Kulturë
Albert Habazaj: 12 poezi për Kosovën
E hene, 17.02.2025, 06:48 PM
MIRËMËNGJESI, KOSOVË, E BUKURA IME!
CIKËL POETIK PËR KOSOVËN ME 12 VJERSHA
Nderim 17 Shkurtit, Ditës të shpalljes së
Pavarësisë së Kosovës
Nga
Albert HABAZAJ, Vlorë
1. K?NG? P?R FLAMUR
Përshëndetje Pavarësisë së Kosovës
Oj, Kosovë, o krah’Shqiponje
Krah’ rrebeshesh i plagosur,
Siç kam ty ti në tonat
troje
Kam Çamërinë sakatosur.
Vjen me frymë Perëndie
Përreth Sheshit të Flamurit
Yjësia e Lavdive,
Ku zihet Besa e Burrit!
Tok me Ismail Qemalin
Qëndron baca Boletin -
Emblema jonë krenare
Dhe kur ndrin a bubullin.
Prishtina ime është Vlorë
Edhe Vlora ësht’ Prishtinë.
Për FLAMUR po thur kurorë,
Këngë yjesh për SHQIPTARINË.
Sheshi
i Flamurit, Vlorë, 17 Shkurt 2008
2.
MIRËMËNGJESI, KOSOVË!
Mirëmëngjesi,
Kosovë, moj e bukura ime,
Si
dritë e bukurive më je veshur fisnikërisht,
Si
shqiponjë dardane merr fluturime,
Me
dritë të do Labëria, me spektër, sinqerisht!
Me
dritë të do Vlora e Shqipëria,
Me
dritë dhe Çamëria, krahu i plagosur.
Feniksi
Dardan merr frymë nga Iliria,
Me
klithmat e diellit ende brengosur.
O
dhembje krenare, E Bukura e Dheut,
17
Shkurti yt është edhe imi,
Herë
si zanë mitologjike, herë si Prometeu,
Ma
shkëlqen emrin me rreze besimi.
Dhe
kur vdekja këndon shqip në këto vise,
Dhe
kur, vetvetiu, dasma qan shqip me lot lavdie,
Kur
globi, me njerëz i populluar, merr ndonjë krisje
Çuditërisht,
Kosova i fal mimoza mirësie…
3. GËZUAR, KOSOVË E
PAVARUR!
Kosovë
e dashur mijëravjeçare
Datëshpalljen
e Pavarësisë tënde
Ta
gëzojmë, moj shqiponjë krenare!
Kuçedra
serbe në tërbim të çmendet.
Moj
fisnikja ime e bukur dardane,
Mallëngjimi
i festës me lot diellor
Plot
ma mbush zemrën, moj kapedane.
Sot
unë kam zënë qiellin me dorë!
Motër
martire e lirisë, e nderit,
Jam
kryelartë me ty e këndoj me gaz.
Shpirti
im me shtatë ngjyrat e ylberit
Zbukururohet
sa lugati serb të pëlcasë!
Plastë
nga ligësia, derri i derrit,
O
moj luanesha ime e fortë!
Shkjau
- në fund të rrathëve të ferrit,
Ne
- Flamurin Kombëtar kemi kryezot.
Ty,
Kosovë e pavarur në ballë
Të
vargut, të këngës, të lavdisë të kam.
Is’
Boletinët, Adem Jasharët gjallë
I
mbaj në gjakun tim, se gjak i tyre jam!
4. BALADË
E RE PËR NJË LEGJENDË TË RE
nderim
heroit kosovar Adem Jashari
Kjo tokë filloi të mësohet me dhembjen,
Me ëndrrat mbështetur në murin e pushkatimit:
Hiena zgërdhihet kur shuan një familje,
Zogjtë e bjeshkëve e ndalën fluturimin.
Ende plagët e lirisë kullojnë gjak,
Dhembjen nuk e nxen dot pentagrami epik,
Një det me lot rreh të thinjurat dallgë
Për Adem Jasharin si Muji kreshnik.
Për Adem Jasharin, që si Mic Sokoli
U ngrit për Drenicën sipër, mbi legjendë,
Për atë që fjalën dardane e foli
Si bajraktar mbi hark dielli të prerë.
5. RRËNJËN E KËRKON DHEU
- Yllit të madh dardan të
kinematografisë botërore, Bekim Ibrahim
Fehmiu -
(1. 06. 1936 - 15. 06.
2010)
Pa
e takuar as dhe një herë titanin,
Pa
hapur as dhe të filmave manuale,
I
kam pirë dollinë me adhurim pagani,
As
ngaqë u shfaq me Claudia Cardinale.
As
yjet botërorë, me të cilët lozi
S’patën
autoritet tek unë, sinqerisht jo.
Arti
i Tij drithërues keq më marrosi,
Ai
detin e Kulturës e çau si Hero!
As
dhe seriali “Përgjithmonë Xhulia”,
As
“Odiseja”, ku Ai qe vetë Ulisi,
Nuk
më tunduan dot për të më prishur mendjen
Sa
dinjiteti i pashkulur i Atij lisi.
Dhe
kur e ngjeshi nën këmbë sojin sharlatan
U
bë rrënjë e zgjimit në zemër të dheut.
Dhe
nga Lumbardha Prizreni hirin i shpërndan
Të
sjellë bekim për ujërat e Mesdheut.
Fregata
kosovare në dallg’, tym e stuhi,
Bëhet
shqiponjë mali e shqiponjë deti
Dhe
fluturon qiejve të botës si verì
T’i
përmbushet Bekim Fehmiut amaneti.
Iku
një njeri i bukur e burrë i bukur,
Iku
një artist i bukur globit fluturim,
Eshtrën
e Kombit me palcë për të mbushur
E
vetë për t’u mbushur me shkëlqim e trishtim...
Vlorë, e hënë, 23. 08.
2010 - e enjte, 02. 06. 2016
6. RAPSODI TRIMËRORE PËR
HERONJTË E KAÇANIKUT
Dëshmorëve të Lirisë së
Kosovës: Agim Bajrami, Besnik Begunca, Xheladin Kurtaj me trima
Çdo
ditë jave, muaj’, viti,
Çdo
dit’ të jetës që kemi,
Me
dhembje e plagë shpirti
Tek
dëshmorët tanë vemi.
Dhe
jo vetëm çdo dhjetë gusht,
Jo
vetëm për t’i kujtuar,
Shkojmë
e mblidhemi një grusht,
Na
vjen turp për t’i takuar…
Kemi
gabuar me ta,
Me
ata që u bënë fli,
Ëndrrabukurit
sa s’ka,
Sakrificat
për liri.
Apo
jo, komandant Zefi,
Agim
Bajrami i qeshur,
Ti
s’e dhe jetën nga qejfi,
Re
dëshmor për të mos vdekur.
Se
të deshi Nënë Kosova
Ty,
Besnikun, Xheladinin,
Po
kaq shpejt nuk e mendova
Gjethet
e lavdisë të binin…
S’
bien gjethet e lavdisë,
Le
të zvarriten zuzarët,
Si
bishtok’ të neverisë,
Ju
për ne jeni krenarët.
O
Agim Bajram me trimat
E
Ushtrisë Çlirimtare,
Me
kërrab’ zut’ vetëtimat
Për
Kosovën legjendare.
Rroba
ngrin e shkrin në trup,
Ju
- përleshje me rrufetë,
Një
cifël u zë në sup,
Klithma
qielli derdhën retë.
Dimër
të mos kish’ Kosova
U
bëtë legjendë lirie,
Fluturim
për shqipet tona
Përmbi
kreshta shqiptarie.
Ngrohtësi
qe ideali
Historia
përsëritet,
Kur
lindin shqiponja mali
Perandoria
tronditet:
Legjenda
Idriz Seferi
Mbi
osmanë bëri kërdi,
Ti,
Agim Bajram si dreri -
Mbi
barbarin serb të zi.
Fryma
jote në tri jetë,
O
yll i bukur i botës!
Njërën
e gëzove vetë
Dhe
dy ja fale Kosovës!...
Vetëm
36 vite
Bëre
komandant Agimi,
Sot
ndriçon me rreze drite
Në
monument përjetësimi.
Komandant
Zefi, lavdia
Të
ka marr’ në krah’ të saj,
Përcjell
trimin pavdekësia
Stafetë
nderi skaj më skaj.
Eshtër
e Adem Jasharit,
Ti
i mposhte mbret e krajle,
Dhe
për fisin e shqiptarit
Mbete
spaletë morale.
Nga
Kosova, Çamëria,
Shfaqesh
ëndërr e lirisë,
Nga
Dibra, Plava, Gucia -
Majave
të historisë,
Nga
Kaçaniku në Vlorë
Nderi
yt i larë me diell,
O
trim i zgjedhur me dorë,
Emri
yt flamur në qiell.
Kujtesa historike më
zgjoi ndjenjëzën poetike për të thurur dy vargje shpirti Dëshmorëve të Kombit,
që dhanë jetën për çlirimin e Kosovës më 10 gusht 1998.
Nderim për Ju, Heronj të
Shqiptarisë, me përulje të thellë dhe vëllazëri kombëtare!
7. TUNGJATJETA, ILIR
SHQIPTARI!
(Kur isha mërgimtar në
Itali, duke dëgjuar kasetën “Shkëlqimi i plisit”)
Në
malësitë xheloze akuilane,
Mes
një gjelbërimi të ftohtë e të errët,
Dëgjoj
këngën shqipe të Ilir Shaqirit;
Kraharori
më hapet si qiell i çelur.
Dhe
mendoj, në vend të huaj, se Shqipëria
Lindi
pishtarët që u tretën si qiriri,
Sot,
kur në hall ësht’ e ka nevojë NËNA,
Një
rilindas i ri bëhet Ilir Shaqiri.
Kosovë
e Çamëri, Ulqin e Dibër ngrysur,
Jemi
tanët që këndojmë e qajmë shqip;
Gjurma
e pëllumbit në paqe të hidhur,
Këngën
dhe ëndrrës në grykë ia lidh…
Të
faleminderit, Ilir Shaqiri!
Tungjatjeta,
o i miri Ilir Shqiptari,
Plis
i vure si kup’ shpirtit të qiellit,
Të
bardhë si bora, të shtrenjtë si ari.
Të
faleminderit, që më mbushe me besim,
Ma
freskove krenarinë, s’ma le të thahej.
Shtatë
kontinente larg mendimin loti ma lag:
Shqipëria
të bëhet, në këmbë të mbahet!
L’Aquila, 08. 10. 1998;
Copitto, 16. 12. 1998; Vlorë, 08. 06. 2016
8. PËR JU, YJE TË GJAKOVËS
Yjet që ran' për Gjakovën,
Dritë bëjnë për Kosovën,
Bekim nga Liria paçin,
Thonë Shqiponjat e Tërbaçit.
Ata ranë po janë gjallë,
I ka Gjakova në ballë.
Nuk harrohet historia,
Pa gjak, jo, nuk vjen liria.
Po ju, o trima të bukur,
Nuk luftuat për t'u dukur.
Dhe pse dhemb ajo masakër
Zjarri s'u shua në vatër.
Ratë për më fisniken ëndërr,
Ju vijmë me dorë në zemër.
Kur ju na erdhët si lule,
Kombi në gjunjë ju ulet.
Jeni lavdi me kurorë
Sot në këtë përvjetor.
Jubileu i Çlirimit,
Ju-në krahë të paharrimit.
O ju, yjet e Gjakovës,
Përjet'-në krahë të Shqiponjës.
9. HIMNI LIRIE
Për dëshmorët e Kosovës
Këngën me
ligje fillova:
Sot si
diva ju po flini,
Sa u desh
Nënë Kosova,
Sa e do
nëna të birin.
Çdo ditë
jave, muaj’, viti,
Çdo dit’
të jetës që kemi,
Me dhembje
e plagë shpirti
Tek
dëshmorët tanë vemi.
Ne me ju
jemi krenarë,
Ju si
spaleta lavdie,
Për të
gjithë shqipëtarët,
Ju jeni
yje mbi yje.
Këndojmë
me lot për trimat
E Ushtrisë
Çlirimtare,
Me kërrab’
zut’ vetëtimat
Për
Kosovën legjendare.
Ndriçoni
me rreze drite
Në
monument përjetësimi.
Shkojnë
vjet e vijnë vite
Për ju më lart’ nderimi.
Yjet e bukur të botës,
O ballëlarët me diell,
Jetën ja falët Kosovës!…
Dhe emrin flamur në qiell.
10. BEKUAR NGA MAL’ I ÇIKËS!
-valle e kënduar grash-
Valle si
nga anët tona,
Do hedhim bashk’ me shqiponja.
Ju, shqiponja fluturoni,
anemban’ shqipet uroni.
Flamur i trojeve tona
Nuk njeh kufij për shqiponja.
Ismail Qemal Flamuri
Gurin në themele vuri.
Urimet nga Këndrevica
Çoini
tutje nga Drenica,
Që nga
Tuzi në Tetovë,
nga
Preveza në Gjakovë.
Ju shqipe
që fluturoni,
anemban’ Shqipen uroni.
Kush bie rrezet e dritës
U bekoft’ nga Mal’ i Çikës!
11. FLUTURIM LIRIE
Këngë elegjiake për
Dëshmorin e Atdheut Skerdilajd Bardhyl Llagami (Komandant Shpendi): Tiranë, 31
tetor 1969-Bogovinë, Tetovë, 29 Qershor 2009
Teksti: Albert
Habazaj, këngë elegjiake për Dëshmorin e Atdheut Skerdilajd Bardhyl Llagami
(Komandant Shpendi): Tiranë, 31 tetor 1969 - Bogovinë, Tetovë, 29 Qershor 2009;
kënduar nga grupi “10 Shqiponjat e Tërbaçit”,
marrëse: Antoneta Goxho Mehmetaj dhe Evgjeni Habili Seferaj,
kthyese: Shpresa Kapo Çelaj,
hedhëse: Hava Çelaj Muçaj,
në iso: Liri Gaçe Shkurtaj, Liljana Rrapi Kapaj, Meme Ribaj Habazaj,
Fatmira Hodo Skendaj, Flutura Nanaj, Lavdie Goxho Xhaka, drejtues artistik
Albert Habazaj;
Vanë
njëzet vite
Skerdilajd
i motrës,
Të
kërkoj si qyqe
Qiejve
të botës.
O
Shpirt, elegjinë
Ta
këndoj me vaje,
Mbulojë
ke lavdinë
O vëlla me halle!
Lirinë zbukuruar
Me
gjak tënd e kemi.
Ku
ke fluturuar
O Komandant Shpendi?!
Dhe mali nga vendi
Luajti nga dhëmbja,
O Komandant Shpendi,
Shpendi yn’ me ëndrra!..
Si zog të pranverës
Tirana të nisi,
Lugin’ e Preshevës
Një yll ta qëndisi.
Prizreni, Tetova,
Sipër, mal i Sharrit,
Me shpresa të njoma,
Trim i Idealit.
Dhe në Bogovinë
Një dre po derdh lot,
Kurorë me dafinë
Të thur motra sot.
Luan guri vendit
Gur shkëmbi Babai,
Amanet
i Shpendit
Jehon
skaj më skaj...
12. SHQIPËRIA E PARË
Çfarë
bëri me trimat Ismail Qemali
e
di dhe gjyshi, dhe babai, dhe djali:
që
ndezi zjarrin e shtëpisë shqiptare,
kur
dinakët donin ta shuanin fare.
Por
Shkodra, dhe Lezha, dhe Kruja, Kanina,
Prizreni,
dhe Shkupi, dhe Ohri, Janina,
Plaku
i Bardhë dhe Luigji Mendjeqiell,
Baca
Is’ e Rasih Dino na mbushën me diell.
Marigo Posio stafetën e Elena Gjikës,
e ngriti si kurorë të bukur të Dritës.
Dhe
Qirinjve të Atdheut u falem unë,
larë
me diell, qëlluar me furtunë.
Dhe
Dibra, dhe Delvina, dhe Hasi, dhe Hoti,
Dhe
labi, dhe malësori kanë frymë Kastrioti,
Dhe
çami, dhe myzeqari, dhe ulqinaku qëkur
Janë
firmë lirie e këngë për Flamur!
Se
me centaurët Europa rrufjane,
Kasandra
me Pandorën europiane,
e
plakur, e egër, marrëzisht e bukur
na
ka dashur, na ka flakur e na ka ndukur.
U
tkurr, u mpak, u mplak e nuk u gremis Nëna,
u
trondit në flakë e nuk iu thye zemra.
Dhe deti, dhe fusha dhe maja e malit
si balli i bardhë i Ismail Qemalit.
Se s’është Vlora si Meka e Muhametit,
është anije e bardhë në mes të rrebeshit;
s’është Vlora as Bethlehem i
Krishtit,
është vatër e mendimit dhe rrufe e gishtit.
Vlora është Vlorë, me dritë mes
ciklonit,
është djepi ku u përkund palca e
kombit;
është bërthama diellore e Flamurit,
me shqiponjën që fluturon mbi gjakun e burrit.
Vlora është magje e bukës kombëtare,
Është tharmi i mbrujtur në zemrat shqiptare.
Është rrënjë e besim dhe vizion në shikim,
është eshtër e dinjitetit të kombit
tim.
Urata e Plakut, si mirësi e ullirit,
u mbjelltë e shpërtheftë si lulet e prillit!
O ju zogj të Shqiponjës, po ju flas sinqerisht:
sot Pavarësia Flamurëron Vlorërisht!
Sheshi i Flamurit,
Vlorë; 28,
Vjeshtë e tretë, 2020