Gani Pllana: Ike në përjetësi

Gani Pllana:

IKE NË PËRJETËSI

(Sadetes - bashkëshortes sime)

E dashur imja Sadete

- Engjëllushë e bekuar-

Lumturi pa zë e teka

Pse të donim të mori vdekja?!

Nënë e bimëve të shpirtit tonë

Ike si me shpejtësi drite

Kulmore si majë qiparisi

Vajte qetas në përjetësi

Dritën – të vetmen porosi..

Të kërkoj unë zoti shtëpisë

Ty krahëlehtë zonjë shtëpie

Ngado pa pra të kërkoj

Në çdo hoje të shtëpisë

Por të gjej veç në veprat

Të arrirat e ç’patëm nis’...

Të kërkojnë gocat jo vetëm...

Nipat e mbesat të kërkojnë

Në oborr e kulm e kryeshtyllë

Të kërkon i gjeri farefisi

Ty që re si degë e madhe lisi

Po dhe plisi që jetën s’e mbyll...   

Sa pa pra të kërkojmë...

Aty ku kaloje më shumë kohë

Më parë në malin tonë të librave

Ku “panta re” koha të shkonte

Ku punoje deri në vetëmohim

Ku shkenca natyrshëm të jehonte...

Si edhe në ligjërimet e tua

Të frytshme e plot dëlirësi

Ku të kërkojnë dhe studentët

Që i doje e të donin si n’gjini

Ku dhe ata të kujtojnë me përgjërim

Me dashuri e adhurim!

Me motiv për Diell e Hënë

Të kërkojmë të gjithë ne

Mësuese - bashkëshorte e nënë...

Ty që të kishim edhe aset për atdhe!