Kulturë

Engjëll Koliqi: Ta dëgjojmë kohën

E premte, 04.12.2009, 07:49 PM

Engjëll Koliqi

TA DËGJOJMË KOHËN

E pyeta kohën – kush jam unë

Më tha se jam shumë i vogël

I mblodha plaçkat dhe erdha mes jush

Për të ndenjur pa zhurmë

Nën hijen e thashenënave

-

Ju më pranuat me keqardhje

Pa e bërë këtë punë të madhe

E me plot solidaritet

Duke më dhënë vullnet për jetë

E pyeta kohën – kush jam unë

Më tha se jam shumë i madh

I ngrita pak supet

Për t’u dukur edhe më i madh

Pastaj krenar mora rrugën

Erdha te ju

U ula ballë oxhakut

E fillova t’i zbërthej njëmijenjë përralla

-

Ju bënit sikur më aprovonit

Me lëvizje koke

Dhe qeshnit herë-herë

Pa folur gjë

Mbase keni hetuar

Se më është rritur mendja

E pyeta kohën – kush jam unë

Më tha se jam njeri i rëndomtë

Por nëse angazhohem maksimalisht

Mund të bëj shumë punë

Deri në vepra të mëdha

Dhe shumë të vlefshme

Për dashurinë

Në shoqërinë njerëzore

-

Me përkushtim të madh u nisa

Erdha këtu – në botën tuaj

Tash dua të punoj

Bashkë me ju

Asnjë çast të mos ndalem

As të mos lodhem

Derisa të çelin të bukurat lule

Në të gjithë sythat e lumturisë

E ne bashkërisht të këndojmë

Këngë të bukura të dashurisë

E pyeta kohën shkurt:

Kush jam unë ?

Me vendosmëri më tha:

Shko mes njerëzve

Puno hoç pa ndalur

Me besë e me dashuri

Atëherë përgjigja të vjen vetëvetiu

Bëhesh i madh

I vlefshëm dhe i dashur

Bile edhe i domosdoshëm

-

Erdha këtu mes jush

Dhe ju ftoj të gjithëve

Të punojmë pa u ndalur as pa u lodhur

Me dashuri

Për dashurinë!

Garlate (Lecco), 2 dhjetor 2009

ASCOLTIAMOLO IL TEMPO

Ho domandato il tempo – chi sono io

Mi ha detto che sono troppo piccolo

Ho preso tutte le suppellettili e sono venuto tra di voi

Per restare senza rumore

Sotto l’ombra delle dicerie (chiacchiere)

-

Voi mi avete accolto con dispiacere

Senza fare grande questa questione

E con piena solidarietà

Dandomi volontà per la vita

Ho domandato il tempo – chi sono io

Mi ha detto che sono troppo grande

Ho alzato un po’ le spalle

Per sembrarmi più grande

Dopo orgoglioso ho preso la strada

Sono venuto da voi

Mi sono seduto al fronte del camino

E ho cominciato a scomporre milleuno fiabe

-

Voi facevate come mi approvate

Con movimento della testa

E a volte ridevate

Senza parlare niente

Forse avete capito

Che sono diventato troppo vanitoso

Ho domandato il tempo – chi sono io

Mi ha detto che sono un uomo comune

Ma se mi impegno massimamente

Li posso fare tanti affari

Fino alle grande opere di solidarietà

E molto valorose

Per l’amore

Nella società umana

-

Sono partito con grande dedizione

Sono venuto qua – nel vostro mondo

Adesso voglio lavorare

Insieme a voi

Di non fermarmi in nessun momento

Neanche stancarmi

Finche fioriranno i bellissimi fiori

In tutte le gemme della felicità

E noi cantare tutti assieme

Belle canzoni dell’amore

Ho domandato il tempo – corte:

Chi sono io?

Con decisione mi ha detto:

Vai tra la gente

Operi senza fermarti

Con fede e con amore

Allora la risposta ti viene

Diventi grande

Valoroso e amato

Anzi anche indispensabile

-

Sono venuto qua tra voi

E invito tutti

Lavoriamoci senza fermarci e senza stancarci

Con amore

Per amore!

Garlate (Lecco), 2 dicembre 2009

(Vota: 1)