Kastriot Dervishi: Idriz Zeqiri

Idriz Zeqiri

Nga Kastriot Dervishi

Lindur më 10.1.1947 në Studenicë të Pejës erdhi në Shqipëri si i arratisur në vitin 1968 për të ndjekur shkollën e lartë e donte të rikthehej më pas. Fillimisht u vendos në Lezhë, iu dha e drejta e shkollës së lartë në vitin 1969, por shpejt iu ndërpre dhe u internua në Bilçë të Beratit. U arrestua më 28.12.1974. U akuzua në bazë të nenit 73/1 të Kodit Penal dhe nenit 7 të dekretit nr.1906, datë 2.8.1954 “Mbi internimin dhe dëbimin si masë administrative”. Së bashku me shokun e tij Bajram Sadiku (me të cilin ishte ndaluar më parë), kërkonin të ndihmonin zgjidhjen e çështjen e Kosovës, por këtu e kuptuan se do ishin preja e një regjimi internacionalist antikombëtar. Ata kishin arritur në përfundimin se problemi i Kosovës nuk trajtohet seriozisht nga shteti shqiptar dhe se emigracioni kosovar trajtohej keq dhe mbahej në kampe përqendrimi. Regjimi komunist i cilësonte “njerëz të paformuar, me fantazi e prirje për aventura”. Gjykata e Rrethit Berat, me vendimin nr.51, datë 15.5.1975, e deklaroi fajtor dhe e dënoi me 10 vjet heqje lirie dhe pagimin e 57 lekëve shpenzime gjyqësore. U lirua më 29.10.1983 nga Reparti nr.302 Zejmen. Në vitin 1985 vetë regjimi komunist doli në përfundimin se dënimi i tij ishte bërë pa prova dhe se duhej bërë kërkesë për mbrojtje të ligjshmërisë socialiste.

Pas daljes nga burgu Idrizi jetonte në Tiranë, pa punë, vetëm me të ardhura që i vinin nga jashtë. Për këtë kërkonte të riatdhesohej në Jugosllavi, por e kishin refuzuar ambasadat jugosllave, greke e turke.

Më 18.11.1988 njoftohej ministri, se ish i dënuari kërkonte të kalonte nëpërmjet ambasadës së RFGJ-së në Tiranë, sepse dilte garant vëllai i tij që banonte në këtë shtet. Por ministri i Punëve të Brendshme lë shënimin tjetër sipas së cilit në rast se bënte letra armiqësore të burgosej. Më 20.12.1988 u mor vendimi i dëbimit të emigrantit politik Idriz Zeqiri. Rezultonte se gjatë kësaj kohe ai ishte në përpunim si “agjent i mundshëm jugosllav”, duke u raportuar nga 17 bashkëpunëtorë. Të gjitha raportimet ishin për agjitacion e propagandë (si edhe në rastet e tjera) dhe asgjë UDB-je nuk dilte kurrkund. Por jugosllavët nuk pranuan ta riatdhesojnë. Kësisoj, më 6.12.1989 ai u pajis me vizë kalimi për në RFGJ.