Kur "Hithi i Artë", fillon të ngre kokë,Nuk ka fenomen, që s’e rrëzon përtokë.Me majën spicë si me gjemb thumbon,Qesëndisë të keqen, për të mirën tonë.Ironia gatuhet, në zjarr një qind gradë,Sarkazma k’cen valle sikur në paradë.Për dukuritë tona, negative në shoqëri,"Hithi" me t’përqeshur u rri për karshi...
Pasi e lexova librin me titullin “Mall e Dashuri për Atdhe” të autorit Florim Zeqa, pashë se libri ishte punuar jashtëzakonisht mirë, me një reflektim dhe përmbledhje tejëtprofesionale dhe me një stil të lartë, ku gërshetohej modeli i stilit të shkrimtarit, atdhetarit, gazetarit e historianit të vlerave shumëdimensionale...
Ne ishim eseniniane, jo se shkruanim dot si ai, por patëm diçka nga argjendi i ndjenjave kumbuese si të atij, nga zhgënjimet e thella dhe nga ajo vetëvrasje që na bënë pak nga pak e dikë më shpejt e dikë e pushkatuan menjëherë.Por Esenini gjithsesi për ne, gjenerat e mia, është një ikonë...
Në këto minuta të para të vitit 2025 që porsa hyri, dy miq më erdhën në një poezi të botuar te ExLibris. Në fakt është një cikël poetik nga Aleksandër Bardhit, por mua më tërhoqi vemëndjen poezia “Bie shi në Ardenicë” kushtuar mikut të tij Nuri Plaku, leximi i të cilës më bëri të ndjehesha...
Trajtimi i poezisë së Miradije Maliqit, veçmas ky vëllim “TË FLUTUROSH ATJE KU NUK ISHE”, tash kur poetesha nuk është më në mesin tonë, për mua ishte sfidë jo aq lehtë e kalueshme. Vet fakti që ne jemi mbledhur këtu dhe ajo mungon e shpjegon atë ndjenjën që kam përjetuar edhe unë...
E parë në këtë dritë, poezia e Ragip Sylajt e botuar në përmbledhje të veçanta[1], po dhe në këtë vëllim me poezi të zgjedhura “Shakullinë përpëlitjesh”[2], është ballafaqim dhe zbulim i vetvetes, është zëri dramatik i botës së tij të brendshme, që shpërfaqet përmes strukturës gjuhësore...
nata foli në gjuhë tjetërmbrehur thika në ashtin e vjetër tehu i parë në trup të nënëscopëtuar në njëmijë trupa dheu i thanë: dheu s’duron lindjefarë e vjetër, e vjetër sa dielli ynë raca jonë s’duron diell, as dritëkurse nëna vari foshnjën në gji shkuarje e ardhje netësh trup grirëlindi e heshti, priti e priti sa fjala plasi...
Shqipëri, me ty po ngre fjalën time të vockëlskenarë korbash të frikshëm na i ranë atdheutqë nga Troja e lashtë pellazgo-ilire e deri nëditët tona, atdheut iu këputen pjesë nga mëtë butat, krahina të tëra shqiptarësh janë nën...
Shtatë dramat e vëllimit “Imzot, lehin qentë“ të Kalosh Çelikut (“Imzot, lehin qentë“, “Ndihma e shpejtë“, “Zorra qorre“, “Kopeja me zgjebe ndjek Autorin“, “Lamtumirë bërllok”, “Kali i Trojës na polli në Bit-Pazar”, “Repriza e vëllazërim - bashkimit“, si dhe tri monodramat “Një vit frikë“, “Pabesia” dhe “Disidenti i Unionit të viçave“...
Gruaja: Kam parë një ëndërr mbrëmë sikur i kishe bërë një dhuratë të majme njërës për vit të ri. Nuk ia mësova emrin por të pashë që e kishe përgatitur dhe po ia çoje.Burri: Hahaha! Dhe ti e merr seriozisht?Gruaja: Po, seriozisht e marr. Se sa herë kam parë diçka në ëndërr, më ka dalë pastaj në të vërtetë...
Dielli e zuri plakun nën hijen e bungutpëllumbat fluturim zbriten nga ëndrraDelia hapi sytë e i tha veti:edhe një herë, sytë e lodhur mes rrudhavezemra rrahu miliona herë, njëqind vitearoma e barit të njomë në freskiulur si dikur në mriz me delet e tijeshkën nxori nga xhamadaniarnat folën...
Sa “vështirë asht me dijtë me dashtë/ Oh, sa vshtirë/ me dijtë me m’dashtë mue”, (faqe 3). Ideja e lirikave në librin “NGAT TEJE” të poeteshës Asja Mulgeci, ngacmon ndërgjegjen e studiuesit, veçmas për aspektin veriak të të shprehurit artistik, me tendencë imponuese në kulturën e...
Kahdo shkoj nëpër malet shqiptare, nuk rri dot pa “koleksionue” dëllinjat, edhe pse diku ma ban me sy boshtra imcake, endemike, me ca lule të verdha si stoli të florinjta, që pati magjepsur dhe botanistë të huaj. Kurse lulen ngjyrë qumështi të fjollës, me pushin e imët si të një...
Në një Shqipëri tjetër, kur erdhi dhe një poezi tjetër si shkulmet, nga shumë anë, nga ata që s’ishin dhe që ishin…Më e dhëmbshura, por dhe më magjepsësja mbase ishte poezia që doli nga burgjet dhe internimet, nga errësira, nga nëntoka duke ngjasuar me ringjalljen...
Vazhdimisht mundohemi që Dardaninë tonë ta rikthejm në familjen europiane, ndërsa në anën tjetër armiqt e brendshëm - disa mbetje, renegatë e pushtetar pa identitet punojnë me mish e shpirt me largu, e po të kishin fuqi edhe e kishin nxjerrë nga gjeografia europiane...
U bë një vit...u takuam para obeliskutku prehesh në qetësierdhëm me lule të freskëtavazhdojmë me lotë në sy Ne të dashurit e tupranë obeliskut për Tyme një skicë tënden engjëllorepikturuar thjesht me krenari Me shkronjat shqip zonjë e parë...
Kur mbarova së lexuari 36 tregimet e vëllimit “Trëndafila dhe qiparisa” të Ornela Musabelliut më habiti fakti që kisha të bëj me një libër të parë. Skalitja e subjekteve, laryshia e gjerësia e tyre, kompozicioni i qartë dhe kthesat befasuese nën rrjedhën e qetë të rrëfimit, e mbi të gjitha, zotërimi i pjekur i tekstit, frymëmarrja poetike...
Po ikën sonte Gjyshi i vjetër si shurdhmemecMe kokën plotë thinja mes dermitjëshSi kalë i bardhë qe bredh mes moçaliMbi borën e ngrica mes të një mëngjesi. Me vete mori e çka nuk moriMes shtigjeve të Dardanisë time...
Uroj një vit të ri të mbarë për njerëzit e mi, për miqtë e mi, për Tërbaçiotët e mi, për dinjitozet "10 Shqiponjat e Tërbaçit" dhe gjithë artistët popullorë - bilbila e thëllëza, për të mirët e Letrave Shqipe, për botuesit e gazetave dhe portaleve ku unë shkruaj e botoj, për të mirët e 30 - vjeçarit...
Edhe këtij viti i erdhi fundi me një përfundim të lumtur për mua. Sot, 15 ditë më parë, jeta ime ndryshoi krejtësisht. Një ditë të ftohtë dhjetori, pata fatin të takoj një grua fisnike, me zemër të bardhë, siç është Elvira. Ajo më zgjati dorën dhe më largoi përfundimisht nga një jetesë e vështirë në rrugë. Pas disa ditësh...
