un cuib de ape f?r? mal – 

peste iri?i ?i-s pleoapele de nori 

?i buzele-s doar visul vegetal, 

  

al unui anotimp neînceput, 

în care eu r?mân pierdut. 

  

1-2 martie 2006