Anekdota

         Nj? dit? Hoxha i thot? gruas:

- Ngrehu ndiz qirin? dhe sillm? pen?n? dhe boj?n, se m? erdhi nd?r mend nj? vjersh? dhe dua ta shkruaj.

Gruaja u ngrit?, ndezi qirin? dhe i shpuri pen?n bashk? me boj?n. Me g?zim t? madh Nstradini merr pen?n dhe nisi t? shkruaj?. Si shkroi pak, e shoqja i thot? t? lexoj? ato q? shkroi.

Hoxha nisi t? l?çit? vjersh?n: „Midis ca flet?ve t? gjelbra, m?llinj? me sqep t? kuq...“

- Bukur e paske b?r?, meriton t? quhesh jo vjersh?tor por poet, - i thot? gruaja.

         Erdhi nj? koh? kur vjershat ishin shum? t? mod?s n? Ak-Shehir. Çdo njeri i m?suar (intelektual) tregohej si poet dhe e kishte p?r mburrje t? thoshte q? shkrojti vjersh? e k?shtu u hap nj? konkurenc? e madhe midis tyre.

         Nj? dit?, nj? vjersh?tor fanatik takoi Hoxh?n n? rrug? dhe e pyeti me besim:

- Hoxh? – efendi, ti je me t? v?rtet? njeri i ditur. Pa m? thuaj, si mund t? b?het njeriu poet i madh?

- Fare kollaj, - u p?rgjigj? Hoxha. – S’ke t? b?sh tjet?r, veçse p?r çdo vjersh? t? huaj q? k?ndon t? thuash q? s’vlen kurgj?. K?shtu do t? mbeten vet?m vjershat e tua me vler?.

         Nj?her? Nastradini zgjoi gruan dhe i tha:

- Grua, çohu dhe ndiz drit?n! Un? pash? n? ?nd?rr nj? vjersh? dhe dua ta shkruaj.

Gruaja e njihte talentin e Nastardinit dhe ia ktheu:

- Pash? Zotin mos fol budallallaqe, por shtrihu e fli!

- Grua, - vazhdoi Nastradini, - po t? them çohu! Mua m? ka ardh? frym?zimi, prandaj mos m? nevrikos!

Gruaja u ngrit? dhe ndezi llamp?n. Nastradini vuri syzat, mori laps dhe let?r e shkroi diçka. Kur desh t? shuant? llamp?n q? t? shtrihej e t? flinte, gruaja i tha:

- Lexoje t? shohim ç’ke shkruar!

Nastradinit iu b? qejfi dhe vuri syzet p?rs?ri.

- D?gjo ç’kam shkruar!

„ U ngrit dhe doli n? hapsir? t? gjelb?r, dh?mb?t si s?pat? t? pul?s s? kuqe“.

- Tani, - tha gruaja, pas k?tyre vargjeve shkruaj:

„Mallkuar qoft? q? tani ai budalla, se m? dha p?r turp mua budallain“.