Mihal Gjergji: Itaka ime

Mihal Gjergji

I T A K A  I M E

Itakën me terr e mbuluan

E kapur pas reve qëndron

Ca shira kujtimesh më zgjuan

E shpirti te pragu lëngon

Mes muresh të ngrëna, trishtimi

Ka zgjedhur si mike vetminë

Dhe pret të njoftohet varrimi

(Mos ndjeni nga larg ulërimë?!)

Shkretimin as zogjtë s’e pranuan

Me dhimbje braktisën foletë

Fëmijët si ëngjëj, ku shkuan?

Me qeshjen që zbrapste rrufetë

T’i lutem Jezusit në gjunjë

(S’ka zbritur akoma, më thonë!)

Të mbytem nga lumi në lumë

(Viktimat, Pilatin nderojnë!)

Një plep më tund krahët në erë

Me gjethet si letra më fton

U mbyll e nuk hapet një derë

Nga pritja dhe malli rënkon

Do strukem diku Kanatait

Atdheu nuk del në pazar

Do pres, dhe me lulet e majit

Do shkruaj me dhimbje: Gusmar!

Kurvelesh, Shtator 2016.