Luan-Asllan Dibrani: Nga Zëri i Kombit te Zëdhënësi i Kalifatit

Nga Zëri i Kombit te Zëdhënësi i Kalifatit

Nga Luan Asllan Dibrani

Një këngëtar i rrëzuar në prehrin e islamizmit politik – dhe një turp që po i kushton kulturës shqiptare

Ai është kthyer në një figurë të deformuar, një vegël e një ideologjie të huaj, një zorrë nën këmbët e atyre që kanë dashur gjithmonë ta nënshtrojnë shqiptarin – qoftë me pushkë dje, qoftë me doktrinë sot.

Meda, emri i këngëtarit Mehdin Pergjeqaj, për dekada ka qenë një figurë e dashur në peizazhin e muzikës popullore shqiptare. Me zërin e tij të njohur dhe tekstet që dikur tingëllonin si himne për dashurinë, atdheun dhe krenarinë, ai kishte arritur të hyjë në zemrat e shumë shqiptarëve. Por sot, figura e tij është kthyer në një metaforë të trishtueshme për transformimin ideologjik dhe kulturor që kërcënon rrënjët e identitetit tonë kombëtar.

Nga Flamuri Kombëtar te Flamuri i Arabisë Saudite: Një Skenë që Nuk Duhej të Ndodhte

Kujtoni skenën ku Meda dikur këndonte me krenari para flamurit kuqezi. Sot, në vend të çiftelisë, ai shfaqet para mikrofonëve të xhamive, duke recituar vargje të huaja me sfond flamujsh arabë. Ky nuk është thjesht një ndryshim i repertorit artistik – është një ndryshim i thellë i përkatësisë. Është ndërrimi i rolit nga këngëtar i shpirtit shqiptar në predikues i një ideologjie që nuk e ka dashur kurrë kombin tonë.

Nga melosi shqiptar te tallavaja tregtare: 30 vite rrjepje

Për tri dekada, Meda nuk kontribuoi në zhvillimin e muzikës popullore – ai e shfrytëzoi atë për përfitime të mëdha financiare. Nga dasmat luksoze te ahengjet e shtrenjta, ai e transformoi kulturën në biznes të thatë, me tarifa që shpesh shkonin mbi 10 mijë euro për një natë, pa sjellë as risi, as thellësi, as respekt për melosin e vërtetë shqiptar.

Më shumë tallava me shije orientale se sa trashëgimi shqiptare. Më shumë ritme që i afrohen muzikës rome se sa këngëve të Labërisë, Drenicës apo Malësisë.

Nga Adem Jashari te Lahijet: një rënie që nuk ka më arsyetim

Ai që dikur këndonte për Adem Jasharin, sot këndon lahije të porositura në mevlude. Ai që frymëzonte me këngë për atdheun, sot reciton vargje në tubime fetare, pranë hoxhallarëve që kanë qenë në listat e të përndjekurve për ekstremizëm islamik.

Ai nuk e fsheh më: është figurë publike e konvertuar në haxhi me pozicionim politik, që i shërben jo thjesht fesë – por një feje të politizuar, të organizuar, të komanduar nga qarqe të huaja që historikisht kanë punuar për asimilimin tonë.

Haxhi Meda dhe shoqëria e rrezikshme: a jemi ende në kohë për ta ndalur këtë tradhti?

Sot, Meda shfaqet në xhami të caktuara, pranë figurave të njohura për përfshirje apo simpati ndaj luftës në Siri, ndaj "kalifatit islamik", ndaj një ideologjie që përpiqet të përfshijë edhe Kosovën në "hartat e shamit" – ndërsa shqiptarët kanë derdhur gjak për të qenë të lirë, të pavarur, shqiptarë.

A do të lejojmë që Kosova, e ndërtuar mbi gjakun e dëshmorëve, të bëhet vegël në retorikën fetare të një artisti të dështuar që kërkon vëmendje me çfarëdo çmimi?

As muzikant, as besimtar – thjesht oportunist

Feja është e shenjtë kur është e sinqertë. Por ajo që bën Meda nuk është as shpirtërore, as e pastër. Është strategji personale për të zëvendësuar vëmendjen e humbur artistike me protagonizëm fetar.

Është manipulim. Është përfitim. Është përdorim i religjionit si kamuflim për dështimin në art dhe në respektin publik. Ai nuk është më këngëtar i popullit – por këngëtar i komanduar, i cili sot i këndon një publiku që i jep porosi, dhe nesër mund të shërbejë si zëdhënës i një ideologjie që shkatërron gjithçka shqiptare.

Ky nuk është më thjesht një "metamorfozë artistike" – është një alarm kombëtar

Nëse një figurë si Meda, që përfaqësonte kulturën popullore, mund të kthehet kaq lehtësisht në një eksponent të islamizmit politik – çfarë ndodh me fëmijët tanë që nuk kanë asnjë filtër të mbrojtjes kulturore?

Ky është një zhgënjim kolektiv, një turp kombëtar, një thirrje për reflektim: a do të lejojmë më që nën emrin e “artit” të na zhbëhet kultura?

Përfundimisht: Meda nuk është më një simbol i muzikës – por një shembull i asaj që nuk duhet të ndodhë kurrë më

Kur artisti bëhet propagandist: ku përfundon arti, dhe ku fillon rreziku?

Në një kohë kur rinia ka më shumë se kurrë nevojë për shembuj pozitivë, për figura që bartin dinjitet dhe frymëzim, ne përballemi me një realitet tragjik: artistët më të njohur po shndërrohen në bashkëpunëtorë të një agjende ideologjike me ngjyrime të qarta anti-shqiptare.

Rreziku nuk qëndron vetëm në mesazhin e hapur që përçon – por në normalizimin e një realiteti ku muzika e dikurshme shqiptare, e lidhur ngushtë me atdhedashurinë dhe dinjitetin, zëvendësohet me himne që nuk përfaqësojnë as shpirtin, as vlerat tona si komb. Ky transformim është më i rrezikshëm për brezat e rinj, të cilët përballen me një krizë identiteti dhe që mund të përthithin këtë model të deformuar si "normalitet të ri".

Ky nuk është më Meda që këndonte me krenari për kombin

Ky është një version i keq i tij, i mbuluar me retorikë fetare dhe i shoqëruar nga hije të errëta të ekstremizmit që ka rrënjosur tragjedi në vende si Siria, Iraku e Afganistani. Meda sot e shfaq veten jo si një njeri që kërkon paqe shpirtërore, por si një vegël që u shërben axhendave të errëta, të orkestruara nga qarqe që për dekada kanë punuar për ta rrënuar kombin shqiptar nga brenda.

Liria e besimit nuk është liri për të shkatërruar identitetin kombëtar

Shqiptarët gjithmonë kanë qenë një popull që ka ditur të bashkëjetojë me besimet, por kurrë nuk e ka pranuar kolonizimin ideologjik nën petkun e fesë. Ajo që po ndodh sot me Medën është pikërisht kjo: një përpjekje për ta zëvendësuar krenarinë kombëtare me përulje ideologjike, këngën për dashurinë dhe atdheun me psalme fetare që nuk na përfaqësojnë.

Nga dasmat te mevludet: rrënimi moral dhe kulturor i një matrapazi muzikor

Me tarifa të çmendura, me performanca të varfra artistikisht, Meda për vite ka përfituar nga emocionet dhe zakonet shqiptare. Ai nuk e ndihmoi kurrë kulturën shqiptare të rritej – përkundrazi, e banalizoi dhe e përdori për të krijuar një perandori personale. Dhe tani që tregu i dasmave u shter, ai gjeti një tjetër publik për të manipuluar: tubimet fetare, me lahije, me porosi nga lartësitë arabe – duke e kthyer veten në një kasetë që këndon urdhra.

Një zorrë e përdorur nga pushtuesit e djeshëm

Le ta themi troç: Meda është kthyer në një zorrë të përdorur nën këmbët e atyre që, historikisht, kanë dashur vetëm nënshtrimin tonë. Sot ai është një figurë që nuk këndon për shqiptarët, por për kauza të huaja. Nuk e ndihmon popullin që e ngriti, por e përdor për t’u afruar me qarqet që, sot e gjithë ditën, e pengojnë Kosovën të njihet, e paraqesin si “tokë myslimane” dhe e vendosin në hartat e një ideologjie që nuk njeh komb, as gjuhë, as kulturë.

Reflektimi i dhimbshëm që duhet bërë sot, jo nesër

Meda nuk është thjesht një këngëtar i rrënuar. Ai është një simbol i asaj që ndodh kur nuk i mbrojmë figurat tona publike nga korrupsioni moral, nga tregu i shitjes së ndërgjegjes dhe nga agjendat që shkatërrojnë çdo vlerë kombëtare. Ai është një shenjë paralajmëruese se sa e lehtë është të kthehesh nga zëri i popullit në vegël të pushtuesve të vjetër.

Turp për të. Turp për ne nëse heshtim. Sepse sot është Meda, nesër mund të jenë fëmijët tanë që do t’i mësojnë me mevlude në vend të këngëve për liri.

Në një kohë kur shqiptarët kanë nevojë më shumë se kurrë për figura që i lidhin me kulturën, me rrënjët, me dinjitetin dhe me të vërtetën historike të tyre, një figurë si Meda është shembulli më i dhimbshëm i tradhtisë. Jo vetëm ndaj artit, por ndaj popullit që e rriti. Ai është një figurë që po u jep jehonë të huajve – dhe po hesht për vlerat tona.

Nëse sot nuk flasim për këtë, nesër nuk do të kemi më as këngën popullore, as vlerën kombëtare, as emrin shqiptar

Manipulim, Jo Besim

Askush nuk e gjykon një individ për besimin që zgjedh. Por ajo që ndodh me Medën nuk është as devocion fetar, as rrugëtim shpirtëror. Është manipulim. Është kthimi në një simbol të asaj çfarë nuk duhet të ndodhë kur një figurë publike përdor besimin si mjet marketingu dhe ideologji të huaja si trampolinë për të rifituar vëmendjen që e ka humbur si artist.

Me tempin që ka nisur, ai nuk është larg të shndërrohet në një zëdhënës të plotë të një agjende të organizuar që synon jo vetëm shuarjen e kulturës shqiptare, por edhe instrumentalizimin e Kosovës në një projekt që nuk ka lidhje me asnjë interes të shqiptarëve – përkundrazi, është pikërisht ajo agjendë që po e dëmton edhe sot shtetësinë e Kosovës në arenën ndërkombëtare.

Kosova si “tokë e kalifatit”? Një rrezik që nuk është më teori

Nuk janë pak rastet ku elementë ekstremistë islamikë, shqiptarë për nga kombësia, por të huaj për nga mendësia, kanë përfshirë Kosovën në harta imagjinare të një shteti islamik. Dhe ky diskurs, për të cilin shqiptarët kanë paguar me gjak, me izolim dhe me shantazhe diplomatike, nuk është i padëmshëm. Çdo figurë publike që legjitimon këto rryma, e ndihmon këtë agjendë të zgjerohet dhe të gjejë strehë nën flamurin shqiptar – duke i hequr atij çdo kuptim.

Meda, me praninë e tij në tubime fetare të ngarkuara politikisht, me retorikën e tij të re dhe me shoqërinë e dyshimtë që ka krijuar, nuk është më thjesht një këngëtar i devijuar. Ai është kthyer në një shembull të rrezikut që vjen kur muzika, feja dhe propaganda përzihen në dëm të identitetit kombëtar.

https://www.facebook.com/portaliMAK/videos/558451570644082/?locale=de_DE

Ne fund e shoqërojmë një video  duke  e kënduar ezanin arabisht këngëtari Mehedin Përgjigjaj -Meda!