Poezi për fëmijë nga Have Lipa - Osmanaj

U lind në Kamenicë të Burimit në vitin 1969. Shkollën fillore dhe të mesme i kreu në vendlindje. Fakultetin Flologjik, dega Letërsi dhe GJuhë shqipe në Prishtinë. Punon në bibliotekën publike në burim. Me shkrime ka filluar të merret shumë herët dhe ka botuar në periodikun e kohës. Kohët e fundit i është përkushtuar Letërsisë për fëmijë. Në tetor të këti viti nxori librin e parë për fëmijë; "Peizazh i zemrës sime". Më poshtë po prezentojmë disa poezi nga kjo përmbledhje.

Po shëtite metropolet,

zemra kurrë ty s'te tradhëton,

fjala kthim sa herë dëgjohet,

ty vendlindjen ta kujton.

Po shëtite metropolet,

gjumi qepallën të rëndon,

ëndrra është mike besnike,

te vendlindja ty të çon.

Malli është një shall i ngrohtë

që rreth qafe të shtrëngon,

kurrë, jo kurrë s'të lë të ikësh,

malli kurrë nuk të tradhëton.

Se ngado që botës shkon,

zogu im, pëllumb i bardhë,

nuk harron ti cicërimën,

nuk harron çerdhën e parë.

Ai mendim, mendim i bukur,

s'të lë kurrë të jeshë i qetë,

kthehet prapë në vend të vet,

e merr rrugën si shigjetë.

Pa shkronja nuk shkruhet asnjë emër,

pa numra asnjë datë,

pa dashuri s'pushtohet asnjë zemër,

pa punë gjithmonë je duarthatë.

Epika e kombit nuk shkruhet pa heronj,

pa trima s'ka vlerë lavdia,

pa ruajtur si sytë Atdheun,

mund t'i ndërrohet gjeografia.

Pa ndjenja të dala nga shpirti,

art të vërtë nuk ka,

pa qenë fëmi i prapë,

s'të thotë ndokush qerrata.

Pa provuar flatërimin,

s'do dishë ç'është lartësia,

të rritur s'e sheh kurrë vetën 

pa ditur ç'është fëmijëria.

Pa qenë vetë i uritur,

s'di se sa dhemb varfëria,

pa lexuar vargje poetësh,

s'di kurrë ç'është poezia.

Vargjet që lexove më lartë,

s'janë vargje pa mbarim,

u tha ç'u tha-e qartë,

nga shpirti rrodhi ky 

frymëzim.

Vetëm ti mund të dish

si gatuhet dashuria,

si shërohet çdo plagë shpirti

nga e cila lëngon fëmija.

T'gjitha dhëmbjet adresohen

n'emrin tënd, veç te ti,

aty gjejnë ilaç shërimi,

sikur gjejnë ndonjë magji.

Ka poet me famë kjo botë,

por kush s'mundi të arrijë

të shpjegojë gjithë kuptimin,

që ngërthen në vete ti.

E as unë që jam e vogël,

një pikë ujë në oqean,

s'do t'arrij të përshkruaj

dashurinë që për ty kam.

Ja dhe sot, për festën tënde,

unë e vogla, bija jote,

të uroj me fjalë zemre:

-rrofsh e qofsh për jetë e mote!

-fëmijëve të vendindjes sime 

që ranë në luftën e fundit-

Në syprinën e tokës

ju vutë kokat për të pushuar,

engjuj që dremisni.

Në syprinën e tokës

ju ngulitët penat,

ëndrrat e jetës kur ishit

   duke shkruar.

Do të flasim me ju,

aromat e majit kur jemi duke shijuar,

do të rrimë me ju,

saherë të jemi të përmalluar.

Vatani, Nderimi, Mimoza, Leutrimi...

fotografitë tuaja shpesh mbajnë në duar.

Ju ikët...

ne kurrë s'u harruam,

toka mëmë u mori në gji,

plagët për t'ua shëruar.

NJë melodi më fle në shpirt,

një fëshfërimë hapash të lehtë,

t'i biesh globit anëpërtej

s'do t'gjesh më t'bukur në këtë jetë.

Melos i kombit më gjallëron,

prandaj e ruaj me besnikëri,

eja dhe ti kapu në valle,

të shijosh këtë begati.

 

GJeografinë e Atdheut

ta përshkojë vallja shqipëtare,

trashëgiminë tonë kulturore

e kemi pasuri të shtrënjtë

              kombëtare.