Vladimir Shyti: Sugjerimi Hrushovit për zhvillimin e turizmit ne Shqipëri

Sugjerimi Hrushovit për zhvillimin e turizmit ne Shqipëri

Nga Vladimir Shyti

Mbas viteve 1950, kur Hurshovi udhëhiqte Bashkimin Sovjetik, pas vdekjes të Stalinit që kishte lidhur një aleancë të ngushtë me vendin tonë të udhëhequr nga partia komuniste e Enver Hoxhës, bëri një vizitë miqësore në Shqipëri.Delegacioni Sovjetik mjaft i vëmendshëm vështroi në këtë vend një Tokë të bekuar, kodra pa vreshta, pa agrume, fruta të pjekura që binin mbi barin vjeshtor, male madhështore që lagen, me hare, këmbët e tyre në lumej, kurora me drurë e myshqe me krye diellorë që i freskojnë.Si fëmijë të babazotit qëndrojnë mbi shpate malesh, thikë, fortesë e kasolle lartojnë në panorama magjepse, ku piktorët e botës i kishin hedhur në telahet e tyre.Jo vetëm harmonia e natyrës shqiptare, por edhe nën toka, sipas specialistëve Sovjetik tregonte se mbartëte pasuri të ç’muar dhe, duke i’u referuar thënies së Lord Bajronit pas vizitës së tij në Shqipëri, i cili ndër të tjera citonte:Pashë disa njerëz këmbë zbathur që shkelnin mbi një tokë plot arë.Ata piketuan vendet ku ndodheshin matrejalet e çmuar, por shumë pika më të çmueshme i fshehën.

Hurshovi, kur dëgjojë për tharjen e kënetës së Maliqit, vuri buzën në gaz dhe, kundërshtojë këtë nisëm të homologut të tij.Ai ishte njohur me parrullën e shtetit shqiptar, për prodhimin e bukës në vend, ndaj sugjeronte ndërtimin e një vendi turistik, ku dhe të shumoheshin agrumet në brigjet e Jonit e më gjërë.Këto fjalformime, të lehta si flladi, për Enverin, ishin si çdo lloj elementi bërthamor, të kapshëm nën mjergullën e nënështrimit.Dhe mbajti një qëndrim ashtu, me vendosmëri, nën qiellin e fatit të tij, nën siglën:”Tu qepemi maleve dhe kodrave, ti bëjmë edhe ato toka pjellore si edhe fushat”.Edhe, kur sepcialistët Sovjetik e siguruan se, ndihma e tyre për grurë e të tjera gjëra të domosdoshme nuk do të mungonin për popullin e vogël shqiptar, sllogani s’e pranoi dhe kur Hurshovi tha se:”Aq grurë sa i duhet popullit tuaj, në magazinat tona i hanë minjtë”.

Udhëheqësi komunist ishte plotësisht i vetëdijshëm për këtë kufizim të vullnetshëm dhe rrezikun që sillte ai mospranim i të prekshmes.Atij, jo se i mungon forca por lehtësia, jo idetë por ngjyrimet e tonit në formën e një urdhëri, që ai e mendonte si nënështrim.Ndaj, parapëlqeu të mbetet i varfër në atë botë me forca të përzier.

Në vitet paskomuniste, një djalë i ri, me një vullnet të brendshëm me subjektivizëm të rrëmbyer, por ëndrrimtarë si zoti Rama, me një figurë të ngatërruar në dukje, por këmbëngulës në patalogjinë e tij, shpërthen rrezikshëm të shpirtit të ngopur, përqafon iden e Hurshovit, duke e lënë popullin e tij në varfërinë ekonomike.Shqetësohet për jetën private, për ekzistencën qytetare, që po i largohet përtej detit, përpiqet të mundësojë vende pune, por nuk mundi të balancojë pagat me si shoqet Ballkanase, jo më me Evropën, që është shumë larg.Sot Turizmi shkëlqen, si nga ana finaciare edhe nga bukuritë magjepse që afron natyra shqiptare, ku një pjesë e mirë e banorëve, nuk munden t’i shijojë.Lideri ynë me një kujdes “prindëror”mundohet të zbusë varfërinë, duke qetësuar dufin e rrezikshëm që vlon brenda tij, për ta bërë të arsyeshëm, pamvarsisht simpatisë që përmban me butësi, pa i shkuar ndërmend se mjafton trysnia më e vogël për të ndërmuar atë njeri komandues.