Zëri i sajSi zëri i ndryshkur i një teneqejeSa herë që ja dëgjoja emrinNë shpirtin e erësLindte një mbiemër tjetër Mbi trupin e saj kalojnëLukuni shpirtrash prej hienaveNuk lë asnjë dëshmi kur zbret në honËshtë e paprekshme si frymëmarrja...
Për njeriun, jeta është studim. Pra, puna (vepra) e hijeshon njeriun. Ia “dizajnon” formën dhe përmbajtjen e tij. Pa punë, s’ka të mira jete. Vetëm veprat e mira kurorëzohen me punë të pa lodhur. Puna e lartëson njeriun. E bën madhor. Ia ngrit emrin gjer në pavdekësi. Edhe poeti ynë i madh...
Kam përshtypjen dhe jam lumtur për këtë; se vendi im i dashur, Shqipëria, i munduar, i djegur, i përgjakur, kalamendur, i ngritur dhe ringritur me mijëra herë, por asnjëherë nuk është nëpërkëmbur për tu humbur, shuar si dhjetëra vende dhe popujt të tjerë. E pra atdheu im i dashur, i begatë...
I uritur ju drejtova një maketiTë mirrja diçka për të ngrënë,Djersë më dolën prej sikletiNjë palë sy komplot më bërë Pa dashje ranë në tokë qindarkatDhe veten shqip nisa të shaj,Nga pas banakut arkëtarjaDiçka më tha me zënë e saj...
Parodia e çasteve sentimentale vazhdon me kondicion të pa përballueshëm nëpër hapësirë dhe kohë. Shkaku dhe pasoja e ndodhive janë motivet kyçe që shpalojnë fenomene të shumta përreth nesh. E bukura dhe shëmtuara gjenden gjithnjë me shumicë në lëvizje, dhe ne në këtë lëvizje njerëzore...
Në faqe shkëmbinjshdielli hodhi një dorë rrezepasqyrat mëkatare u grisën si beze.+++Humbi kujtesa e një minutiMinuti tjetër e fshiuFytyra në ajër ngriu....
Të kuptosh, të njohësh, të pranosh, të besosh, të guxosh, të falësh, të duash, - shtatë shtylla të arta për të pasur një shpirt në paqe me veten së pari, dhe së dyti, me të gjithë njerzit që na rrethojnë.Kur fundi vjen, dhe nisim numërimin mbrapsht, pikërisht atë çast ditet ...
Zysha na dha sqarimet e fundit dhe u ul në katedër e lodhur, hundë e buzë, a thua donte të thoshte: “Vrafshi veten tani!” E si mund të mendoja ndryshe, kur tema e hartimit që ajo sapo e kishte zhgaravitur në dërrasën e zezë, ishte aq e çuditshme: “Si e kaluat Vitin e Ri?”...
Në ditët e fundnëntorit 2014, u ndodha në Itali, në qyetin Legnano ku banon dhe punon një komunitet mjaft i madh shqiptarësh. Rastësia mbret i jetës, siç e thotë populli. Në bisedë me miqtë dhe të njohurit, mësova se në këtë qytet vepron shoqata atdhetare kulturore me emrin simbolik “Ura e ...
Libri: “Kronikë e Derës së Gjon Buzukut”, i autorit Jaho Brahaj sjell risi në ndriçimin e një prej figurave më të spikatura të kulturës kombëtare shqiptare, të qëndresës kulturore, krahas luftës së armatosur të shqiptarëve në shekujt e parë të robërisë turke...
Matanë xhamave errët. Imzot, lehin qentë! Vetëm përtej çative sheh një dritë. E hap dritaren, është dhoma e Djemnushës. Me siguri e ka harruar dritën ndezur apo e ka marrë gjumi mbi libër! Po, dritaren? Dritaren a e ka lënë...
Pamja e shfaqur në portin detar të Vlorës tregoi një miniskenë të eksodeve masive, që ngjanë në qytetin jugor buzë detit në fillim të viteve ’90.Skemë mashtrimi njëqind për qind dhe madje tipike e atyre të mëparshme .Unë besojë sikurse këta eksodistët e fundit, kanë besuar në një ëndërr të ...
S’mund ta lë hajkunPa shkruar prapëVerë dashnie……Dridhem kur kujtojSe s’vjen tjetërIshe ditënata ime……Honet e mosthënjesPengu im mbeturKu thyej qafën…
I madh ishte AiLutej edhe për vrasësitE ne harruar kemiTë lutemi për vetvetenDhe dashurisëPërditë i zëm pusi Krishti është ringjallurE ne vdekjes i shkojmë pas...
Kali ka dizgjinë dhe gomari ka samar,Ua tërheqim kur marrin rrugën e gabuar,Se në shtëpi duhet të shkojnë më parë,Për t‘u hequr peshën që kanë ngarkuar... Prandaj Ti njeri, që ke sy, por dhe mënd,Mos derdh rrugëve peshën e mendimit tënd!...
Një shandan i madh bakri, me dymbëdhjetë qirinj të ndezur, që, sigurisht, simbolizonin muajt e vitit dhe fiset e vendit, ishte vendosur mbi një trekëmbësh prej druri arre dhe, për mrekulli, shndriste gjithë konakun e mbushur përplot mysafirë. I zoti i shtëpisë, një mesoburrë...
S’ka shkrimtar shqiptar që nuk i ka kënduar atdheut e vendlindjes. Atdheu është mbi të gjitha. Ai, si do që të jetë, është Atdhe. Atdheu është foleja më e ngrohtë e njeriut. Është identiteti i tij. Nuk ka gjë më të dashur se atdheu! Ku s’ka atdhe, s’ka liri. Për atdhe, njërëzit kanë dhënë më të shtrejtën...
Datat e lindjes dhe të vdekjes së Aristofanit supozohen të jenë përafërsisht 456 – 380 para Krishtit. Si për shumë autorë të antikitetit, edhe për këtë komediograf të madh shumë pak gjëra dihen rreth jetës së tij. Thuhet se ishte djali i Filipit nga Egina, i ardhur në Athinë, dhe se kishte pasur ...
Thuhet se ne kete portret te vitit 1596 eshte Gjon Kastrioti (Johann Kastriota), babai i Gjergj Kastriotit Skenderbeut...
Me pikëllim të thellë, këto ditë morëm lajmin e rëndë dhe të papritur për vdekjen e djalit të poetit Visar Zhiti. Një dhembje e madhe, që do të mbahet mend gjatë, e cila iu shtua familjes ,krijuesve dhe popullit shqiptar në përgjithësi...
