Kulturë
Luan Kalana: Antivdekja
E enjte, 06.03.2014, 07:42 PM
Luan Kalana
ANTIVDEKJA
Pranvera perëndeshë vjen e ikën,
lulet bukuritë, ngrohtësinë,të gjtha,
edhe vellon ia le pa tapi vjeshtës,
me frutat e arta dhe ajo ikën e s'vjen,
po kurrë s'vdes !
Vjen dimri me qyrkun e bardhë serbes,
një vit mplaket,thinjet e me mjekër,
një djalë i ri me vrap vjen,
a thua se çdo gjë vdes ?!
Njeriu lind,
një mrekulli vjen,
bebja qan ,
vdekja pas e ndjek,
shtohet si një zgjoj bletësh,
gumzhin një jetë me këngë,
gatuan nektarin e bën mjaltë,
qan e qesh,lotë e buzagas,
vjen një ditë e ikën ters,
mos thuaj vdes.
Kthehu njeherë mbrapa kur ec,
një hije të ndjek pas,
e ke parë o Njeri,
ti largohesh ajo të ndjek,
vdekja të kërkon,s'të braktis,
ti o Njeri e di,
por s'do t'ia dish.
Dashuria e vetmja shpresë,
ajo lind me njerine,
s'eshte hije,ri ne zemer,
ti zgjat ditet,kur vjen.
Vdekja çdo orë të troket,
ti mos ia hap derën,
mos i dëgjo zërat,
besimi çelësi sekret.
Kur njeriu ikën në qiell,
jeta flijohet në shpirt,
është vetëm një kthes,
ti o Njeri do të rosh,
dashuria kurrë s'vdes.