E diele, 10.11.2024, 09:37 AM (GMT)

Mendime » Çeliku

Kalosh Çeliku: Me një ka zgjedhe nuk lërohet ara e Babait

E hene, 28.10.2024, 06:52 PM


ME NJË KA ZGJEDHE NUK

LËROHET ARA E BABAIT

NGA KALOSH ÇELIKU

(Takimi parë

Natën e premierës)

(R.H.D.)

E takova për herë të parë në Teatër

Natën e premierës. E qethur keq.

Tullace. Sytë i kishte të kaltërt

Asht e lëkurë. Thashë: E kanë lodhur burrat.

Më tha: E dua, dhe e shkruaj poezinë!

Atë Natëmadhe e përcolla deri në shtëpi

Të nesërmen më solli një fletore me poezi.

Dhe, që atë ditë pesë vjet e përcollëm Natën

Matanë me verë e poezi. Një ditë iku Qyqja

Nga Atdheu. E veshi ferexhen e zezë.

Një vit e dënoi Veten. Një ditë erdhi

Me një gjeth të vedhë në dorë. Dhe,

I kaluam dy net në një shkëmb mbi Liqe.

Edhe njëherë iku. Dy herë. Përgjithmonë.

Thashë: Ta muros nën Rrap. Përpara „Ilirisë„

Gji t’u japë poetëve që nuk ikin nga Atdheu...

(Stolisje me bukuri)

Mike, Ti po plakesh përditë

Përnatë. Veten sheh në pasqyrë.

E pyet me zë si Epërhitura:

Pasqyrë, kush është më e bukura,

Unë, apo Laydi Di. Ose, Eshkundura?

E, ajo të përgjigjet: Laydi Di

Zemrohesh. E thyen copë-copë.

Mike, nuk ka faj pasqyra

As, Laydi Di. Eshkundura. Po, ne të Dy.

Plakemi. Stolisemi me Bukuri...

(Në bregdet përcjell

e pres anije)

Në bregdet përcjell udhëtarë

E pres anije nga Larg. Larg.

Mëkat. Nuk zbret Ti Mike

Deti me dallgë. Unë, gjallë.

Anija mes Deti. Unë, në breg

Larg. Larg. Ditë. Muaj. Vite.

Nuk zbret Ti. I bie Vetë not Detit...

(Tomi i Riu)

Dalldiset. Kërcen nëpër dhomë

Luan me  top. Dhe, mi gris librat.

Lapsat m’i derdh nëpër dhomë

Kakë, thotë. Cil, edhe shtratin tim.

Tom, i them: Rri, në Kopësht

Kakës, je. Cilko. Rrugaç:

Qanë, pas dere: E hap, hynë.

Shshsht, i them! Jashtë, erdhi Daci Zi...

(Me një ka zgjedhe nuk

lërohet ara e Babait)

Im Bir vjen. Dhe, do të më qerasë

E di, ai: Unë, moti rri nën Rrap.

Hije. Mike me Dy shtama verë

Matanë tavolinës, një i marrë.

Im Bir, thotë: porosite një teke

Jo! Ara, nuk lërohet me një ka:

Po, dy qe zgjedhe. Para, një kalë.

Arat e Babait, nuk lërohen me një ka

Po, me dy qe zgjedhe. Dhe, një kalë...

(Sot e lërova Arën

me Dy palë qe)

Sot, e lërova Arën Time

Me dy palë qe me brirë.

Dhe, pa një kalë përpara

Gjokun, pullali me shalë.

Sot, e lërova  Arën Time

Përball Filipit Maqedonisë:

Me Dy palë qe me brirë

Gjokun pullali me shalë.

E mora pensionin 1.370 denarë

Edhe, atë: të Gruas besnike.

Përshkak, tatimeve ndaj shtetit

“Përbashkët” me vite, në pazar.

Dhe, Grave besnike. Xhadi

Që, ikën pas partive politike.

Unë kisha ditur, se: kam pasuri

Në emrin tim, në Bibliotekë.

Nuk e kisha ditiur deri Sot, se:

Arën e lërova me Dy palë qe.

Dhe, para qeve me një kalë...

Lufta  vazhdon me  Penë

Po. Jeta vazhdon Miku im Poet

Edhe pse, patëm luftë të ashpër:

Me “armikun”. Koronavirusin.

Pandeminë, që na rrasi në burg

Edhe, atë shtëpiak. Bythekrye,

“Armikun”. Nuk ka poblerm.

Lufta vazhdon me Penë...

Mike me Hënë Drapër

nuk vij për darkë

Mike, me Hënë Drapër mbi kokë

Mos më pritë. Nuk vij për darkë.

Shkaku, se: sonte, në shtrat:

Bythekrye, më ka rrëzuar Poezia.

Po, Mike. Sonte, jam në shtrat plepi

Me një gjel kryengritës mbi kokë:

Nga piktori, Miku Poradecar: KOCI.

Nuk më ka rrëzuar Xhadia e Njerkës:

Po, Mikja Di. Poezia erotike, në shtrat...

(24 orë në gjumë)

Po, isha plotë 24 orë në gjumë

Ferr. “Xhehnem”. Më përzunë.

Shkaku, se: nuk isha “musliman”

As, i krishterë. Isha, shqiptar.

Telefonin e kisha harruar mbi kokë

Nuk e gjeja Ditën e Sotshme.

Mes hapave të raki rrushit

Askush, nuk më kishte bërë zile.

Isha i vdekur.  Pa miqë. Dhe, armiqë.

Xhadia, ma kishte thyer Derën.

Macja ime besnike. Bohemja

Kopilat m’i kishte lënë pas Dere.

Dhe, më këthyen në “ Xhehnem”...

(Hëna e ka marrë

për burrë)

E dëgjoj zërin e Mikes Di

Nuk e di nga vjen. Nga qielli:

Nata. Apo, toka? Varri...

E njoh atë zë. E dëgjoj ditenatë

Edhe, në ëndërr. Vetëm hapat e Mikes

Nuk i dëgjoj. Vargun e saj rrebel.

Siç duket Hëna e ka marrë për burrë...

(Është Ajo grua)

Nën hije pi verë. E shaloj fantazinë

E kërkoj në telefon celular:

„Personi që kërkoni nuk ka qasje në rrjetë“.

Heq dorë. Në fund të shtamës me verë Ajo

Një javë përpara ia kushtova një poezi.

E ngrej kokën. Rrugës vjen Ajo

E thirr në emër. Ndalet. O Imzot!

I them: Ç’farë profecie!? Nga Ti këtu?!

Qesh. Dhe, ulet me Mua në tavolinë

E pi edhe një shtamë me verë.

Dikur, e përcjell për në rrugë. Iliri...

Dhe kështu e mashtrojmë

Veten. Njëri - tjetrin

E dinte se, jam në Prishtinë. Tavernë

Gjithë ditën më kishte kërkuar nëpër Qytet.

Në mbrëmje kishte hequr dorë. Ikur.

Vonë e kërkova Unë me telefon celular:

- Ja, sa u ktheva në shtëpi. Jam e lodhur.

Edhe nervoze. Nuk mund të dal sonte

Shihemi nesër! Natën e mirë, o Ujk!

Mirë, i përgjigjem. Dhe, ik në shtëpinë

E një miku në kodër ta përcjell Natën:

Mes bretkosave. Dhe, Dy breshkave

Mes librave. Dhe, shtamave me verë.

Të nesërmen, Ajo e pi një kafe. Unë një verë:

- Ma blej një libër, më thotë! Ia blej edhe dy të tjerë.

Ujk, më thotë. Sot vërtetë bëre pak „sevapë“.

Dhe, kështu e mashtrojmë veten. Njëri - tjetrin

Ajo turret ende pas burrave. E, Unë pas grave...

(Gruaja besnike)

I dëbova armiqtë rreth Meje. Edhe Miken Di

Vetëm poezinë nuk mund ta përzë. Nuk ikë.

Është grua besnike. Marrëzisht, e do burrin...

(Nga libri: GRUAVER Ë ( poezi të përzgjedhje, Shkup 2013) .



(Vota: 21 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora