Albert Habazaj: Kujtesë në ditëlindjen e Edës

Kujtesë në ditëlindjen e Edës

Nga Albert Habazaj

Një vashëz e qetë Vlore, bilë çame,

Një dritë e ndezur në shtëpinë time,

Çdo prill, në lulëzim të bajames

Qetësisht si sot kalon ditëlindjen.

Një ditë para ditëlindjes së saj

Eda kujton nënën që i iku shpejt,

Shpirtin e Detes, që fluturon skaj më skaj

E ka ëngjëllin e fatit në jetë.

Ndoshta çdo nënë si Detja për të bijën

Do t'i bënte sfidë çdo llohe,

Koha qe e ligë dhe t'i hapte vendin

Doli në pension para kohe.

Dhe Eda me Nikun u rritën si dy zogj

Ndërtuan familjen e thurën ëndrra,

Lule lumturie mbjellin çdo ditë tok,

Nga gëzimi më fluturon zemra.

Të dy në sy e kanë jetën

Jam me fat: Dy gonxhe më dhanë,

Kur jam me to, hallet treten

Të dyja - mjalti i ëmbël në filxhan.

Ato janë mësueset e mia

Unë jam një nxënës i zellshëm,

Kur lëviz, më bërtasin të dyja:

"Qenke fëmijë i pandreqshëm"...

Për Gjyshin dhe Nënën si Perla dhe Ami

Jo, në këtë botë, askund s'gjenden,

Një ditë po s'i takuam, bëhet nami

Jemi ushtarë para tyre vetëm.

Se më rrëmbyen princeshat në botën e tyre

Tek uroj nusen e djalit të mesëm

Po kot i ngatërrojmë fjalët me yje

Sidomos kur dalin nga shpirti vetëm.

Po një herë si nuk e ngrysi ballin,

Vetëm buzagaze, e urtë e syqeshur,

Jemi krenarë për sjelljen, moralin

Në thelb dhe në shfaqje me virtyte veshur.

Po kaq vjet si nuk e ngriti zërin

Apo të bënte një ankesë, të paktën...

Eda me Nikun, si sorkadhja me drërin

Nga ne, si prindër e kanë uratën.

Se nusja e shtëpisë është fat

Por Eda për ne është edhe bijë,

E uroj me Mejon: Jetë të gjatë

Dhe dita iu bëftë një mijë!

Vlorë, e premte, 18.04.2024