Kulturë » Ypi
Edison Ypi: Rrahja
E marte, 13.10.2020, 08:54 AM
Rrahja
Nga
Edison Ypi
Rrahja
ishte i vetmi akt dhune për të cilin flitej hapur, dhe gjërësisht.
Burgosjet,
vrasjet, varjet, i fshihnin. Rrahjen jo.
Grushti
i rrugaçit, këpuca e oficerit, çizmja e ushtarit, shkopi i policit, këmba,
dora, të gjitha "rrihnin".
Për
ndonjërin që aspironte karrierë, thoshin "rreh lart".
Për
të tjerë që "rrihnin poshtë", domethënë ishin nisur drejt greminës,
nuk thuhej gjë.
Rrahja
ishte e kudondodhur.
Gjithçka
që lëvizte në mënyrë ciklike quhej "rrahje".
Zhurmat
e pazakonta brenda gjithçkaje që rrotullohej apo thjesht lëvizte, quheshin
"rrahje".
Kur
doje ta përgëzoje dikend, s'lypsej t'i jepje dorën, apo ta përqafoje, mjaftonte
t'i "rrihje" shpatullat.
Për
plogështinë që shkakton ndërrimi i stinëve thoshin "ndjehem si i
rrahur".
Sapo
dilnin nga shtëpia në mëngjez thoshin; Jam aq i lodhur sa më duket sikur më
kanë "rrahur".
Nuk
thoshin filani kalon vazhdimisht në X rrugë, por; Filani "rreh"
shpesh atë rrugë.
Rriheshin
"çështjet", me kujdesin më të madh.
Dajaku,
pra rrahja, ka dalë nga Xheheneti. Rast i rrallë ky, ndoshta i vetmi ku
"xheheneti" shqiptohej pa frikë se mund të burgosnin për
"ideologji fetare".
Flamurin
"e rreh" era
Shpendët
"rrahin" krahët.
Të
"rreh" ai që të do.
Filani
është "i rrahur" me vaj e me uthull.
Në
futboll, për skuadrën që kishte pësuar më tepër gola, nuk thoshin "u
mund" por thoshin, dhe thonë, "u rrah".
Lebërit
"e rrihnin" aq tepër gjoksin sa gjoksi u ishte bërë gropë.
Gruaja,
thoshin, është për dy gjëra, për të bërë kalamaj dhe për ta "rrahur".
Rrahja
kishte hyrë edhe nëpër proverba; "Më mirë të hash dy herë se të rrihesh dy
herë".
Era
dhe dallgët kurrë nuk e preknin ose lëpinin bregun e detit dhe shkëmbinjtë;
gjithmonë vetëm i rrihnin.
Nuk
rrihej vetëm njeriu. Rrihej edhe qeni, macja, madje edhe uji në havan, si dhe
qumështi, veza, mishi, bifteku.
Më
tepër se të gjithë rrihnin policët nëpër rajone policie dhe gardianët nëpër
burgje. Por ata dhe rrahjet e tyre askush nuk guxonte t'i zinte në gojë.
E
vetmja rrahje për të cilën nuk u fol kurrë, ishte rrahja e zemrës.