Kulturë
Cik?l poetik nga Safet Hyseni
E hene, 25.01.2010, 09:45 PM
Safet Hyseni lindi në fshatin Zajaz të Kërçovës. Shkollën fillore e kreu në vendlindje. Shkollën e mesme teknike e kreu në Mitrovicë (Kosov?). Studimet i vazhdoi në Fakultetin teknik në Universitetin e Prishtinës. Në vitin 1987 dënohet për veprimtari armiqsore antijugosllave. Kohën e fundit punon në Kërçovë si reporter dhe gazetar i gazetave: Fakti, Lajm, Koha, në Shkup dhe Bota Sot, në Prishtinë etj.
Autori deri më tani ka botuar këta libra: Varrezat masive në Kërçovë dhe rrethinë (2007), Arsimi dhe shkolla shqipe në Kërçovë (2007), Fate t? koduara (2009) etj.
Cik?l poetik nga SAFET HYSENI
Dy Trupa një shpirt
I
Nga të katër anët heshtje varri
Nën hije ëndrrash kërkonte dashurinë
Nëpër hartën e prerë i flisnin zërat
Thellë në shpirt dëgjonte si thërrmohet zemra
Në cep të qelisë vërente si shuheshin yjet
I përqafuar nga ëndrra që mbushte netët
Me dashurinë e vrarë në pemët e zhveshura
Ajo nga larg e vriste ngadalë, ngadalë.
II
Jeta i përngjante anies mes dallgëve
Me vështirësi i bënte ballë tundimit të saj
Të ikte apo të qëndronte skaj ëndrrës vrastare
Kujtimeve, apo erës së qelbur të mureve.
Dashuria thellë në shpirt i ishte bërë ëndërr
Dhe kjo ëndërr vallëzonte në qiell të hapur
Ai me duar të shtrira kërkonte ta rrëmbej
Priste të ndizej ai yll që t’i dhurojë shpresë
E dinte që ajo vdesë e fundit thellë qenies njeri.
III
Magjia e tij ishte në duel me jetën
Ai s’donte të jetë veç hija e ëndrrës
Derisa jetonte brenda stinës së mugullimit
Lëkura e sajë qumështore e ndizte më shumë
Kishte rënë në heshtjen e ftohtë si varri
Ajo e joshte tej horizontit të pafund.
IV
Nuk deshi që të zgjohet nga ëndrra
Sikur edhe një shekull ta përkund në vete
Ishte mësuar me dhembjen dhe pushtetin e sajë
I mungonte pjesa e fshehur e kohës së humbur.
Rrezet e holla të diellit i ndriçonin dhimbjen në sy
Ato ledhatonin tokën dhe ngrohnin rr?njën e lules
Po zemra akull nuk shkrihej dot, s’ngrohej nga asgjë
Ai e dinte se është rob i pushtetit të dashurisë.
Në çdo pore jetë bëjnë udhë hapa shprese
Gjurmët fshihen me gërryerjen e ndjenjave
Atë e vriste floku i sajë në erën e lehtë të ëndrrës.
V
Ai mbante peshën e fajit mbi shpinë
Sikur kish grisë mantelin e virgjërisë
Ëndërronte lotin e vakt në të bukurin sy
Mbi shpresën e tij ishte rrëzuar errësira
Jeta i dukej si ëndërr e vdekur
Mbulonte fytyrën me duar nga flaka e djegur
Kujtimet i ishin bërë copa-copa
Errësira ishte derdhur gjithkund.
VI
Në udhën e shpresës ishte rrëzuar errësira
Kur ëndrra i vdiste ngadalë
E kaluara i kalonte si zinxhir
Drita ishte në ikjen e saj
E dashuria e ëndërruar asgjëkund.
Një trishtim bridhte muzgut
Ai kërkonte të grisë perden e tij
E vrisnin mijëra kujtime të lodhura
Gërvishte me thonj membranën e territ
Për të shijuar vijat e sajë të bukura
Vështrimin e zbriste tej ëndrrës vrastare
Kujtimet si lecka të lagura shprese
Shkruheshin nëpër copa letre të braktisura
Vargje të mbështjell? nga heshtja
Në netët shtatzëna nga kujtimet
Kërkonte pikën e së ardhmes
Në botën e mbështjellë nga turpi e heshtja.
VII
Qiellit të skuqur notonin mallkimet
Nën retë e harresës ai fshehte fytyrën
Me zëmër të zbrazur të ftohtë
Ishte bërë akull sikur i mungonte gjaku
Kalonte si i pajetë një natë pa ëndrra
Me sy të përlotur shikonte copat e letrës
E fjalët e shkruara që nuk merrnin udhë
Retë kishin mbyllur qiellin blu
Shikimi shpërthyes gjysmëhëne jepte një grimë jete
Shpërthente në mija shkëndije dashuri
Ai atë e kishte futur brenda vetes.
Ajo kishte pushtet si dielli ndaj tokës
I kishte veshur tesha pëshertime që e gërryenin.
VIII
Një zemër e trazuar një ëndërr e keqe
Ishte bërë fushë rrezes që brente qetësinë
Rrahjet e zemrës grisnin terrin e natës së pafund
E nata shtatzënë sikur zbrazte barkun
Kur ikte ëndrra atij sikur i shkëputej diçka
Pikëllimi trokiste në atë copë jetë muresh të ftohtë
E madhe ishte dashuria ishte dashuria më e vjetër
Qysh në lindje i bëhej se e kishte futur në qenien e tij.
IX
Mysafirë të çmuar të zemrës janë kujtimet
Të bëjnë të vuash e gëzohesh, ndryshe humb në heshtje
E fjalët varen si në vresht rrushi që me dëshirë e provon
Pa atë ai ndihej si i braktisur
Sikur i mungonte një pjesë e fytyrës e trupit
Ajo që ishte mbretëria e shpirtit
Duke kërkuar yllin e ndezur mbi bregun e shpresës
Me zemër të kthyer kah zëri i mekur
Se dashuria i përket ati që i mungon
Se hijet e dashuruara s’kanë çka i lexojnë njëri tjetrit
Ai që harron dashurinë e vetë ua dhuron të huajve
Grise kureshtjen dhe vare atje ku shihet
Se atë e kemi ushqyer me mish të njom
Dhe nuk i duhen shi fjalësh por ngjyrë zemre
Se jemi dy trupa por kemi një shpirt.
Kujtimi sa një jetë
Një ditë diku u ndeshëm dhe sytë ëmbël qeshën
një ndjenjë u zgjua dhe udhë bëri gjer tek retë
të kërkojë në mbrëmjen e freskët të dy e deshëm
gjurmë e gjatë guximi i një shprese zgjati sa një jetë.
Zymtësi e vrazhdë i sillet shpresës vërdallë
hija jote më shfaqet më mek dhimbje e re
hapat e mi të lodhur të ndjekin pas me mall
rrugëve të shpresës bartin këmbët trupin era dhe.
Unë flasë e ti si flutur e pikturuar qiellit hapëron
nata shkëlqen e rruga gjarpërore në errësirë tretë
kujtimi të ndoqi një jetë sa gurin kërkon të plasë
dhe dashuri e pathënë në parajsë s’do flejë qetë.
Nëpër ëndërr
Ti në shtrat e verdhë dyllë bëje gjumë
Nga dhembja buza e kuqe të ishte tharë
Unë i trembur me vrap erdha me të pa
Mezi shtriva dorën i tmerruar të preka në ballë
Nuk di sa gjatë lëngoje në shtrat e vetmuar
Sa kohë të kishte përkundur ëndërr e marr
Veç dhoma e zbehtë kishte rrjet merimange
Ndaj unë të laga me lot duke të puthur në ballë
Ulur pranë teje me kujtimin që më sillte vërdallë
Me buzën e dridhur të putha me afsh me mall
Mu desh të iki i pikëlluar ende pa çelur agimi
Me lotin e vakët që rridhte dhe zemrën zjarr.
Symbyllas pres
Mes mijëra siluetash të ndjej
Pres symbyllas përgjoj
Hapin që larg ta ndjej
Frymëmarrjen tënde kërkoj.
Në të gjitha udhëkryqet
Në të gjitha fytyrat shoh tënden
Të kërkoj bashkë me flakën
Që ka aromë puhize
E di që dikur do të vish
O të më falsh lumturi jetë,
O të më sjellësh kob vdekjen.
Mos më ikë nga ëndrra
Për atë dashuri që patëm
Mos më ikë nga ëndrra
Mos, të lutem!
Hesht!
Vetëm heshtë!
Ti bënë rrugë hapash
Unë me stinë masë kohën
E di,
Nga kujtimi hyre në ëndërr
Mos u largo!
Të lutem mos!
Heshtë!
Të lutem mos fol!
Asnjë fjalë,
As lot!
Çdo gjë u venit
Veç copëza ëndrrash
I mbaj pengë
Në kutin? e ftohtë akull.
Më matën
Më ulën në radhën e tretë
Më thanë:
Se vuaj nga largëpamsia
Se qeshë parakohe
Se qaj paskohe
Në mungesë ndjenjash
Unë banojë në një pikë të zezë
Ku duhet kursyer fjalët
Unë mbahem për fije të perit
Ku defilojn? kokat.
Në pafundësi shëtisë
Që kur të ndjej ditët më zgjaten
Dhe netët marrin qetësin? nga dhoma ime
Dhe puhiza shushuritë me zërin tënd
Dhe mjegullën e dua që ndjek hapat tua
Dhe pëshpërisë në heshtej plot afsh
Në emër të dashurisë shëtisë i buzëqeshur
Mes yjesh në pafundësi ndal kujtesën
Të të takoj hap portat e pritjes çdo natë.
Sa t? dua
N? ?nd?rr m? vjen si puhiz? pranverore
M? zgjon nga gjumi, t? trishtuar m? le
Shpirtin ma djeg çerdhen n? zem?r e ke prore
Gota me ngjyr? buz?sh t? pret! Pran? meje e ke.
Tymi i duhanit si mjegull m? humb shikimin
Me shpres? se Ti e kthen p?rs?ri n? dashuri
Ma shporr lotin e nxeht? dhe trishtimin
Se dehjen rinore e kishim t? vetmen lumturi.
P?shp?rim?n t? dua peng n? dhom? ma le
Kur mbuluar ishe me afsh t? ngroht? dashurie
M? deshe, ah! Sa t? dua me kok?n pas kur the
N? puthjen e zjarrt? n? nj? çast lumturie.
***
N? at? vend t? pres ku veç h?na na v?ren
Ku shushurim? e er?s na p?rg?dhel faqe e buz?
Ku nga rreze e art? balli i ndritur t? shk?lqen
Ku zemrat digjeshin flak? e buz?t shpuz?.
M? vjen me er?n
Nj? er? e vakt? m? p?shp?rit
Me puhiz?n e leht? m? fshin gjurm?n
Buz?n e thar? e lagin ca pika shiu
M? vijn? lirsh?m etjen t? m? shuajn?
M? ngushllojn? me k?ng?n e bilbilit
Pas ylberit dhe rrezes s? art?.
Vijn? kujtimet e ?mb?la n? mua
Si rrezja pas shiut q? puth? tok?n
Vijn? me ngroht?si plot? drit?
T? rizgjojn? kujtimet si gjelbrimin
T? m? çelin shpres?n si m?ngjesi agimin
Ti vjen si er? e leht? t? mundish errsir?n.
Pa unaz?n time
Mbr?m? shpirti i trazuar n? kujtime
S’ka fjetur b?nte udh?n me fener
Si lumi me val?t ka lozur
Kujtimet e hershme m? shqet?sonin
Si er?rat q? nuk flejn?
T? kam ?nd?rruar dhe udh?tuar kam
Dhe kam mb?rritur deri tek shtrati i vakt?
Ti flejshe qet? me fytyr?n nur
E buz?qeshur nus?roje pa unaz?n time.
Do t? vij
Do t? vij nat?s s? pabes?
Kujdessh?m do hedh hapin e leht?
Ta lagi flokun me lotin e nxeht?
T? t? p?rqafi gjat? n? krah.
Errsir?s s’pafund t? trisht?
V?zhgo drit?n e yllit t? fatit
Dhe b?m vend n? zemr?n t?nde
A e ndjen frym?n e dashuruar?
Q? buz?ve prush drith?ruesh?m po del
E mik?lon krahrorin t?nd t? gufuar.
N?se drita t? mungon
Ma ndiq shushurim?n e hapit t? leht?
Hudhe tej zem?rimin e munges?s sime
Afroma got?n e mbushur plot
Dhe shikimin e ndezur dyfish
Q? p?rv?lon dhe fundin e detit.
Mos ma fshij lotin e vak?t
Le t? rr?shqas teposhtz? faqes
Se un? jam hije nate.
Q? kurr? s’b?j gjum?
Gjith? nat?n si f?mij t? p?rkund.
D?gjo moj!
E d?gjon k?ng?n e f?rsh?rim?n time
Q? er? pranvere t? sjell? n? gji.
Mb?shtete faqen n? duar skaj xhamit
E lodhur do ndiesh lutjen e dashuris?
Jeta ime rend t? t? takoj n? agim
E p?rndezur q? digjet p?r dit? nga pak
Shteg?ton muzgjeve prehje k?rkon
N? gjirin t?nd flak?, t? bj pushimin.
S’b?ra m?kat
Me ?ndrr?n p?r Ty ik? n?p?r nat?
Plot ankth zbres h?n?n nga qielli n? uj?
Shoh syt? e tu t? qeshur, shtat?hedhura selvi
Arom? e gjirit t?nd m? deh, kund?rmon
Shikimi im i p?rndezur t? k?rkon n? err?sir?
Dhe dor? e shtrir? zgjatet, flokun t?nd t? prek
~nd?rr e p?rjetshme do mbtesh n? net?t pa gjum?
Ti q? flak? shpirti ndeze, q? se shuan asnj? lum.
N? pafund?si sh?tis
Q? kur t? ndjej dit?t m? zgjaten
Dhe net?t marrin qet?sin? nga dhoma ime
Dhe puhiza shushurit? me z?rin t?nd
Dhe mjegull?n e dua q? ndjek hapat tua
Dhe p?shpris n? heshtje plot afsh
Hapat e dashuris? me buz?qeshje t? bien pas
Mes yjesh n? pafund?si ndal kujtes?n
T? t? takoj hap portat e pritjes çdo nat?.
S’dua….
S’dua t? m tres? malli
Me shikim larg?sie
S’dua t? jem fragment
I nj? dashurie
S’dua zjarrin me lot ta shuaj
N? heshtje p?rqafimin t? ?nd?rroj
S’dua lumturi,
Veç n? ?nd?rr t? jetoj...
Komentoni
Artikuj te tjere
Sinan Sadiku: Poezi origjinale me vlera të mirëfillta artistike
Përparim Hysi: Panajot! Panajot!
Dritan Egro: Historia shqiptare dhe tregu i huaj
Cikël poetik nga Engjëll Koliqi
Besar Shkëmbi: Poezi nga cikli "Në zemër gurë kullash kishte''
Shefki Sejdiu: Paradigma formë sistemore (argumentimi apo edhe përgënjeshtrimi) në trajtime shkencore
Cikël poetik nga Rexhep Kasumaj
Sabile Keçmezi- Basha: Malli për Itakën
Poezi për fëmijë nga Have Lipa - Osmanaj
Sejdi Berisha: Poezi e ndijimeve rinore dhe e përjetimit të ngrohtë
Përparim Hysi: Një "politikan" pak ndryshe
Jusuf Zenunaj: Gatimi i gënjeshtrës
Fran Buzhala: Duke pritur një mik!
Cikël poetik nga Elida Buçpapaj
Cikël poetik nga Engjëll Koliqi
Cikël poetik nga Ferit Ramadani
Basri Çapriqi në gjuhën rumune
Halit Bogaj: Vaclav Havel
Jorgo Telo: Nëpër kreshpat e fjalës poetike të Dalan Luzajt
Xhenc Bezhi: Ura shenjtë