E diele, 10.11.2024, 09:23 AM (GMT)

Kulturë

Cikël poetik nga Ndue Dedaj

E marte, 29.10.2024, 06:42 PM


NDUE DEDAJ

GJETHET E VJESHTËS

Pikën gjethet e vjeshtës përtokë

Dhe mbi supet tanë si stoli antike

Fshesarët i marrin para me netull,

Të mos ndotet qyteti, universi!

Vashat ecin mbi varka ëndrrash

Që shpesh bien si gjethet…

ALGJEBRA IME

Nuk ishin numrat alfabeti im

as arabë e as romakë

në aritmetikën time një plus një s’bëjnë dy,

por s’bëjnë as tre!…

Logjikë pa matematikë,

matematikë pa logjikë;

unë kësaj i besoj

përderisa këpucët kanë numra,

fustanet jo!?

Zoti është gjithnjë bujar

për mua kish’ krijue algjebrën e shpirtit

që i bën gjërat lëmsh

sidomos llogaritë…

LEGJENDA

asnjë zbulim s’kisha ba ndër yje,

asgja e re s’kishte ndodhun rrokullisë

kur sytë e mi shkrepën në ty

ti nuk ishe legjenda…

legjendat i krijojnë gjithmonë sytë,

asnjiherë zemra.

PAS ARISTOTELIT…

Humba dikur në pyllin me lisa…

Ende atje çukasin çukapikët fëminor,

Përbirojnë drurët e guvat, gurrat e mrizet.

E unë eci termales së Dheut

Herë para, herë mbrapa Aristotelit…

Humba pastaj në pyllin e librave, përgjithmonë…

Çukapikët hutohen prej lakuriqve të ditës

Çelin lule papiruset si në vjeshtat e Edenit.

E unë eci termales së fatit

Herë para, herë mbrapa Sokratit…

QYTETI ME KAMBANË

Qyteti që nuk e mas me gjurmë

po me xhiron e tij të përmbrëmshme.

E mas me pëllëmbë një e nga një

Dhe përpiqem t’i gjej një emër zoti.

Qytetet s’janë sa zënë vend në hartë,

as sa lumi i tyre, i shkurtër apo i gjatë.

S’janë as sa malet që i rrethojnë

Për dashuritë vetëkurdisën si orë.

Qyteti që nuk e mas me hapa,

po me të rëna kambane…

TRAFIK AJROR

Ir.

Albatrosët, nositët, lejlekët

kanë shkundur flatrat e lodhura të ditës

e kanë ra të flenë mbi degët e zhveshura…

Avioni si një somnabul mbi Atlantik

shket përgjumshëm nëpër trafikun ajror,

këmbehet stacioneve surreale me meteorë.

Londra si një anije bajroniane përkund dit’netët…

Elisabeta II ka lënë skeptrin n’Burkingam Palace

e prehet si një mjellmë në parajsë.

Në fluturim njeriu kalon ylberin

iluzioni shkëlqyes sakaq bëhet mal, det, yje

pafundësi që shkriftohet me dorë.

Askund më shumë se kaluar nëpër re

nuk rroket bota në turravrapin e përjetshëm

si një kalë pa fre …

29 dhjetor 2022

XHUBLETA

“Këmisha ma e randë e botës”

E pati veshun stërgjyshja para erës së re

E veshi gjyshja mbas lemjes së Krishtit.

Nuk asht endun prej bari, bari thahet në dimër

Nuk asht endun prej guri, guri shkrihet në shidiell,

Nuk asht endun prej uji, gurrat shterrin në verë,

Nuk asht endun prej shajaku, berret i ze gjarpni.

Xhubleta asht endun e gjitha prej ajri.

Gratë deri atëherë veshë me rrezet e diellit…

Ua zdeshën xhubletën Bjeshkëve të Namuna

Dhe e hodhën mbi shtatin e tyre si vesa.

Për mos me i lënë kreshtat lakuriqe

U prenë kostum të praruar prej bore.

Xhubleta asht vetë fustanella.

MILLOSH KOPILIQ KRYEPREMI

Ia mora pushkën e gjatë nga dora

Boll me këtë “teshën” e çmendur krahaqafë.

Bëj paqe me veten… Për tën’Zonë!

Tash je pa krye e s’të ka më kuptim lufta,

S’ban me qenë prap’ dashnor i pushkës!

Por Kryepremi s’besonte në mua…

SARI SALLTIK

Krujë, shkrep i shenjtë, vij te ti kahmot

Eci nëpër ca gjurmë të ngurtësuara mbi bar…

Kërcej nalt mbi kurrizin e malit tand hyjnor

Si mbi një kalë që për shalë ka një legjendë.

Në shpellën e mrekullive fle Sari Salltiku

E unë katoliku ndez nji qiri, falem si bektashi!

Krujë, yti asht ky mal përrallor, apo i atij?

Ta zgjoj a mos ta zgjoj Dede-në misionar

Me dërvishët përreth si krushq të ngrirë?…

E vëllain e madh kryegjysh Haxhi Bektash?

Më pret në teqe me bekime si një ungj i mirë,

Lutem dhe unë për të, aty mbi sarkofag…

Krujë, 2015

ORAKUJ

Poetët nuk kanë tagër as mbi një gur,

Vetëm nëse ai rrokulliset si ortek e shkundullon detet!

Poetët i bien mandolinës jo se dinë të bëjnë muzikë,

Po që të mos shurdhohet bota nga mungesa e tingujve.

Poetët i ujisin lulet jo se janë lulishtarë të përkryer,

Po që mugujt e natës të endin filizat e dritës…

Poetët asnjë tagër nuk kanë mbi popujt

Luftërat, pandemitë, ngrohjen globale.

Po nëse duan t’i vjedhin gjuhën zotit

Ata kthehen të gjithë në orakuj…



(Vota: 1)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora