Kulturë » Ypi
Edison Ypi: Rruga
E diele, 15.11.2020, 03:11 PM
Rruga
Nga
Edison Ypi
Rruga
që nuk kishte formën e rrugës së plumbit quhej “rrugë e shtrembër”.
"Rruga
e shtrembër" përfundonte në një gropë që quhej “internim” ose në një
humnerë që quhej “burg”.
Rruga
më e rrezikshme ishte “Rruga e armikut”.
“Rruga
e armikut” ndodhej nga shtëpia te “Rruga e burgut”.
“Rrugës
së mesme”, që ishte më e trafikuara, i mohohej ekzistenca. Për këtë rrugë
thuhej “s’ka”.
“Rruga
e historisë”, ajo që historikisht ishte “çarë” me shpatë në dorë, gjatë dhe pas
“luftës” u “ça” me plumb pas shpine, terror, fukarallëk, spiunllëk.
“Rruga
e lavdishme”, “Rruga heroike”, "Rruga jonë", ishin rrugët ku kalonin
të lumtur duke bërtitur “partia”, “populli”, “klasa puntore”.
Nuk
thuhej se filan rrugë kalon nëpër këto e ato fshatra. Thuhej ajo rrugë ato
fshatra “i lidh”.
Rruga
më e vështirë për tu “çarë” ishte “Rruga e jetës”.
“Rruga
zyrtare” për qarjen e ndonjë halli apo zgjidhjen e ndonjë problemi ishte si
barka pa vela dhe pa busull në mes të oqeanit me dallgë.
“Rruga
ligjore” të çonte në ca labirinte prej të cilave nuk dilje dot kurrë.
“Rrugët
kryesore”, "Rrugët dytësore", "Rrugën e periferisë", të
gjitha rrugët ishin plot me gropa dhe me bajga.
‘Rruga
ime”, “Rruga jote”, “Rruga e këtij”, Rruga e atij”, ishin rrugët ku gjallonte
njëri e tjetri të cilët pavarsisht se nuk udhëtonin i rrente mendja se “Rrugë”
kishin.
“Rrugaç”
quhej gjithkush që dëgjonte muzikë a shihte ndonjë film "të huaj".
“Rrugaçe”që
kishte hyrë në “Rrugën e imoralitetit” cilësohej çdo femër që bënte dashuri.
“Të
merrje rrugën” për në Korçë ishte njësoj sikur sot të nisesh për në Kinë.
“Rrugën
për 'jashtë shtetit' ” edhe mund ta "merrje". Halli qe se po të
niseshe në atë rrugë, mundësia të mos të merrte plumbi i kufitarit ose
breshëria e kalashnikovit ishte 1 në 1 milionë.
Ekzistonte
“Rruga e keqe”, ku mund të hyje duke u shoqëruar me ndonjë “armik”.
“Rrugët
e tërthorta” ishin rrugët që përdornin “armiqtë” për t’ja futur ujin nën rrogoz
Shqipërisë.
“Rrugën
e pagabueshme” që duhej “ndjekur” e mësoje nga televizori, nga filmi, dhe e
harroje sapo fikej televizori sapo mbaronte filmi.
Rrugët
jo vetëm “bëheshin” dhe “çaheshin”, por edhe “haheshin”. Për spiunat që kishin
qënë “jashtë shtetit” thuhej “ka ngrënë” dy rrugë Italie, një rrugë Gjermanie,
1 rrugë Kine, 3 rrugë Greqie.
Përmes
tejkalimeve të planit “i pritej rruga" rrethimit të egër
kapitalisto-revizionist”.
Hapeshin
“Rrugë të reja”, por nuk dihej ku ishin dhe ku “të çonin”.
“Rrugët
nëntokësore” ishin ato të minierave që varrosnin për së gjalli me mijëra jetë,
kryesisht të burgosur.
“Rruga
hekurudhore” “të çonte” nga Tirana në Pogradec për 10 orë.
“Rrugët
detare” përdoreshin për të sjellë qymyr nga Polonia dhe mineral hekuri nga
Brazili.
Për
ndonjë rrugë që bllokohej nga dimri thuhej “rruga nuk punon”.