Gabriela Marie Milton, Virginia Mateia?: Fjalë të zjarrta

Gabriela Marie Milton

Virginia Mateia?

CUVINTE DE FOC

FJALË TË ZJARRTA

Lumea se cite?te cel mai bine în sufletul poe?ilor.                           

Bota më së miri lexohet në shpirtin e poetëve.

Copyright@Gabriela Marie Milton-Virginia Mateia?-2022

BIBLIOTECA

                    Literatura român?

Redaktor/ Redactor: Lucian Gruia

Recenzent/ Recenzent: Daniel Marian

Lektor/ Lector: Adriana Tabacu

Kopertina/ Coperta: Andra M. Balaci

Redaktura teknike/Tehnoredactare:

Alban Voka

Cartea apare în colaborare cu Uniunea Cultural? a Albanezilor din România

BibliotecaNa?ional? a României

821.136.2-7 Gabriela Marie Milton/Virginia Mateia? Cuvinte de foc=Fjalët e zjarrta -Traducere în albanez? BakiYmeri. – Amanda Edit, 2022. - (Biblioteca Literatura Român?) 1. Ymeri, Baki (trad /pref.)                     ISBN:978-609-9832-22-35

GABRIELA MARIE MILTON

VIRGINIA MATEIAS

Përkthimi dhe parathënia: Baki Ymeri

Amanda Edit

Bukuresht (2022) Bucure?ti

DARUL DOMNULUI PENTRU MINTE, INIM? ?I SUFLET

Aduc aceast? carte cititorilor cu pl?cerea profund? de a fi g?sit, ca editor ?i traduc?tor, o poezie excep?ional? în versurile a dou? scriitoare de valoare. Cuvinte care ard, este oselec?ie de poezie scris? de Virginia Mateia?, autor româno-canadian, ?i de poeta american?, Gabriela Marie Milton. Versurile Gabrielei Marie Milton sunt traduse în limba român? de Virginia Mateia?. Ele au fost publicate în limba englez? în colec?ia de poezie Passions: Love Poems and Other Writings (Vita Brevis press,2020).  Traducerea în albanez? îmi apar?ine.

Am crezut întotdeauna c? poezia este cheia universului, expresia frumosului, a libert??ii ?i a miracolului. Poezia celor dou? autoare, cheie a sufletelor mari, îmi înt?re?te aceast? credin??. Dar s? le lu?m pe rând: Virginia Mateia? este autoarea a dou? volume de poezie: In the Shadow of the Angel, o edi?ie bilingv? român?-englez?, ap?rut? la editura ASLRQ din Montreal, în 2019, ?i Persisten?a Memoriei, ap?rut? la editura Sfinx, în 2000. Poezia ei este publicat? în reviste ?i ziare din România, Canada ?i SUA. Luna aceast?, autoarea a finalizat primul ei roman destinat copiilor, GreenlandOZ. Timp de dou?zeci ?i unu de ani, Virginia Mateia? lucreaz? în presa scris? ?i vorbit? din România ?i din Canada, ca redactor ?i realizator de emisiuni culturale: Radio Minisat din Târgovi?te, ziarul Pages Roumaines din Canada.

Mircea Horia Simionescu scria în prefa?a volumului de debut al poetei: ”Virginia Mateia?- ziarist de clas?, înzestrat cu o bun? disciplin? c?rtur?reasc?, n-a rezistat ispitei de a pune o semn?tur? de prezen?? ?i înregistrul poetic. Setea de concret, c?ut?rile formulei magice menite s? confere sens gestului poetic cotidian, coexist? cu dorul pentru misterul spa?iilor vibrând în umbra pomului biblic. Virginia Mateias este o poet? autentic?, spiritual?, risipitoare de curcubee ?i de cristale multicolore.”

Cronicarul Mircea Gheorghe a apreciat poezia Virginiei ca fiind: “elegiac?, rafinat? ?i de o mare sensiblitate.”Paginile scrise de Virgina miros a frumuse?e, maternitate, busuioc ?i a om îndr?gostit. Versurile poetei sunt str?b?tute în multe locuri de filozofia vie?ii ?i a divinului: Tat?l meu din ceruri/ Tat?l meu din p?mânt/ Între via?? ?imoarte vreau s? ?tiu: / A cui sunt?

“În câteva poeme apare imaginea cuplului primordial, Adam ?i Eva. Pasiunea Evei, fragilitatea ei, confruntate cu un fel de masivitate imperturbabil? a partenerului din Eden schi?eaz? o opozi?ie universal?, prin care poeta pare c? vrea s? ating? dincolo de individualitatea ?i unicitatea experien?ei, o zon? a universului, a absolutului”, apreciaz? Mircea Gheorghe.

Gabriela Marie Milton este autoarea a dou? volume de poezie: Passions: Love Poems and Other Writings ?i Woman: Splendor and Sorrow, Love Poems and Poetic Prose, publicate de editura american? Vita Brevis Press în 2020 ?i respectiv în 2021. În August 2021, Woman: Splendor and Sorrow: Love Poems and Poetic Prose a devenit #1 Amazon Bestseller. Scriind sub numele Gabriela M. în 2020 autoarea ob?ine premiul de Autor al Anului 2019, la editura Spillwords din New York.  Poeziile Gabrielei Marie Milton au fost publicate în numeroase antologii ?i jurnale în SUA, Europa, India, sub amândou? numele: Gabriela Marie Milton ?i Gabriela M. Passions: Love Poems and Other Writings, con?ine mai multe poezii ale autoarei, traduse din englez? în italian?, de c?tre poetul italian Flavio Almerighi. În prezent, Gabriela Marie Milton este editoarea sitului de poezie Masticadores USA ?i ini?iatoarea unui volum de poezii, întitulat Wounds I healed: The Poetry of Strong Women, volum care va fi publicat de c?tre editura Experiments in Fiction la începutul verii anului 2022.

Despre lucr?rile Gabrielei Marie Milton, Seattle Book Review scrie (traducere din englez?), c? sunt: “un arabesc str?lucit, compus din stofe autentice ?i proz? poetic?…, subliniind dihotomiile complexe ale feminit??ii în istorie ?i în epoca contemporan?…. Lucr?rile Gabrielei sunt colaje poetice încununate de emo?ii ce captureaz? ciclurile feminit??ii (Willow Greymoor). Manhattan Book Review, men?ioneaz?: “Unde Milton str?luce?te este în imaginile pe care le creaz?… Milton nu picteaz? detalii ci picteaz? sentimente” (Jo Niederhoff) ?i Portland Book Review: ”Descrierile Gabrielei sunt unice ?i eminent creative. Liricul prozei scurte vine din emo?iile ei personale ?i aminte?te de realismul magic.” (Kelly Mills) Christina Schwarz, New York Times bestseller autor, spune despre lucr?rile poetei americance: “Cu un limbaj luxuriant ?i cu imagini generoase, Gabriela M. evoc? o lume a fantasticului mustind de emo?ii.” 

Dar, poate mai important este ceea ce Brian Geiger, Vita Brevis Press, editorul lucr?rilor ei, scrie în prefa?a c?r?ii Passions: Love Poems and Other Writings: “Gabriela Marie Milton este tipul de poet pe care Robert Graves l-a avut în minte când s-a referit la poetul de condi?ie, nu la poetul profesionist. Gabriela este o poet? de condi?ie… Poezia Gabrielei str?luce?te în descrierea iubirii ?i pasiunii la nivel universal… Poemele ei trebuie tr?ite, nu explicate.” 

Într-un interviu acordat magazinului New York Glamor, Gabriela caracterizeaz? poezia ca fiind în general “reflectarea a ceea ce este magnific în peisajul sufletelor umane” (traducere din englez?). Spre deosebire de poezia Virginiei, poezia Gabrielei este evocativ?, ?i în multe ocazii înc?rcate de simbolism. Uneori este o poezie care aminte?te de fillozofiile gnostice. În general, poemele Virginiei ?i Gabrielei exceleaz? prin sinceritatea discursului, prin lirismul pe care îl con?in. Autoarele ne ofer? versuri de înalt? calitate, care îl vor încânta pe cititor: versuri pe care sunt onorat s? le public.

Baki Ymeri

FRUNZELE POEZIEI

Profunzimea s?ruturilor tale

Plute?te pe degetele mele.

Nuferii dorm pe buzele verzi

Ale lacurilor ascunse.

Frunzele poeziei

Murmur? într-o salcie.

Sfâ?iat? de galopul unui cal arab,

Noaptea sângereaz?.

Nisip ?i sânge.

Amintirile respira?iei uitate

Apar?inând Saharei noastre,

Sahara în care soarta

Schimb? destine.

Spa?ii, timpuri, lumin?,

Se zbat unele peste altele

ca ni?te pe?ti într-o plas?.

Enigma verbului „a fi”.

Simplicitatea mea.

GJETHET E POEZISË

Thellësia e puthjeve tua

Noton në gishtat e mi.

Zambakët flenë në buzët e gjelbra

Të liqeneve të fshehur.

Gjethet e poezisë

Murmurijnë në një shelg.

E shqyer nga galopi i një kali arab,

Nata rrjedh gjak.

Rërë dhe gjak.

Kujtime të frymës së harruar

Të Saharesë sonë,

Sahara në të cilën fati

po i dryshonë fatet.

Hapësirat, kohët, drita,

Përleshen mbi të tjerat

porsi do peshq në një rrjetë.

Enigma e foljes “të jesh”.

Thjeshtësia ime.

SILOGISMUL VOLUPT??II

Te urm?resc pe str?zi vechi

sigilii ermetice, principii ale întunericului

alchimie, numele t?u ?i al meu,

ferestre ale curtezanelor din Siracusa

unde neofi?ii î?i pierd timpul

o barc? ce nu p?r?se?te niciodat? ??rmul

corpul meu, silogismul volupt??ii

fertilitatea zonelor plane

râuri dezorientate, confluen?e pe h?r?i

al ?aptelea cerc se transform? în al optulea

nu te opri, oamenii iubesc banii nu arta

înv???turile b?trânilor în?elepti ascunse la vedere

nu am fost Beatrice, ar fi trebuit

iart?-m?, p?rinte, am p?c?tuit

în camera nup?ial?

m-am îndr?gostit de el.

SILOGJIZMA E EPSHIT

Po të ndjek në rrugët e vjetra

vulat hermetike, parimet e errësirës

alkimia, emri yt dhe imi,

dritaret e kurtezanëve të Sirakuzës

ku neofitet po e humbin kohën

një varkë që s’e braktis kurrë bregun

trupi im, silogjizmi i epshit

pjelloria e zonave të sheshta

lumenj të çorientuar, bashkime në harta

rrethi i shtatë kthehet në të tetin, mos u ndal

njerëzit i duan paratë e jo artin

mësimet e pleqve të mençur të fshehura nga sytë

nuk kam qenë Beatrice, por do të duhej

më fal, atë, kam mëkatuar

në dhomën e nusërisë

u dashurova në të.

URSITA DORIN?ELOR

M-am n?scut sub lumina s?rat? a stelelor de sub ape

când frunzele de toamn? ardeau

pasiunile nevrotice ale îndr?gosti?ilor uita?i.

Trei ursitoare mi-au înconjurat leag?nul de palisandru.

Clotho, zei?a, învârtind fusul mi-a ?esut

întreaga via?? din m?tase mov

degetele ei line,

buzele ei un cuib de p?s?ri iubitoare.

Lachesis mi-a dat senzualitatea nudurilor pictate

întreruperea sfin?eniei unui timp în care bat clopote de biserici.

Atropos, Inevitabila, mi-a predestinat sufletul t?u acvatic

în?untrul aromelor de ierburi proaspete ?i vise.

Am înv??at s? râvnesc la ochii t?i întuneca?i

precum în?elepciunea râvne?te suluri antice.

SHORTI I DËSHIRAVE

U linda në dritën e kripur të yjeve nënujore

kur digjeshin gjethet e vjeshtës

pasionet neurotike të të dashuruarve të harruar

tre mallkues ma rrethuan djepin e të palisandurve

Clotho, perëndeshë, duke rrotulluar boshtin më thuri

gjithë jetën prej mëndafshit të purpurtë

gishtat e saj të lëmuar,

buzët e saj një fole zogjsh të dashuruar

Lachesis më dha sensualitetin e nudove të pikturuara

ndërprerja e shenjtërisë së një kohe kur bien kambanat e kishave

Atropos, E pashmangshme, ma paracaktoi shpirtin tënd ujor

brenda aromave të barishteve të freskëta dhe ëndrrave

kam mësuar të lakmoj sytë e tu të errët

siç i lakmon urtësia rrotullat e lashta

IUBIRE ÎN ALBASTRU ?I NEGRU

Dragostea mea,

î?i vorbesc prin secole de durere

copacii î?i învârt ramurile desfrunzite în aer.

Când singur?tatea plou? pe dealurile albastre

îmi zdrobesc inima

ca a ta s? poat? bate înc?, ascult?...

Valurile oceanului îmbr??i?eaz? pieptul palid al lunii

în loc de lacrimi

v?rs perle dezbr?cate

s? sp?l imaginea agoniei tale acustice

s? î?i vindec dureroasele r?ni de pe piele.

Cu degetele mele imaginare

îndoi timpul în albastru ?i în negru

indiferent cine sunt, om sau spirit,

î?i jur

te voi iubi pân? la sfâr?it.

DASHURI NË KALTËRSI DHE ZI

Dashuria ime,

të flas nëpër shekut e dhimbjeve

pemët rrotullojnë degët pa gjethe në ajër

kur vetmia po rresh shi mbi kodrat e kaltërta

po e coptoj zemrën

në mënyrë që të trokas akoma dëgjo,

valët e oqeanit përqafojnë gjoksin e zbehtë të hënës

në vend të lotëve

derdh perlat e zhveshura

për të larë imazhin e agonisë sate akustike

të t’i shëroaj plagët e dhimbshme të lëkurës

me gishtat e mi imagjinarë

e palos kohën në blu dhe të zezë

dhe kushdo qofshin, njeri apo shpirt

të betohem, do të të dua deri në fund

?ARPE DE MARE

O sut? de grade Fahrenheit la umbr?

Parfumul dintre tine ?i oceanul s?rat.

Nisip în p?rul t?u.

C?ma?a ta umed? se înf??oar? de picioarele mele.

Dragostea mea pentru tine se zvârcole?te

Asemenea unui nou-n?scut într-un p?tu?.

Ecourile unei scoici roz...

O coad? palet? se ridic? din ap?, un ?arpe de mare.

Ochii t?i verzi m? privesc

De ce exist? întotdeauna un ?arpe în miezul miturilor?

GJARPËR DETI

Njëqind gradë Fahrenheit në hije

Aroma mes teje dhe oqeanit të kripur.

Rërë në leshrat tua.

Këmisha jote e lagur më mbështillet rreth këmbëve.

Dashuria ime për ty po përpëlitet

Porsi një i posalindur në një krevat fëmijësh.

Në jehonat e një guace roze,

Një varg paletash ngriten nga uji, një gjarpër deti.

Sytë e tu të gjelbërt më shikojnë

Pse ka gjithmonë një gjarpër në mes të miteve?

ÎNCHIDE-M?!

Închide-m?

în ritmuri de Flamenco

ale c?rui sunete invadeaz? nop?ile Sudului Spaniei

s? respir notele chitarelor ce cânt?

?i umplu ochii str?lucitori cu dureri arz?toare

Închide-m?

în Floren?a viselor mele

s? merg cu Leonardo pe str?zi

s? plâng cu Madona ?i s? scriu poezii în limba elin?

când ultimul cuvânt al lui Hristos vorbe?te pentru totdeauna.

Închide-m?într-o m?n?stire hindus?

în nop?i splendide suferin?e desf??urate

si în umbra Mandalei

d?-mi puterea s? nu m? mai întorc niciodat?

MË MBYLL!

Më mbyll

në ritmet e Flamenkos

tingulli i të cilit pushton netët e Spanjës jugore

të frymëmarrin tingujt e kitarës që këndon

dhe mbush sytë me shkëlqim me dhimbje djegëse

më mbyll

në Firencën e ëndrrave të mia

të shkoj me Leonardon gjatë rrugëve

të qaj me Madonën e të shkruaj poezi në gjuhën helene

kur fjala e fundit e Krishtit po flet përgjithmonë

më mbyllnë një manastir hindus

në netët shkëlqimtare vuajtje të shtrira

në hijen e Mandalës

më jep forcën që unë të mos kthehem kurrë

TU

Tu

leag?n umplut cu lav?

mâncând din ceruri pline de vene

voce care se sparge printre copaci

leg?nând p?s?rile nop?ii

cerceii lungi, zorn?itori

fermenteaz? în sângele t?u

ieri

mâine

monede care nu au sens

Tu

care ?i-ai înscris numele

în lini?te

pe pieptul meu

TI

Ti

djep i përmbushur me lavë

duke ngrënë nga qiejt plot vena

një zë që shpërthen nëpër pemë

duke i përkundur zogjtë natën

vathë të gjatë, tringëllimtarë

fermentohen në gjakun tënd

dje

nesër

monedha që nuk kanë kuptim

Ti

që e ke skalitur emrin

në heshtje

në gjoksin tim

PRIM?VAR? ALB?

Lâng? biseric?, la terasa veche,

Am b?ut dou? limonade îndulcite cu miere.

Trupul meu arcuit ca o ramur?

Sub greutatea fructelor de cire?.

?i-am citit dintr-o carte semnat?

Odysseas Elytis.

Ai zâmbit ?i ai ascultat.

Cerul a oftat.

Clopotele au sunat de dou? ori.

Florile ro?ii s-au întrupat

Suprapunându-se sângelui meu.

În stropii de pe fruntea ta

Au înflorit dorin?ele

Am sfin?it s?rutul t?u.

T?rziu, întoamn?, mi-ai scris:

“ Sunt îndr?gostit de tine.

Nu în?eleg cum s-a întâmplat.”

Nici eu nu în?eleg

?i-am spus atunci:

ceea ce este împotriva voin?ei noastre

este nedrept!

Nu am alt r?spuns.

Nu înc?.

PRANVERË E BARDHË

Pranë kishës, në terracën e vjetër,

kam pirë dy limonada të ëmbëlsuara me mjaltë.

Trupi im u përkul si një degë

nën peshën e frutit të qershisë.

Të lexova nga një libër i nënshkruar

Odiseeas Elytis.

Buzëqeshe dhe dëgjove.

Qielli psherëtiu.

Kambanat ranë dy herë.

Lulet e kuqe janë mishëruar

Duke e mbivendosur gjakun tim.

Në spërkatjet në ballin tënd

Dëshirat kanë lulëzuar

E shenjtërova puthjen tënde.

Vonë, nmë vjeshtë, më ke shkruar:

"Jam i dashuruar në ty.

Nuk e kuptoj se si ndodhi.”

As unë nuk e kuptoj

Të thashë atëherë:

ajo që është kundër vullnetit tonë

është e padrejtë!

Nuk kam përgjigje tjetër.

Ende jo.

VALS, VALS, VALS

Haide s? lu?m trenul spre Viena

s? închiriem o camer? pentru o noapte

?i apoi vals, vals, vals…

înbra?ele tale tremur? talia nop?ii

vârfurile degetelor ating

o u?? albastr?.

Stau descul?? pe podea

genele ferestrelor sunt galbene ?i bete

vocea ta mi?c? pietre într-un cimitir singuratic

ca s? pot îngropa lacrimile pe care le plâng

?i singuri asemenea copiilor unui r?zboi

s?t?team în dou? aceea?i durere pentru o noapte

tu, s?rutul iubirii care ar putea fi,

eu, ritmul a treib?t?i de vals,

în fiecare bar: 1, 2, 3    1, 2, 3   1, 2, 3

În Parcul Praterse vând acadele.

Anii trec într-o singur? noapte.

Îmi ?in capul pe um?rul t?u

?i trenul spre Viena s-a oprit.

VALS, VALS, VALS

Hajde të marrim trenin për në Vjenë

të marrim me qira një dhomë për një natë

dhe pastaj vals, vals, vals…

në krahët e tu dridhet beli i natës

prekja e majave të gishtave

një derë e kaltërt e mbyllur

ulem e zbathur në dysheme

qerpikët e dritareve janë të verdhë dhe ngjitës

zëri yt lëviz gurët në një varrezë të vetmuar

për të varrosur lotët tu që po i qaj

dhe të vetmuar porsi fëmijët e luftës

e kam prerë të njëjtën dhimbje në dysh për një natë

ti, puthja e dashurisë që mund të jetë,

unë, ritmi i tre rrahjeve të valsit,

në çdo shirit: 1, 2, 3  1, 2, 3  1, 2, 3

në Parkun Prater shiten sheqerka

vitet kalojnë në një natë të vetme.

unë e mbaj kokën mbi supin tënd

dhe treni për në Vjenë u ndalua.

ÎN LUMEA CL?DIT? DE NOI

În ultima sâmb?t? a fiec?rei luni,

M? întâlnesc cu feti?a ce tr?ie?te în l?untrul lumii

De trandafiri usca?i

?i plastilin?.

Ah, lumea noastr? cl?dit? din strig?te delirante!

O fereastr? crede c?-i vie

Balansându-se în ritmul unui dans.

În lumea trandafirilor usca?i?i a plastilinei

Unde corbii vorbesc,

Pianele au t?cut!

V?d feti?a,

Rochia ei, roz pal,

Ochii, albastru nebun.

Pe obraji dou? lacrimi

Imit? un vals.

În ultima sâmb?t? a fiec?rei luni,

Din lumea construit? de noi,

Lumea trandafirilor usca?i ?i a plastilinei

Î?i trimit dragostea mea,

Un s?rut ?i un visuitat,

Împerecheate într-o manu??.

NË BOTËN E NDËRTUAR NGA NE

Në të shtunën e fundit të çdo muaji,

Takoj vajzën e vogël që jeton brenda botës

Të trëndafilave të tharë

Dhe plastelinës.

Ah, bota jonë e ndërtuar me klithma delirante!

Një dritare mendon se është e gjallë

Duke u lëkundur në ritmin e një kërcimi.

Në botën e trëndafilave të tharë e të plastelinës

Aty ku sorrat po flasin,

Pianot – kanë heshtur!

E  shoh vajzën e vogël,

Fustani i saj, rozë e zbehtë,

Sytë, blu e çmendur.

Dy lot në faqet e saj

Imitojnë një vals.

Të shtunën e fundit të çdo muaji,

Nga bota që ne e ndërtuam,

Bota e trëndafilave të tharë e të plastelinës

Të dërgoj dashurinë time,

Një puthje dhe një ëndërr e harruar,

Të çiftëzuara në një dorezë.

DIAFANA DULCEA?? A IUBIRII

O lamp? veche, cu ulei, ilumineaz? parfumul teilor.

Noaptea sunt eu.

Eu sunt noaptea în care s?l??luiesc deliciile iubirii.

Leap?d?-?i  pielea ?i vino cu mine acolo

Unde minutele se topesc

Asemenea ciocolatei pe limba unui copil.

Tu, dulcea?? de dincolo de corp,Tu,

Ce se poate spune despre tine?

SHIJA E ËMBËL E DASHURISË

Një llambë e vjetër vaji ndriçon aromën e blirëve.

Jam unë vetë nata.

Jam nata në të cilën banojnë dashuritë e ëmbla.

Hiq qafe lëkurën tënde dhe eja me mua

Atje ku shkrihen minutat

Si çokollata në gjuhën e një fëmije.

Ti, ëmbëlsi përtej trupit, Ti

Çfarë mund të thuhet për ty?

DRAGOSTEA TA VIITOARE

Cuvintele  mele î?i trec prin piele

Degetele tale r?t?cesc în jurul craterelor lunii.

Fac s? plou? parfumuri albastre

Peste îndr?gosti?ii Eladei.

Te iubesc!

Iubesc odat? cu tine.

Plopii sparg cerul dimine?ii.

Arunc?-m? ofranda m?rii …

Este dup?-amiaz?.

Timpul aprinde lumân?ri

Pe mal sângereaz? o m?nu?? de dantel?

Secrete lefemeilor m?rii

M? vei c?uta

Buza neatins? a unei m?ri adultere

Dragostea ta viitoare.

ÇFARË DO TË JETË DASHURIA JOTE

Fjalët e mia kalojnë nëpër lëkurën tënde

Gishtat e tu enden rreth kratereve të hënës

Bëj të bie shi me parfume të kaltërta

Mbi dashnorët e Eladës

Unë të dua

Të dua së bashku me ty.

Plepat thyejnë qiellin e mëngjesit

Hidhma një ofrandë deti…

Është pasdite

Koha ndez qirinj

Një dorezë dantele përgjaket në breg

Sekretet e grave të detit

Do të ma kërkosh

Buzën e paprekur e një vashe të pjekur

Dashuria jote e arrdhshme.

ÎN LARGUL M?RII

În noaptea asta

voi dormi

pe um?rul t?u drept

aripi de p?s?ri

ne vor acoperi

diminea?a

briza ne va purta

în largul m?rii

poezii

îngropate în valuri

NË GJERËSINË E DETIT

Këtë natë

unë do të fle

në shpatullën tënde të djathtë

flatrat e shpendëve

do të na mbulojnë

në mëngjes

flladi do të na çojë

në gjerësinë e detit

poezi

të varrosura në valë

VÂN?TOARE DE DORIN?E

Destinul care m? cheam?

trebuie s? a?tepte

în noaptea asta îl vânez pe Iuda

îl vânez pe Brutus

sângele îmi fierbe în vene

îmi ascut s?ge?ile

sugrum timpul

m? înf??or în jurul gândurilor tale

vân?toare de dorin?e

Muntele M?slinilor plânge

mâinile mele lupt? cu leii

taina din mine

izbucne?te în focuri

GJUETAR DËSHIRASH

Fati që më thërret

do të duhet të presë

sepse këtë natë e gjuaj Judën

dhe po e gjuaj Brutusin

gjaku më vlon në vena

i mpreh shigjetat

e gulçoj kohën

mbështillem rreth mendimeve tua

gjuetar dëshirash

Mali i Ullinjve po qan

duart e mia luftojnë me luanët

tinëzia tek unë

shpërthen në zjarre

LUMEA NIM?NUI

Aud împu?c?turi

încerc s? nu gândesc

num?r scaune goale într-un bar mic

oja mea este ro?ie

rujul meu trebuie s? fie tot ro?u

nu am oglind?

pu?ca trage din nou

pot auzi ?ipetele copiilor

pot auzi ?ipetele mireselor        

moartea are glasul nou-n?scu?ilor

barmanii lustruiesc pahare

încercând s?-?i aminteasc? exact locul

c?ruia îi apar?in...

?i în lumea nim?nui

lament?rile îmi sfâ?ie sufletul

jocurile foametei se înfierbânt?

cafeaua ta se r?ce?te

BOTA E ASKUJT

Dëgjoj të shtëna armësh

mundohem të mos mendoj

numrëroj  karrige boshe në një bar të vogël

manikyri në thonjtë e mi është i kuq

buzëkuqi im duhet të jetë i kuq

nuk kam një pasqyrë

pushka shkrep sërish

mund të dëgjoj britmat e fëmijëve

mund të dëgjoj nuset duke bërtitur

vdekja ka zërin e të porsalindurve

banakierët lustrojnë gota

duke u munduar të mbajnë mend vendin

se kujt i përkasin…

dhe në botën e askujt

vajtimet ma copëtojnë shpirtin

lojërat e urisë po përvëlohen

kafeja yte po ftohet

ZIUA SFIN?ILOR C?ZU?I

(Înainte de venirea ta!)

Tu nu ?tii

în câte ??ri am c?l?torit

câte minuni mi-am ar?tat mie îns?mi

numele sufletelor moarte pe care le-am înviat

s?ruturile victimelor mele îngropate

într-o cochilie roz.

În?untrul ?oaptelor Nazaretului mesianic

Cel care a ?tiut de propria Sa r?stignire

mi-a cules lacrimile

a rupt pâinea

ca s? pot închide amintirea primului meu s?rut

în eternele Sc?ri Spaniole

din nou s? merg prin câmpuri de trandafiri

?i lavand?

în vise gestante, f?r? constrângeri

?i totu?i,vezi,

toate acestea s-au întâmplat

înainte de ziua în care ai intrat în via?a mea

ziua în care to?i sfin?ii c?zu?i

misterios

au fost elibera?i.

DITA E SHENJTORËVE TË RËNË

(Para arrdhjes tënde!)

Ti nuk e di

në sa vende kam udhëtuar

sa mrekulli i kam treguar vetes

emrat e shpirtrave të vdekur që i ringjalla

puthjet e viktimave të mia të varrosura

në një guaskë rozë.

Brenda pëshpëritjeve të Nazaretit mesianik

Ai që dinte për kryqëzimin e Tij

më solli lot në sy

e theu bukën

që të mund të mbyll kujtimin e puthjes sime të parë

brenda gurëve të Shkallëve të përjetshme Spanjolle

dhe sërish për të kaluar nëpër fushat e trëndafilave dhe livandës

në ëndrrat shtatzëna pa përkufizime

Dhe megjithatë, e sheh,

të gjitha këto ndodhën

para ditës në të cilën ti hyre në jetën time

ditën kur të gjithë shenjtorët e rënë

në mënyrë misterioze

qenë liruar.

ÎNDR?GOSTI?I F?R? IUBIRE

Tu, c?utare a îndr?gosti?ilor f?r? iubire

insulele tale dure b?tute de nisipul suflat de vânt

marea

î?i prelinge valurile dincolo de unicitatea nop?ii

m?tasea norilor caut? cerul

solzii trestiilor îngân? cântece

strig?tele celor ale c?ror iubiri s-au scufundat.

M? scald în parfumatul roz al luminii lunii

noaptea se scald? în spuma  albastr? a apelor

un pat suspin?

siluetele a trei garoafe bârfesc pe podea

înstr?inare

inimi pustii care a?teapt? s? fie masacrate.

Nisipul m? prime?te

în dep?rtare un catarg decide s? pâlpâie

c?utare a îndr?gosti?ilor f?r? iubire

pe un scaun de r?chit?

o singur? m?nu??.

TË DASHURUAR PA DASHURI

Ti, kërkimi i të dashuruarve pa dashuri

ishujt tu të fortë të rrahur nga rëra e fryrë nga era

deti

i kullon dallgët përtej veçantisë së natës

mëndafshi i reve kërkon qiellin

lotët e kallamishteve gumëzhijnë këngë,

klithmat e atyre që u janë fundosur dashuritë

Lahem në parfumin roze të dritës së hënës

nata lahet në shkumën e kaltërt të ujërave

një shtrat psherëtin

siluetat e tre karafilave shpifin në dysheme

tjetërsimi

zemra të shkreta që presin të masakrohen

Rëra më mirëpret

në largësi një direk vendos të përpëitet

kërkim i të dashuruarve pa dashuri

në një karrige prej kashte

një dorezë e vetme.

DUMINIC?

Duminica asta
se lipe?te de ferestrele mele ca o draperie neagr?
am împachetat câteva amintiri pentru ea
o rochie cro?etat?
mirosul de iasomie din p?rul meu
o simfonie
trei trandafiri ?i aromele unor fructe
rug?ciuni ?i o poezie pe care am scris-o
ro?ul de tamarillos din bolul spaniol
inocen?a pe care am iubit-o
când aveam ?aisprezece ani
Doamne!
duminica asta nu se mai opre?te
îmi vrea sufletul.

TË DIELËN

Kjo e e dielë

ngjitet në dritaret e mia si një perde e zezë

i paketova disa kujtime për të

një fustan të qëndisur

era e jaseminit në flokët e mi

një simfoni

tre trëndafila dhe aromat e disa frutave

lutjet dhe një poezi që e kam shkruar

e kuqja e tamarillos nga tasi spanjoll

pafajësinë të cilën e doja

kur isha gjashtëmbëdhjetë vjeçe

O Zot!

kjo e diel nuk po ndalet

ajo e do shpirtin tim

UITAT? ÎN PORTUL NAPOLI

Vara asta
haide s? ne întâlnim în Portul Napoli
s? scriem din nou „Comedia uman?”
în nop?ile umede din Palatul Capodimonte

dragostea ta pentru mine,
un milion de pumnale,
taie arterele m?rii albastre
buzele-mi moi, îngropate

în sânge ?i praf de vulcan,
a?ezate erotic în poezia ta
pe r?coarea pere?ilor
degetele tale, urme de lacrimi vechi,
ne vor modela într-un singur corp,

al singur?t??ii ?i dorin?ei.

bolnav de gelozie ?i surprins
un palid r?s?rit campanian
ale c?rui raze, de secole, abia mai pot vedea,
ne va g?si mergând mân? în mân?
de-a lungul cheiului ...

uitat? în Portul Napoli
amintirea ta ?i-a mea.

E HARRUAR NË PORTIN E NAPOLIT

Këtë verë

hajde të takohemi në Portin e Napolit

për ta shkruar përsëri "Komedinë njerëzore"

në netët e lagështa të Pallatit Capodimonte

dashuria jote për mua

një milion grushtash

i pret arteriet e detit të kaltërt

me buzët e buta, t’varrosura

në’ gjakun e pluhurin e vullkanit,

të vendosur erotikisht në poezinë tënde

mbi freskinë e mureve

gishtat tu, gjurmët e lotëve të vjetra,

do na modelojnë në një trup të vetëm,

të vetmisë dhe të dëshirës

i sëmurë nga xhelozia dhe i habitur

një agim i zbehtë kampanian

rrezet e të cilit, me shekuj, mezi i shoh,

do të na gjejë duke ecur dorë për dore

përgjatë bregut...

e harruar në Portin e Napolit

kujtesa jote dhe e imja.

MO?TENIREA NECUNOSCUTULUI

Eu îngenunchez
tu te rogi
o pas?re se ridic? din cenu??
în sufletul meu
disperarea b?rcilor care

nu p?r?sesc niciodat? ??rmul
valurile bat ca un clopot de m?n?stire
o luna îns?rcinat? cu dorin?e
flori acvatice se târ?sc pe bra?ul meu drept
poetul ora?ului a fost uitat de demult
singur?tatea hoin?re?te pe str?zi
mitul îndr?gosti?ilor din Verona

de mult uitat
în ciclurile lunii
mo?tenirea necunoscutului

încearc? cu disperare
s? se nasc?.

TRASHËGIMIA E TË PANJOIHURËS

Unë gjunjëzohem

ti polutesh

një zog ngrihet nga hiri

në shpirtin tim

dëshpërimi i barkave që

nuk e braktisin kurrë bregun

dallgët rrahin si një zile manastiri

një muaj i ngarkuar me plot dëshira

lulet ujore zvarriten në krahun tim të djathtë

poeti i qytetit është harruar prej kohësh

vetmia po bredh rrugëve

miti i të dashuruarve nga Verona

kaherë është harruar

në ciklet e hënës

trashëgimia e të panjohurës

përpiqet me dëshpërim

që të lindë.

PARFUMURI DE FLORI ?I SARE

Durerea cade din chitare
în apusuri f?r? de sfâr?it
porumbei ghideaz? nave pierdute pe mare
lacrimi se preling din cerurile pline de pene
iubirea sufl? în vânt
parfumuri de flori ?i de sare
dragoste, ascult?,
noaptea oleandrilor
magia cheii care se învârte
du-m? c?tre s?rutul f?r? întoarcere
când cerul devine albastru
desp?r?i?i pentru secole
îngenunchez în fa?a ta!

PARFUM LULESH DHE KRIPË

Dhimbja bie nga kitarat

në perëndimin e pafund të diellit

pëllumbat vëzhgojnë anijet e humbura në det

lot nga qiejt me plot pend

dashuria fryn në erë

parfume lulesh dhe kripë

dashuri, dëgjo,

natën e leandrave

magjia e çelësit që vërtitet

më ço në puthje pa kthim

kur qielli bëhet i kaltërt

të ndarë për shekuj

gjunjëzohem para teje!

VR?JITOARE ACVATIC?

Umerii lichizi atin?i de aripile albatro?ilor

se înfioar?.
Aroma ocult? a zei?ei vulcanilor plânge.
Un crin si-un trandafir

aprind lumân?ri în întuneric.
Sufletul meu îns?rcinat

invoc? str?mo?ii.
Extazul î?i încol?ce?te cele opt mâini

în jurul pieptului t?u gol.
O perl? singuratic? î?i caut? scoica.
Lacrimi împr??tiate în t?cere.
Vr?jitorie acvatic?

a viselor nemuritoare.

MAGJISTARJA AKUATIKE

Supet e lëngshme të prekura nga flatrat

E pulëbardhave ngërdheshen.

Aroma okulte

E perëndeshës së vullkaneve qan.

Një zambak dhe një trëndafil

Ndezin qirinj në errësirë.

Shpirti im shtatzënë

I invokon stërgjyshërit.

Ekstazi përdredh të tetë duart

Rreth gjoksit tënd të zhveshur.

Një perlë e vetmuar kërkon guaskë.

Lotë të shpërndanë në heshtje.

Magjia akuatike

E ëndrrave të pavdekshme.

AMOUR

Amour
secretul t?u se ascunde în numele meu
în splendoarea nop?ii

în care nu ai spus niciun cuvânt
pene de p?s?ri danseaz?
raze de soare se întind

pe plaja cu pietricele
o melodie parfumat?

se r?sfa?? pe buzele mele ro?ii
îmi odihnesc capul pe um?rul t?u stâng
c?dem
în ?inuturile mirodeniilor

care a?teapt? s? se nasc?

vise carnale se jeluiesc pe coridor
cui îi pasa?
am încuiat u?a!
în diminea?a asta putem muri
nu vom spune nim?nui
?i nu vom cere niciodat? mai mult
amour…

AMOUR

Dashuria

sekreti yt fshihet në emrin tim

në shkëlqimin e natës,

në të cilën s’ke thënë asnjë fjalë

vallëzojnë zogjtë me pendë

rrezet e diellit shtrihen

mbi plazhin me guralecë

një melodi aromatike

lazdërohet në buzët e mia të kuqe

e mbështes kokën në shpatullën tënde të majtë

biem

në brigjet e erëzave

që presin të lindin

ëndrrat mishtore vajtojnë në korridor

kujt i intereson?

e mbylla derën!

në këtë mëngjes mund të vdesim

nuk do t'i tregojmë askujt

dhe kurrë s’do të kërkojmë më shumë

dashuri...

PAT DIN LEMN

?tiu câmpiile
pe care carnea macilor zâmbe?te
când apusurile blonde cânt? la chitare clasice
?tiu cafeneaua la care te opre?ti
pe t?lm?citorul care ne-a prezis norocul

ascult?
în?untrul umbrelor nop?ii de eucalipt
vânturile î?i despletesc p?rul parfumat
o lun? serve?te vin în pahare de cristal
în oglinzi suflete albastre danseaz?
trebuie sa plec
nu pot scrie mai mult
nu vinde patul de lemn

în care am f?cut prima dat? dragoste
rochia brodat? de mâinile mamei
p?streaz? scrisorile pe care

tata le-a scris înainte de-a muri
m? gr?besc
vin g?rzile
încheieturile mâinilor

îmi vor fi în curând marcate

a ta
pentru totdeauna
dintr-un lag?r de concentrare.

SHTRAT PREJ DRURI

Unë i njoh fushat

mbi të cilat buzëqesh mishi i lulëkuqeve

kur perëndimet bjonde këndojnë n’kitara klasike

e njoh mirë kafenenë ku po ndalon

dhe përkthyesin që parashikoi fatin

dëgjo,

brenda hijeve të natës së eukaliptit

erërat ia zbërthejnë flokët e parfumosura

një muaj ai shërben verë në gota kristali

në pasqyra vallëzojnë shpirtrat blu

me duhet te shkoj

nuk mund të shkruaj më shumë

mos e shit krevatin prej druri

ku u dashuruam për herë të parë

fustanin e qëndisur nga duart e nënës

rruaji letrat të cilat

im atë i shkroi para se të vdiste

jam duke nxituar

po vijnë rojet

kyçet e duarve

do të më shënohen së shpejti

tuat

përgjithmonë

nga një kamp përqendrimi.

B?RCI VIKINGE

Voi acoperi
sufletul t?u cu al meu
o mantie alb?
învelind p?mântul
nimeni nu va auzi
strig?tele tale însp?imântate
te vei vindeca

apoi
voi disp?rea
în mare
ca mortuarele

b?rci vikinge.

BARKA VIKINGE

Do ta mbuloj

Shpirtin tënd me timin

një mantel i bardhë

duke mbuluar tokën

askush nuk do të dëgjojë

klithmat e tua të frikësuara

do të shërohesh

pastaj

do zhdukem

në det

si të vdekurat

barka vikinge.

AI  SPUS C? M? IUBE?TI?

Respir într-un ritm necunoscut.
Soarele se transform? în lichid auriu.
Râuri str?lucitoare inund? cerul;

vene portocalii pe albastru.
Apa murmur?.
Pendulul p?mântului o ia razna.
Polul Nord dispare.
Castelul de ghea?? al în?elepciunii ?i gândului

se tope?te înaintea ochilor mei.
P?mântul devine un glob uria?, înc?lzit,

purtat de Atlas pe um?rul s?u mitic.
Ai spus c? m? iube?ti?
Dansatori de flamenco

se r?sucesc în visele mele.

MË THE SE MË DO?

Marr frymë në një ritëm të panjohur.

Dielli shndërrohet në lëng të artë.

Lumenjtë e ndritshëm e vërshojnë qiellin;

venat e portokallta në të kaltërt

Uji murmuron.

Pjerrësia e tokës po çmendet.

Poli i Veriut po zhduket.

Kalaja e akullit e mençurisë dhe mendimit

po së shkrihet para syve.

Toka bëhet një rruzull i madh, i nxehtë,

e mbajtur nga Atlasi mbi supin e saj mitik.

Më pate thënë se më do?

Vallëzues të flamenkos

përdridhen në ëndrrat e mia.

EU SUNT SUFLETUL T?U

Caut?-m? dragostea mea
corpul meu str?luce?te precum fulgerul
care cade de pe Muntele Olimp
sunt tremurul fiec?rei lacrimi
pe care copiii s?raci ?i fl?mânzi o vars?
sunt rug?ciunea celor singuri
gr?dina în care ro?esc fecioarele
mu?c?tura mistic? a extazelor oculte
sunt ascuns? în Capela Sixtin?
în cimitirele bântuite la miezul nop?ii
sar de sub clapele pianului
care cânt? singur a cincea

Simfonie al lui Beethoven

acum
invoc?-l pe Dumnezeu
roag?-te
eu sunt sufletul t?u!

UNË JAM SHPIRTI YT

Më kërko dashuria ime

trupi im shkëlqen porsi rrufe

që është duke rënë nga mali Olimp

jam dridhja e çdo loti

që derdhin fëmijët e varfër e të uritur

jam lutja e të vetmuarve

kopshti ku skuqen virgjëreshat

kafshimi mistik i ekstazave okulte

jam e fshehur në Kapelën Sikstine

në varrezat e përhumbura në mesnatë

kërcej nën kllapat e pianos

që këndon vetë të pestën

Simfoni të Bethovenit

tani

invokoje Zotin

lutu

jam shpirti yt!

ZIUA CARE NICIODAT? NU VINE

Marea arunc? pe cer plase de pescuit
sângele stelelor picur? pe un mal singuratic
acustic

navele viseaz? sub vocea ro?iatic? a nop?ii
degetele adev?rului pulseaz?

în pântecele buruienilor subacvatice
eu îmi piept?n p?rul cu vise de trandafiri ?i sare
tu fumezi trabucuri în singur?tatea parcurilor

de ficu?i
?i în insula noastr?,

în care toate zilele de luni se îmbrac? în negru
zilele de mar?i închid sfin?ii în cu?ti

construite din tentacule de noroi
sinapsele se-ntrerup
confuze, navele comit fratricid,
mercenarii, noii zei,

transform? statuile din marmur? în praf
duminic?, intoxica?i de mirosul oleandrilor,

facem dragoste
halucina?iile separ? sângele stelelor de nisip
?i lâng? marea ce-?i arunc? plasele de pescuit pe cer
a?tept?m ziua adev?rat?
ziua care niciodat? nu vine.

DITA QË NUK VJEN KURRË

Deti hedh në qiell rrjetat e peshkimit

gjaku i yjeve pikon në një breg të vetmuar

akustik

anijet ëndërrojnë nën zërin e kuqërremtë të natës

gishtat e së vërtetës pulsojnë

në barkun e barërave të këqija nënujore

kreh flokët me ëndrrat e trëndafilave dhe kripës

ti pin trabuket në vetminë e parqeve të fikut

dhe në ishullin tonë,

në të cilën çdo ditë e hënë vishet me të zeza

të martat i mbyllin shenjtorët në kafaze

të ndërtuar me tentakula balte

sinapset po ndërpriten

të harlisura, anijet bëjnë vëllavrasje,

mercenarë, perëndi të rinj,

i shndërrojnë statujat e mermerit në pluhur

e diela, e dehur nga era e leandrave,

bëjmë dashuri

halucinacionet ndajnë gjakun e yjeve të rërës

dhe pranë detit që i hedh rrjetat e peshkimit në qiell

e presim ditën e vërtetë

ditën që nuk vjen kurrë

FERMECAT?

Poate c? am fost fermecat? de Steaua Nordului

sau de o balad? etern? ca ?i sângele meu

geografia sentimentelor populeaz?

interludii nedorite

ochii mei, cuiburi de iarb? ?i frunze de rou?,

genele î?i flutur? verdele lor de smarald,

taftaua neagr? fo?ne?te între degetele mele

asemenea clapelor de pian

în suflet, s?rutarile tale se ridic?,

tonuri moi de liliac,

rug?ciunile unei tinere c?lug?ri?e.

Poate pentruc? am citit poezia ta asear?

?i mi-am t?iat sufletul între o strof? ?i o-ntrebare

poate un copil a în?l?at un zmeu

un regat pentru o bucat? de pâine !

poate c? vântul m-a trezit.

E MAGJEPSUR

Ndoshta isha e magjepsur nga Ylli i Veriut

ose nga një baladë e përjetshme si gjaku im

gjeografia e ndjenjave popullon

ndërmjetsuese të padëshiruara

sytë e mi, foletë e barit dhe gjethet e vesës,

qepallat tundin gjelbërimin e tyre nga smeraldi,

tafeta e zezë në mes të gishtërinjve të mi

porsi kllapat e pianos

në shpirt, puthjet tua rriten,

tone të buta të jargavanit,

lutjet e një murgeshe të re.

ndoshta ngase lexova poezinë tënde mbrëmë

dhe e preva shpirtin tim mes strofës e një lufte

ndoshta një fëmijë e lartësoi një ballon

një mbretëri për një copë bukë!

ndoshta era më zgjoi

MIRACOLUL CARE E?TI

Mâna dreapt? a lunii

Toarn? suflet în trupul meu

Aripile porumbeilor aduc iz de liliac înflorit

aerul se îmbat? de poezie

sculpturale femeile apelor

î?i flutur? p?rul

în singur?tatea ta

inima mea

rote?te cinci echinoc?ii pe un fus de lemn

ochii t?i îmi întrupeaz? sufletul

corpul germineaz? sunetul frunzelor în cre?tere

în noaptea parfumat? a celor care nu dorm niciodat?

îmi sp?l mâinile în apele fluviului Guadalquivir

î?i spun c?

te iubesc

?i  cu osingur? respira?ie

nunta noastr? se transform?

într-o moarte nemaicunoscut?

afostluna?

afost roua dimine?ii?

poatec?

afostmiracolul ce e?ti tu!

MREKULLIA QË JE

Dora e djathtë e hënës

derdh shpirt në trupin tim

krahët e pëllumbave kanë  erë jargavani të lulëzuar

ajri është i dehur me poezi

skulpturore, femrat ujore

po i tundin flokët

në vetminë tënde

zemra ime

rrotullon pesë ekuinokse në një bisht druri

sytë e tu ma mishërojnë shpirtin

trupi mugullon zhurmën e gjetheve në rritje

në natën aromatike të atyre që nuk flenë kurrë

i laj duart në ujërat e lumit Guadalquivir

po të them se

të dua

dhe me një frymë të vetme

dasma jonë transformohet

në një vdekje të panjohur

a ishte hëna?

a ishte vesa e mëngjesit?

ndoshta se

ishte mrekullia që je!

ÎNSIGURATA POEZIE A NOP?II

Copacii ?optesc, strig?teale cerului întunecat,

Abia auzit?, nev?zut?,

Astraea,

tu m? împingi pe un drum demult uitat

oceanul otr?vit, verde, nelini?tit,

limbi calde, extaz al amintirilor netr?ite,

pâng?rit? este inocen?a fecioarelor - stele

lacrimi, coridoare de nisip,

tu, univers care ne-ai visat pe to?i,

durere a miturilor ce mor,

s?ruturi, sanctuare plutitoare

Astraea,

tu care nu ?tii dorin?a

arde nihilismul c?rnii,

nenorocirea sufletelelor vândute pe doi bani

pe pie?ele de sclavi

în singura ta poezie a nop?ii.

POEZIA E VETMUAR E NATËS

Pemët pëshpërisin, klithmat e qiellit të errët,

mezi i dëgjuar, i paparë,

Astraea,

ti më shtyn në një rrugë të harruar prej kohësh

oqeani i helmuar, i gjelbër, i shqetësuar,

gjuhë të ngrohta, ekstazë kujtimesh të papërjetuara,

e ndotur është pafajësia e virgjëreshave - yjeve

lotët, korridoret e rërës,

ti, univers që i ke ëndërruar të gjithë,

dhimbje e miteve të vdekjes,

puthje, faltore lundruese

Astraea,

ti që nuk e njeh dëshirën

digjet nihilizmi i mishit,

fatkeqësia e shpirtrave shitet për dy qindarka

në tregjet e skllevërve

në poezinë e vetmuar të natës.

CUVINTE

?i s-a f?cut fric? ?inu po?i s? taci
te acoperi cu vorbe precum copacii cu frunze
dar vorbele tale nu rodesc
?i, de?i ?tii asta
nu po?i s?  taci!
Publicul e str?in, e rece
iar ?ie ?i s-a f?cut dor de mor?ii t?i
de fusta bunicii, de busuiocul din curte
?i de privirea alb-albastr? a tat?lui plecat
pân? colo, la col?
pentru o întâlnire cu eternitatea.
Te ag??i de cuvinte dar
le cau?i miezul pe jos
umbli în patru labe c?utând în?elesul cuvintelor.
Mai ai pu?in ?i vei începe s? urli
dar tu nu vrei asta
miezul cuvintelor îl vrei
?i fusta bunicii
?i s? se întoarc? tata
?i sperietorile astea de ciori care te privesc
s? capete via??
s? aib? ?i ele un Dumnezeu ?i mai ales

s? tac?!

FJALËT

Ti ishe i frikësuar dhe

nuk mund të heshtish

po mbulohesh me fjalë

porsi pemët me gjethe

por fjalët tua nuk japin fryt

dhe, edhe pse e din këtë

nuk mund të heshtish!

Publiku është i huaj, është i ftohtë

dhe ty të ka marrë malli për të vdekurit tu

për fustanin e gjyshes, për borzilokun e oborrit

dhe për vështrimin bardheblu të babait të shkuar

deri atje, në qoshe

për një takim me përjetësinë

kapesh pas fjalëve por

ua kërkon thelbin e tyre poshtë

ec me të katër shputat duke kërkuar kuptimin e fjalëve

ke pak dhe do të fillosh të ulërish

por ti nuk e dëshironi këtë

thelbi i fjalëve e dëshiron

dhe fustanin e gjyshes

dhe të kthehet babai

dhe këta sorra trembëse që të shikojnë

për ta kapur jetën

të kenë një Zot dhe veçanërisht

për të heshtur!

DESPRINDEREA

M-a trezit lumina diminet?ii
S?i mama?, tu nu mai es?ti la?nga? mine.

Ra?ma?i mereu acolo
În fat?a? drumului pe care-am plecat.

Singura?, i?naintea s?arpelui de beton,

Cla?tina?nd din cap s?i vorbind cu va?ntul:

"Nu se mai i?ntoarce Gina mea!
Dar eu i?t?i spun mama?,
I?n fiecare noapte ma?-ntorc
Pret? de-o secunda?,
Sa?-t?i ma?nga?i ma?na s?i fat?a...
Ma?na care-a crescut patru copii
S?i care-n dimineat?a asta
Vorbes?te numai cu va?ntul.

SHKËPUTJA

Më zgjoi drita e mëngjesit

Dhe mami, ti nuk je më me mua.

Qëndro gjithmonë aty

Përballë rrugës që shkuam.

E vetme përballë gjarprit prej betoni,

Duke tundur kokën dhe duke folur me erën:

Gina ime nuk do të kthehet!

Por unë po të them nënë,

Në çdo natë po kthehem

Çmim për një sekondë,

Të ta përkëdhel dorën e fytyrën...

Dora që rriti katër fëmijë

Dhe që këtë mëngjes

Po flet vetëm me erën.

TE DUC CU MINE

Dincolo de mine,

Dincolo de trup,

Za?mbes?ti ta?cuta? mama?
S?i-mi spui... sa? nu fug!
Orica?t de departe
As? fi acum de tine
Te port i?n oase, mama?,

Te duc cu mine.
Curg ra?uri de nopt?i

I?n golul din mort?i

Ce singura?-i port?i!
Prin lanuri pustii

Amurguri ta?rzii!

PO TË MBAJ ME VETE

Tejmatanë meje,

Përtej trupit tim,

Buzëqesh e heshtur, nëna

Dhe më thot ... të mos ik!

Sado qoftë larg

Do të isha tani tek ti

Të mbaj në eshtra, nënë,

Po të marr me vete.

Rrjedhin lumenjtë e natës

Në boshllëkun e vdekjes

Që vetë po e mban!

Nëpër fusha të shkreta

Në muzgjet e vona!

EVA ?I AMURGUL

Putrezeau pe dealuri ciupercile

s?i-n cuiburi de berze se-adunau mormolocii.

Printre pa?nze de cet?uri
tot mai rar
i?i auzea vocea.

La?nga? picioarele ei ra?ma?nea

cos?ul cu fructe - PLIN! s?i
nu mai ra?dea deca?t i?n somn:
-I?t?i place ma?rul Adame?
Cu fiecare absent?a? mai putrezea un ma?r
s?i se topea un colt? de Eden.

EVA DHE MUZGU

Kalbeshin në kodra këpurdhat

e n’turma lejlekësh tuboheshin mormolakët.

Mes pëlhurave të mjegullës

gjithnjë e më rrallë

ua dëgjoje zërin.

Pranë këmbëve ato rrinin

shporta me fruta - PLOT! dhe

nuk qeshte veçse në gjumë:

-A të pëlqen molla e Adamit?

Në çdo mungesë kalbej një mollë

dhe shkrihej në një cep të Edenit.

RISIPITORUL DE OALE

I?t?i spun, Adame
I?ntr-o zi am sa? plec
O sa? ra?ma?i cu oalele tale

Singur cu noaptea!
Ochii ta?i ma? mai va?d?
Ma?na-t?i ca pa?ma?ntul ra?ma?ne nemis?cata?!

Trupul de urs sta? neclintit s?i iata?
I?nca? un ma?r se-aprinde i?n zenit!
De ce t?i-e foame s?i de care apa? t?i-e sete?

Uitata? mi-e ciuda s?i dorul de duca?...

Ridica?-t?i privirea, i?n brat?e m-apuca? 

Mai tare ma? stra?nge s?i aer nu-mi lasa?

Ca?ci oala? voi fi, i?ntinsa? pe roata?!

SHPËRDORUESI I TENXHEREVE

Po të them, Adam

Se një ditë do të shkoj

Do të mbetesh me tenxheret tua

I vetmuar me natën!

Sytë tu ende më shohin?

Mbaje pasi toka mbetet e palëvizshme!

Trupi i ariut qëndron i patundur dhe ja

Edhe një tjetër mollë ndizet në zenit!

Përse ke uri dhe për cilin ujë ke etje?

E harrova mahnitjen dhe mallin e zjarrtë...

Ngreje shikimin, në krahëror më përfshin

Më fortë më shtrëngon dhe nuk ma lë ajrin

Ngase tenxhere do jem, e shtrirë mbi rrotë!

PORUNCA A XI-A

Degetele tale ra?sfira?ndu-mi pa?rul

Anuleaza? legile firii
S?i «ieri» pare a fi «azi».
Doamne, pentru mine, palida? fiica? a Evei

Ai uitat sa? scrii ultima porunca??
Mi-o striga? Octombrie Nebunul pe stra?zi
S?i o citesc i?n milioanele de ochi ai ploii:

Nimeni sa? nu iubeasca? i?n afara timpului sa?u!
Degetele tale ra?sfira?ndu-mi pa?rul DINCOLO...

POROSIA E XI-TË

Gishtat e tu më përhapin flokët

I anulojnë ligjet e natyrës

E "djeshmja" duket se është "sot".

Zot, për mua, bija e zbehtë e Evës

A ke harruar të shkruash porosinë e fundit?

Tetori i Çmendur më bërtitet në rrugë

Dhe e lexoj në miliona sytë e shiut:

Askush të mos dashurojë jashtë kohës së tij!

Gishtat e tu duke m’i përhapur flokët PËRTEJ...

ADAM
Unde pleci tu eu nu pot sa? te urmez
s?i nu s?tiu ce sa? fac cu dragostea mea pentru tine
cu singura?tatea mea umpluta?

cu oameni care nu i?t?i seama?na?
cu diminet?ile i?n care nu vii
sa? ne bem cafeaua pe fuga? s?i

sa? ra?dem ca? doi ta?lhari, pe furis?,

intrat?i din gres?eala? i?n Eden.
Tu s?tii ca? niciodata? n-am iubit cus?ca
dar azi am nevoie de gratii
Am nevoie sa? fiu separata? de mine i?nsa?mi

de piatra enorma? ce cres?te i?na?untrul ta?u

de locul unde vreau sa? teurmez.
De neputint?a de a o face.
De amintirea bucuriei trecute
de tot ce i?nsemni Tu Viat?a?!

ADAM

Kudo që  shkon, nuk mund të të ndjek

dhe nuk di çfarë të bëjme dashurinë time për ty

me vetminë time të mbushur

me njerëz që nuk ngjajnë me ty

me mëngjeset kur nuk vjen

ta pimë kafenë në arrati dhe

të qeshim se dy hajdutë, vjedhurazi

të hyrë gabimisht në Eden.

Ti e di që kurrë s’e kam dashur kafazin

por sot kam nevojë për grila

Kam nevojë të ndahem nga vetja

e gurit të madh që rritet brenda teje

nga vendi ku dua të të ndjek.

Nga pamundësia për ta bërë.

Nga kujtimi i gëzimit të kaluar

nga gjithë që ngjan me  Ty Jetë!

VIA?A UNUI PUNCT

Din fiecare respirat?ie Adame
Eu te refac
Es?ti deopotriva? s?i univers s?i nu...
Iubirea pa?ma?nteana? s-a dus
Orgoliul nostru nema?surat

de unici s?i irepetabili sta?pa?ni peste Eden
implozia blestemului pe care l-am numit Timp
Normal, iau act de deca?derea ta
s?i nu ma? mai mir ca? asta?zi
nu ne mai vrei!
Sufletul meu
Un punct de spat?ii,

astre, iubiri, culori alearga?

în umbra i?ngerului.

JETA E NJË PIKE

Nga çdo frymëmarrje Adam

Unë po të ribëj

Je përkundrazi një univers dhe jo ...

Dashuria tokësore është zhdukur

Krenaria jonë e pamasë

të zotërave unikë e të papërsëritshëm mbi Eden

shpërthimi i mallkimit që e kam quajtur Kohë

Normalisht, e vërej rënien tënde

dhe nuk po habitem që sot

më nuk po më do!

Shpirti im

Një pikë hapësinore,

yjet, dashuritë, ngjyrat vrapojnë

në hijen e engjëllit.

EXERGI?IU ÎN UMBRA ÎNGERULUI

Te recompun din i?nta?ia za?pada?
ra?masa? netopita? la granit?a dintre milenii

din frica mea de durere
din umilint?a data? de compromis.
Uneori ma? joc cu oasele tale
s?i le-as?ez vertical, i?n lumina?,

sa? fie spa?late de soarele verii.
Te recompun din amurguri
tra?ite solitar pe drumul dintre dealuri

din bla?ndet?ea privirii
dar, mai ales,
din lipsa sperant?ei lui totdeauna
dragoste
sub umbra i?ngerului te recompun mereu,

i?ntotdeauna tu, doar tu - dragoste!

USHTRIME NË HIJEN E ENGJËLLIT

Po të rikompozoj nga dëbora e parë

e mbetur e paprekur në kufi

mes mijëvjeçarëve nga frika ime për dhimbje

nga mëshira ndaj kompromisit.

Ndonjëherë luaj me eshtrat tua

dhe i vendos vertikalisht në dritë,

të jenë të lara nga dielli i verës.

Të rikompozoj nga muzgjet

të jetuara solitare në rrugën ndërmjet

shpatijeve të butësisë së shikimit

por, sidomos

nga mungesa e shpresës së tij gjithmonë

dashuri

nën hijen e engjëllit të rikompozoj përherë,

gjithmonë ti, vetëm ti - dashuri!

O DIMINEA?? PERFECT?

O dimineat?a? perfecta? e simpla?:
are miros de gutuie s?i gust de cafea.
I?ntr-o dimineat?a? perfecta? el (sau ea)
i?t?i za?mbes?te cu ochi de catifea.
Nimeni nu trebuie sa? plece,
nici ceasul nu se-nva?rte,
clipele sunt lungi s?i totus?i
par dureros de scurte.
I?ntr-o dimineat?a? perfecta?
sufletele pereche ra?d
prin fereastra deschisa? spre cer
valuri de ceat?a? pa?trund
ascunza?nd
tot ce poate fi efemer...
i?ntr-o dimineat?a? perfecta?

nu exista? nici ma?ine s?i nici ieri!

NJË MËNGJES I PËRSOSUR

Një mëngjes i përsosur ësht’i thjeshtë:

ka erë të ftoit dhe shije të kafesë.

Në një mëngjes perfekt ai (ose ajo)

të buzëqesh me sy kadife.

Askush nuk duhet të shkojë,

as ora nuk vërtitet,

çastet janë të gjata dhe megjithate

duken dhimbshërisht të shkurtër.

Në një mëngjes të përsosur

qeshin shpirtrat binjakë

përmes dritares së hapur drejt qiellit

valët e mjegullës depërtojnë

duke fshehur

çdo gjë që mund të jetë kalimtare ...

në një mëngjes të përsosur

nuk ekziston as nesër as dje!

CROCHIU I

I?n alb, ros?u s?i roz aprins se deschid

oleandrii sub cerul Mediteranei.

S?i-n ca?ntecul de valuri na?ra?vas?
Se dezgoles?te noaptea de haina ei regala?.

I?ndra?gostit?ii tac
S?i parfumuri exalta?
Ei scriu cuva?ntul dragoste pe nisip
mult prea aproape de apa?!

CROCHIU I

Në të bardhë, të kuqe dhe rozë hapen

oleandrat nën qiellin e Mesdheut.

Dhe në këngën e valëve të trazuara

Zbrazet nata naga petku i saj mbretëror.

Të dashuruari heshtin

Dhe parfumet ekzaltojnë

Ata shkruajnë fjalën dashuri në rërë

për tepër shumë afër ujit!

CROCHIU II
I?n rotocoale rococo
i?t?i poarta? va?ntul chipul
peste dealuri s?i case
i?n iarna ta?rzie
ce a albit sufletul...
Cum sa domesticesti

starea de dor?

CROCHIU II

Në rrotullat rokoko

era të mbart fytyrën

mbi kodra dhe shtëpi

në dimrin e vonë

që e zbardhi shpirtin...

Si ta ta zbutish vallë

gjendjen e përmallimit?

CINE TR?IE?TE CU FRIC?

Cine tra?ies?te cu frica

ra?ma?ne la marginea viet?ii.
Zbor pa?sa?ri fa?ra? numa?r pe

Drumul Ma?ta?sii, al lor e cerul i?ntreg!
un fulg ca?zut dintr-o aripa? plutind

i?ntre ape s?icer

nostalgia i?ntregului sunt eu...

KUSH JETON ME FRIKË

Kush jeton në frikë

qëndron në buzë të jetës.

Fluturojnë zogj të panumërt mbi

Rrugën e Mëndafshit, i tyre është gjithë qielli!

një fije që bie nga një krah duke lundruar

mes ujërave e qiellit nostalgjisë së së tërës

jam unë...

IDENTITATE

Copilul meu îl va na?te

Alt? femeie

Via?a mea

Mi-au tr?it-o ceilal?i.

Sufletul?

E de drept al t?u, Doamne!

Identitate?!

Identitateeeee…

IDENTITET

Fëmija im do të lindë

Një grua tjetër

Jetën time

E përjetuan të tjerët.

Shpirti?

Në të vërtetë është i yti,o  Zot!

Identiteti?!

Identitetiiiii…

CU TINE

(Pentru Dimitri Karamazov)

Cu tine, Dimitri Karamazov vreau sa? beau!

Vodka?, Busuioaca?, Cotnari,
Sa? ne ca?nte t?iganii la trecerea dintre ani.
Sa? ne bem mint?ile, sa? turna?m i?n pahare noaptea,

Noaptea da?ta?toare de stele!
Aveam 16 ani ca?nd te-am visat
I?n lanul de gra?u, i?ntr-un crepuscul de vara?,

Aveam 16 ani s?i iubeam absurd,
as?a cum i?ndeobs?te se-nta?mpla? prima oara?.
S?i sa? uit sau s-accept
ca? n-ai apa?rut niciodat’

ca? la margini de noapte

doar de iele am dat?!

ME TY

(Për Dimitri Karamazov)

Me ty, Dimitri Karamazov, dua të pi!

Vodka?, Busuioaca?, Cotnari,

Të na këndojnë ciganët në ikje të viteve.

Të pimë mendjet, të derdhim në gota natën,

Nata dhuruese e yjeve!

Isha 16 vjeçe kur të ëndërrova

Në arën e grurit, në një muzgëtim të verës,

Isha 16 vjeçe dhe më pëlqente absurdi,

siç ndodh zakonisht për herë të parë.

Dhe për të harruar ose pranuar

që nuk u shfaqe kurrë

që në brigjet e natës

vetëm unë u takova me zanat?!

DUALITATEA FIIN?EI

Tata?l meu din ceruri
Tata?l meu din pa?ma?nt
I?ntre viat?a? s?i moarte vreau sa? s?tiu:

A cui sunt?

Nas?te frica i?n mine nopt?i rotunde s?i grele

Doar iubirea ma? t?ine i?n lumina? de stele.
Ca un lant? nei?ntrerupt ce ma? leaga? de tine

Cu spirale de oase, cu tristet?i de morma?nt,
Tata?l meu din urma?, tata?l meu din pa?ma?nt!

Ca un fir de lumina? ce ma? cheama? i?n soare,

Ma? desparte de lut,
Tata?l meu din ceruri, tata?l meu din cuva?nt...
I?ntre viat?a? s?I moarte vreau sa? s?tiu: A cui sunt?

DUALITETI I QENJES

Ati im qiellor

Babai im tokësor

Mes jetës dhe vdekjes dua të di:

E kujt jam?Lind frika në mua

Netë t’rrumbullakëta e të rënda

Vetëm dashuria më mban

Në dritën e yjeve.

Si një zinxhir i pandërprerë që më lidh me ty

Me spirale eshtrash, me trishtime varri,

Babai im i fundit, babai im tokësor!

Si një fije drite që më thërret në diell,

Po më ndan nga glina,

Ati im qiellor, ati im nga fjala ...

Mes jetës e vdekjes dua të di: E kujt jam?

DURABILITATEA MEMORIEI

?i m? vei întreba cândva

Atunci când leag?nul nostru

De ape ?i iarb? ?i ceruri scânteind boreal

Vor fi doar pulberea stelelor

C?l?torind cu noi credincio?i ?i supu?i

Înso?itori ai superbei noastre f?pturi de lumin?…

Ei, bine

Atunci, m? voi întoarce pu?in din drum

Pre? de câteva galaxii

Doar s?-?i alung mâhnirea

Ce-?i va fi întunecat f?ptura.

?i-n atingere vom cuprinde infinitul

Chiar dac?…Uita-vei!

KËMBËNGULJA E MEMORJES

Dhe do të më pyesish dikurë

Atëherë kur djepi ynë

Nga ujiërat e bari e qiej shkëndijnë në boreal

Do të jetë vetëm pluhuri i yjeve

Duke udhëtuar me ne besimtarët e të nënshtruarit

Shoqërues të krijesave të shkëlqyera të dritës…

Ej, mirë

Atëherë, do të kthehem pak nga rruga

Për çmimi të disa galaksive

Vetëm të ta dëboj mahnitjen dhe mëshirën

E cila do të ta errësojë shëmbëlltyrën

Dhe në prekje do ta përfshijmë pafundësinë

Qoftl]ë nëse… Do t’i harrosh!

REÎNTOARCERE

Nemilos îmi strive?te sufletul

Acul ceasornicului

Reîntors la ora copil?riei.

B?trânul copac ?i scorbura în care

Se ascundeau comorile lumii,

Toate

Au ars într-o lung? noapte de iarn?.

Gr?dina cu flori ?i pisici

În care

M? alergau fluturii

E acum plin? de napi

Frumos aranja?i în straturi.

P?rin?ii, nemi?ca?i, m? privesc de pe cruce.

Închid ochii ?i încep s? m? rog

Opre?te timpul! Ucide-l!

Odat?…

RIKTHIM

Pamëshirshëm ma shtrydh shpirtin

Akrepi i orës

Së rikthyer në orën e fëmijërisë.

Druri plak dhe zgërbonja në të cilën

Fshiheshin krejt thesarët e botës.

Të gjitha

U dogjën në një natë të gjatë dimri.

Kopshti me lule e maca

Në të cilin

Më rendnin fluturat

Tani është plot me rrepa

Të rregulluara bukur në shtresa.

Prindërit, të palëvizshëm, m’ shikojnë mbi kryq.

Mbyll sytë dhe filloj të lutem

Ndalonie kohën! Vritne!

Një herë…

CEALALT? JUM?TATE

Din centrul lumii

Po?i privi larg ?i concentric

Far? teama absurd?

C? peste volutele ochilor t?i

S-ar putea suprapune

Setea de lumin? a semenului.

Dincolo de putin?a de a numi acest loc

Extazul fiin?ei

Moare pân? la dispre?.

Aseaza-te dar la umbra pomului biblic

?i încearc? s? dibuie?ti

Cealalt? jum?tate a lumii

Aceea care se afl? în dosul arborelui…

Nici Dumnezeu nu ne cere

Mai mult.

GJYSMA TJETËR

Nga qendra e botës

Mund të shikosh gjerë e i përqendruar

Pa ndonjë  frikë absurde

Se mbi shenjat e  syve tu

Mund të mbivendoset

Etja për dritë e të afërmit.

Përtej mundësisë së emërtimit të këtij vendi

Ekstaza e qenies

Po vdes deri në përbuzje.

Ulu pra në hijen e pemës biblike

Dhe përpiqu ta mirëkuptosh

Gjysmën tjetër të botës

Atë në anën e pasme të pemës…

As Zoti nuk na kërkon

Më shumë.

SOLU?IE

Mai grav?, mai Trist?,

Via?a î?i urmeaz?

Cursul neîntrebându-ne.

Pune-?i sufletul în palm?

?i las?-l s? se p?trund?

De culorile toamnei.

Doar a?a

Natura devine hran?

Pentru verticalitate

?i pentru …Nonevolu?ie.

ZGJIDHJE

Më e rëndë, më e Trishtuar,

Jeta e ndjek

Rrjedhën pa na pyetur.

Vëre shpirtin në shuplakë

Dhe lëre të depërtojë

Në ngjyrat e vjeshtës.

Pikërisht kështu

Natyra bëhet ushqim

Për vertikalitet

Dhe për… Mosevolucion.

ARGUMENT Pentru c? Am încetat s? mai cred C? suntem cura?i ?i frumo?i Precum îngerii. Pentru c? am aflat pre?ul sângelui, tr?darea c?rnii Triste?ea ierbii, cântecul de sfâr?it al p?s?rii Pentru c? niciodat?, nic?ieri, nimeni Nu-mi va mai spune: Lumea începe ?i se sfâr?e?te cu noi Hai vino, Virginia! Pentru asta Doar pentru asta Voi r?mâne aici Întoars? în propria-mi matc?.

ARGUMENT

Nga shkaku se

Pushova të mendoj

Se jemi të pastër dhe të bukur

Porsi engjëjt.

Sepse mësova çmimin e gjakut, tradhtinë e mishit

Trishtimin e barit, këngën e fundit të zogut.

Sepse kurrë, askund, askush

Nuk do të më thotë:

Bota fillon dhe mbaron me ne

Hajde eja, Virxhinia!

Për këtë

Vetëm për këtë

Do të mbetem këtu

E kthyer në amzën time.

AUZI TOBELE ÎNTUNERICULUI

Niciodata?, femeie fiind,

sa? nu te abandonezi crepuscului!

La capa?tul zilei e greu sa?
i?nt?elegi cum
i?n sufletul ta?u port?i un ba?rbat mort
iar viat?a t?i-o i?mpart?i cu un altul...
Ca?nd noaptea i?s?i atinge plina?tatea
razele lunii sunt o es?arfa?

ce-t?i stra?nge ga?tul pa?na? la lacrimi.
Cine te-a blestemat sa? visezi?
Ca lupii la luna noua? ai vrea sa? strigi!
Ai muri de n-ai avea la?nga? tine
un mugur miraculos
ce-t?i face respirat?ie gura? la gura?

pa?na? ca?nd lumina soarelui
inunda? retina s?i tu respiri i?n sfa?rs?it
aerul verde al verii.
Sa? nu ra?ma?i niciodata? singura?

cu visele tale

i?n lumina asfint?itului, femeie!

I DËGJON DAULLET E ERRËSIRËS

Kurrë, duke qenë grua,

mos u dorëzo në muzgëtim!

Në fund të ditës është e vështirë

të kuptosh se si

në shpirt mban një burrë të vdekur

dhe jeta ta ndan me një tjetër...

Kur nata arrin plotësinë e saj

rrezet e hënës janë një shall

që të shtrëngon fytin deri në lot.

Cili të mallkoi të ëndërrosh?

Si ujqërit në hënën e re doje të bërtasish!

Do të vdisje nëse s’do ta kishe pranë teje

një syth të mrekullueshëm

që ta bën gojën të marrë frymë

derisa drita e diellit

vërshon retinën dhe më në fund merr frymë

ajrin e gjelbërt të verës.

Të mos kurrë e vetmuar

me ëndrrat e tua

me ëndrrat tu

në dritën e perëndimit, grua!

POEZIA CA ?I MOARTEA

Eu nu am putut scrie versuri

aproape de tine
se deformau cuvintele
i?s?i pierdeau i?nt?elesul...
Tu spuneai ca? e dragoste
S?i fa?ra? oprire i?mi cereai sa? repet:
Ma? lepa?d de viat?a?, de amintiri,
Pa?na? ca?nd m-am lepa?dat de mine,

ca de diavol i?nsus?i.

Prives?te-ma? acum, sunt goala?,
vasul perfect
pe care pot?i sa?-l umpli cu tine,
i?n care pot?i sa?-t?i multiplici

nevrozele, anxieta?t?ile s?i ura.
Floare alba? de mac, cu petale diafane,
Singura?tatea ma? poarta?

spre lumea necunoscuta?
Ce sunt eu.
Ca un arcus? pe vioara?,
Ca o ra?ndunica? i?n zbor

urma?rita? de iarna?,
Tot mai departe de tine...
Poezia ca s?i moartea

se i?mplines?te doar i?n singura?tate!

POEZIA PORSI VDEKJA

Nuk mund të shkruaja

vargje pranë teje

fjalët shtrembëroheshin

e humbisnin kuptimin...

Ti thoje se ishte dashuri

Dhe papushim më kërkoje të përsëris:

Tërhiqem nga jeta,nga  kujtimet,

Derisa hoqa dorë nga vetja,

si nga vetë djalli.

Më shiko tani, jam lakuriqe,

anija perfekte

që mund ta mbushësh me veten,

në të cilën mund të shumëfishosh

neurozat, ankthet dhe urrejtjen.

Lulëkuqe e bardhë, me petale të tejdukshme,

Vetmia ime më çon

drejt botës së panjohur

Çfarë jam.

Si një hark në violinë,

Si një dallëndyshe në fluturim

e ndjekur nga dimri,

Gjithnjë e më larg prej teje...

Poezia porsi vdekja

plotësohet vetëm në vetmi!

ISUS DIN NAZARET

Mileniile se despart cu sa?ngele Lui

I?nainte s?i Dupa?,
I?nainte de gaura de vierme.

Sura?s de prima?vara? eterna?,

Paradoxul fiint?ei umane!
Durerea care t?ine de cald
Inocent?a condamnata? la sta?lpul infamiei...

I?n cuie stau i?ncremenite pe cruce
Calea, Adeva?rul s?i Viat?a!
Un cuva?nt o lumina?
O credint?a? o cruciada?
O sla?biciune o cale spre cunoas?tere
O cunoas?tere o ardere pe rug!
Apa poarta? i?n ea memoria primului Adam

Pa?ma?ntulgeme de nostalgia inocent?ei

Dorint?a de prima?vara? eterna?
Frica de gaura de vierme
Dar mai ales
Foamea de sa?ngelui Lui!

JEZUSI I NAZARETIT

Mijëvjeçarët ndahen me gjakun e Tij

Para dhe Pas,

Para vrimës së krimbit.

Buzëqeshje e pranverës së përjetshme,

Paradoksi i qenies njerëzore!

Dhimbje që që mban ngrohtë

Pafajësia e dënuar në shtyllën e turpit...

Ata janë gozhduar në kryq

Rruga, e Vërteta dhe Jeta!

Një fjalë një dritë

Një besim një kryqëzatë

Një dobësi një rrugë drejt njohjes

Një dije një djegie në turrë!

Uji mbart në të kujtimin e Adamit të parë

Toka gjëmon nga nostalgjia për pafajësinë

Dëshirë e pranverës së përjetshme

Frika nga vrima e krimbit

Por sidomos

Uria për gjakun e Tij!

CE ZI A? ALEGE

Ce zi as? alege
Din toate ce-au fost?

Din viat?a tra?ita?

Unde-as? ga?si rost?
I?n ca?mpul cu soare

Fugind printre nori,

I?n poala bunicii,
I?n ra?uri, i?n flori?
I?n clipa i?n care

Iubirea de tine

Veni sa? alunge

Iubirea de sine?
I?n ziua i?n care
De timp am uitat
S?i viat?a? din trupu-mi

Din nou s-a-ntrupat?
Ce zi as? alege
Din toate ce-au fost

Din viat?a tra?ita?

Unde-as? ga?si rost?

ÇFARË DITE DO TË ZGJIDHJA

Cilën ditë do të zgjidhja?

Nga të gjitha ato që ishin?

Nga jeta e përjetuar

Ku do gjeja kuptim?

Në fushën me diell

Duke ikur nëpër re,

Në prehrin e gjyshes,

Në lumenj, në lule?

Në çastin në të cilin

Dashuri për ty

Vjen ta dëbojë

Dashurinë e vetëvets?

Në ditën në të cilën

Kam harruar për kohën

Dhe jeta në trupin tim

U mishërua përsëri?

Cilën ditë do të zgjidhja

Nga të gjitha që ishin

Nga jeta e përjetuar

Ku do gjeja kuptim?

Gitana Café

(Pentru Steve)

La Gitana, cafeneaua din colt?,

Sosesc pe i?nserat
Ultimii Ba?tra?ni ai oras?ului.

Pe caldara?m
Copacii i?s?i leapa?da? ga?ndurile-n straturi

Iar t?iga?ncile focoase
Se pitesc i?n tablouri.
A venit timpul
Ca?nd
Nimeni nu se mai as?eaza?
Pe scaunul din fat?a?.
Ba?tra?nii Oras?ului i?s?i
Ra?sucesc i?ncet amintirile
I?n trabuce mari, rotunde ca pa?ma?ntul,
S?i un foc de niciunde
Le i?mbra?t?is?eaza?.
Ros?u ca?t e de ros?u!
La colt? ambulant?a
Un clinchet de tambur
S?i-o voce
-Next!

E ziua din an ca?nd

Copacii se leapa?da? de ga?nduri.

Gitana Café

(Për Steve)

Në Gitana, kafeneja në qoshe,

Unë po arrij në mbrëmje

Pleqtë e fundit të qytetit.

Në kalldrëm

Pemët hedhin mendimet në shtresa

Kurse cigankat e ndezura...

Pikturojnë në tabllo.

Ka ardhur koha

Kur

Askush nuk ulet më

Në sediljen e përparme.

Pleqtë e Qytetit

I përdredhin ngadalë kujtimet

Në pjata të mëdha, të rrumbullakta si toka,

Dhe një zjarr nga askund

I përqafon.

E kuqe sa e kuqe është!

Ambulanca në qoshe

Një tringëllimë daulle

Dhe një zë

- Tjetër!

Është dita e vitit kur

Pemët heqin dorë nga mendimet.

C?LC?M

(Pentru Marian)

Ca?lca?m nu peste frunze

ci peste ga?nduri abandonate...

Poate ca? odata? plopul a?sta mare s?i frumos

afost un copil

iar salcia argintie o ca?prioara? i?nsetata?…

Cines?tie ?

Poate ca? blocurile de agathe

au prins i?n ele ca?ntecul lui Orfeu

ce le-a colorat cu dragostea lui nema?surata?

pentru urechea eterna?-a pa?ma?ntului.

I?ntr-ozi voi la?sa s?i eu pe asfalt

semne pentru tine,

iar tu le vei privi prin ochiuri de apa?.

I?t?i voi trimite muguri rotitori

spera?nd ca?-mi vei recunoas?te tineret?ea eterna?…

Iar tu vei trece absent,

obsedat de un nume

de care nu-t?i pot?i aminti!

Doar frica de-a deveni mugur,

doar frica, precum umbra ta, te va-nsot?i.

SHKELIM

(Për Marian)

Ne nuk shkelim në gjethe

por mbi mendimet e braktisura...

ndoshta dikur ky plepi i madh e i bukur

ka qenë një fëmijë

dhe shelgu i argjendtë një drenushë e etur

kush e di

ndoshta blloqet e agathes

kapën në to këngën e Orfeut

që i ngjyroste me dashurinë e tij të pamasë

për veshin e përjetshëm të tokës.

Një ditë edhe unë do ta lë në asfalt

disa shenja për ty

dhe ti do t'i shikosh përmes syve të ujit.

Unë do t'ju dërgoj muguj rrotullues

duke shpresuar se do të mi njohish

rini e përjetshme dhe ti do të mungosh,

i joshur pas një emri që s’mund ta përkujtosh!

Vetëm frika për t'u bërë mugull,

vetëm frika, si hija jote, do të të shoqërojë.

AVATAR

La i?nceput a fost mirarea:

c-ai ochi ata?t de verzi s?i de ada?nci,

Ca?-mi ca?nt?i s?i ma? adormi s?i simt?i!

Apoi a fost o ma?nga?iere

ca adierea unui va?nt...

Nu ma?ini de om

ci un s?uvoi de ape

sepre ape lungi pielea-mi

Ce tremura pla?nga?nd!

- Ah, pielea ta ce ne separa?!

i?mi susura i?n minte doar vocea ta s?optita?...

- Acest obstacol ma? ucide!

- Hai, lasa?-ma? sa? fiu cu tine

S?i carne-n carnea ta sa? cresc

S?i dac-ai sa? m-ascult?i pe mine

De i?ntuneric te feresc!

S?i tot mai slaba?, mai uimita?,

Ca i?ntr-un somn ada?nc am spus:

- Vom fi o singura? fiint?a?

s?i pielea nu-mi mai e de trebuint?a?

o scot, ca pedeplin sa?-t?i apart?in! ...

Nu-miamintesc de vreme, nici de mine,

Ca?ci doar la luna? uneori mai ies.

Din apa iazului murdara?,

doi ochi ada?nci s?i verzi

la limba mea cea despicata? se hlizesc!

AVATARË

Në fillim ka qenë mahnitja:

Se ke sy kaq të gjelbër dhe të thellë,

ngase më këndon e më zë gjumi e ndjen!

Pastaj ishte një përkëdhelje

porsi puhia e një ere...

Jo duart e njeriut

Por një rrjedhë uji

më kullonte në lëkurë

Çka po dridhet duke qarë!

- Ah, lëkura jote që po na ndan!

vetëm zëri yt i shqiptuar më buron në mendje...

- Kjo pengesë po më vret!

- Hajde, më lër të jem me ty

Dhe mishin në mishin tënd ta rris

Dhe nëse do të më dëgjosh

Do të të mbroj nga errësira!

Dhe më e dobësuar, më e habitur,

Si në një gjumë të thellë thashë:

- Do të jemi një qenie e vetme

Dhe nuk do kem nevojë për lëkurën

E nxjerr, që të të takojë plotësisht! ...

Nuk e mbaj mend kohën, as veten time,

Sepse  vetëm në hënë nganjëherë dal.

Nga uji i pistë i pellgut,

dy sy të gjelbër e të thellë

në gjuhën time të çarë mbërthehen

MAMEI MELE CARE PLEAC?

Istoria mea personala? e legata? de rot?i:

detren, de mas?ini, avioane

s?i de bagaje inutile ca durerea, nelinis?tea, spaima.

Ah, glasul Ca?ruciorului i?mpins de mama

ca?nd venea de la piat?a?!

Doar zgomotul lui suna ghidus?: tic-tac tic-tac!

Ceasuri neva?zute, perfid deghizate i?n rot?i,

ma?nca?nd asfaltul, aerul sau colbul din drumuri.

Ma?nca?nd ma?runtaiele din noi!

Unde sa? caut za?mbetul pierdut al mamei mele?

Memorie subt?iata?, imagini suprapuse,

amintiri mincinoase...

Peste pa?sa?rile cerului ploua? culorile asfint?itului!

Va?ntul ce ca?nta? printre spice de gra?u i?na?bus?a? tic–tacul.

Copilul stra?nge la piept cartea.

El fuge visa?nd s?amani s?i munt?i sta?ncos?i

El fuge visa?nd sa? conduca? armate.

Orice copil e un cuceritor

El i?s?i pites?te dorint?ele în nori

Apoi se-ntoarce obosit acasa? unde mereu

i?l as?teapta? Mama!

Tic-tac, tic-tac istoria mea personala? e legata? de rot?i de ambulant?a?

Mama are acum ma?na unui copil s?i albii de ra?uri pe fat?a?

Tic-tac, tic-tac, tic-tac dispa?rut pentru totdeaun? este Glasul Ca?ruciorului de Piat?a?!

NËNËS SIME QË PO SHKON

Historia ime personale është e lidhur për rrotat:

të trenave, makinave, avionëve

dhe bagazheve të panevojshme si dhimbja, ankthi dhe frika.

Ah, zëri i Karrocës i shtyrë nga nëna ime kur erdhi nga tregu!

Vetëm tingulli i tij kumbonte udhëzues: tik tak tik tak!

Orë të padukshme, të lidhura pabesisht për rrota,

duke ngrënë asfaltin, ajrin ose pluhurin e rrugëve.

Duke ngrënë të brendshmet tona!

Ku ta kërkoj buzëqeshjen e humbur të nënës sime?

Memorie e tëholluar, imazhe të mbivendosura,

kujtime te rreme...

Mbi zogjtë e qiellit rigojnë ngjyrat e perëndimit!

Era që fryn ndër kallinj gruri e gulçon tiktakun.

Fëmija e shtrëngon librin në gjoks.

Ai ikën duke ëndërruar shamanë dhe male shkëmbore

Ai ikën duke ëndërruar të udhëheqë ushtritë.

Çdo fëmijë është një pushtues që i shkrin dëshirat në re

Pastaj kthehet në shtëpi i lodhur ku Nëna e pret gjithmonë!

Tik-tak, tik-tak, historia ime personale ësht’e lidhur me rrotat e ambulancës

Nëna ime tani ka dora e një fëmije dhe bardhësi lumi në fytyrë

Tik-tak, tik-tak, tik-tak  është zhdukur përgjithmonë

Zëri i Karrocës së Tregut!

GR?DINA COPIL?RIEI

Calc peste trandafirii uscat?i cupicioarele goale

Din pica?turile calde de sa?nge vor i?nflori amintirile.

Apoi ma? voi plimba prin casa pustie

i?ncerca?nd sa? aud desca?ntecele bunicii

s?i vocea uitata? a tata?lui pa?ma?ntesc.

Din fire de praf s?i din va?nt o sa? desenez za?mbetul mamei!

Voi ignora cra?pa?turile din ziduri s?i voi privi cerul

Neutru

Binevoitor

Nostalgic

I?ntre apus s?i ra?sa?rit voi colinda gra?dina

pa?na? ca?nd voi adormi s?i eu

pitindu-ma? i?ntr-ocra?pa?tura? ada?nca?,

aproape de fereastra?, pentru ca? eu am avut mereu

nevoie de spat?ii i?nalte s?i largi...

Dupa? aceea va veni copilul meu

sa?-mi caute za?mbetul ascuns i?n tencuiala?.

S?i casa se va pra?bus?i s?i ea

iar i?n gra?dina cu trandafiri vor i?ntra mas?ini

ce vor construi o noua? autostrada?.

Atunci eu s?i ai mei, eliberat?i de spat?iu,

ne vom muta i?n cer de unde vom privi

Neutru

Binevoitor

Nostalgic

Oameni stranii

pe care nu i-am i?nta?lnit niciodata?.

KOPSHTI I FËMIJËRISË

Unë shkel mbi trëndafilat e tharë këmbëzbathur

Kujtimet do të lulëzojnë nga pikat e ngrohta të gjakut.

Pastaj do të shëtis nëpër shtëpinë e shkretë

duke u përpjekur të dëgjoj magjitë e gjyshes

dhe zërin ei harruar të atit tokësor.

Nga fijet e pluhurit dhe të erës do të vizatoj buzëqeshjen e nënës!

Do të injoroj të çarat në mure dhe do të shikoj qiellin

Neutralisht

Me dashamirësi

Nostalgjike

Midis perëndimit dhe lindjes do të endem në kopsht

derisa edhe unë të bie në gjumë

duke depërtuar në një çarje të thellë,

afër dritares sepse kam pasur gjithmonë

nevojën për hapësira të larta dhe të gjera...

Pastaj do të vijë fëmija ime

të më kërkojë buzëqeshjen e fshehur në llaç.

Dhe shtëpia do të shembet edhe ajo

kurse makinat do të hyjnë në kopshtin e trëndafilave

që do të ndërtojnë një autostradë të re.

Pastaj unë dhe njerëzit e mi, të çliruar nga hapësira,

do të zhvendosemi në qiell nga do të shikojmë

Neutralisht

Me dashamirësi

Nostalgjike

njerëz të çuditshëm

që nuk i kemi takuar kurrë

CUPRINS | PËRMBAJTJA

DARUL DOMNULUI PENTRU MINTE, INIM? ?I SUFLET / 4

GABRIELA MARIE MILTON / 8.

FRUNZELE POEZIEI / 8

GJETHET E POEZISË / 9

SILOGISMUL VOLUPT??II / 10

SILOGJIZMA E EPSHIT / 10

URSITA DORIN?ELOR / 11

SHORTI I DËSHIRAVE / 11

IUBIRE ÎN ALBASTRU ?I NGERU / 12

DASHURI NË KALTËRSI DHE ZI / 12

?ARPE DE MARE / 13

GJARPËR DETI / 13

ÎNCHIDE-M? / 14

MË MBYLL / 14

TU / 15 / TI / 15

PRIM?VAR? ALB? / 16

PRANVERË E BARDHË / 17

VALS, VALS, VALS / 18

VALS, VALS, VALS B/ 19

ÎN LUME CL?DITÂ DE NOI / 20

NË BOTËN E NDËRTUAR NGA NE / 21

DIAFANA DULCEA?? A IUBIRII / 22

SHIJA E ËMBËL E DASHURISË / 22

DRAGOSTEA TA CE VA FI / 23

ÇFARË DO TË JETË DASHURIA JOTE / 23

ÎN LARGUL M?RII / 24

NË GJERËSINË E DETIT / 24

VÂN?TOR DE DORIN?E / 25

GJUETAR DËSHIRASH / 25

LUMEA NIM?NUI / 26

BOTA E ASKUJT / 27

ZIUA SFIN?ILOR C?ZU?I / 28

DITA E SHENJTORËVE TË RËNË / 29

ÎNDR?GOSTI?I F?R? IUBIRE / 30

TË DASHURUAR PA DASHURI / 31

DUMINIC? / 32

TË DIELËN / 33

UITAT? ÎN PORTUL NAPOLI / 34

E HARRUAR NË PORTIN E NAPOLIT / 34

MO?TENIREA NECUNOSCUTULUI / 36

TRASHËGIMIA E TË PANJOHURËS / 37

PARFUMURI DE FLORI ?I SARE / 38

PARFUM LULESH DHE KRIPË / 38

VR?JITOARE ACVATIC? / 39

MAGJISTARJA AKUATIKE / 39

AMOUR / 40

AMOUR / 41

PAT DIN LEMN / 42

SHTRAT PREJ DRURI / 43

B?RCI VIKINGE / 44

BARKA VIKINGE / 44

AI SPUS C? M? IUBE?TI / 45

MË THE SE MË DO /  45

EU SUNT SUFLETUL T?U / 46

UNË JAM SHPIRTI YT / 47

ZIUA CARE NICIODAT? NU VINE / 48

DITA QË NUK VJEN KURRË / 49

FERMECAT? / 50

E MAGJEPSUR / 51

MIRACOLUL CARE E?TI / 52

MREKULLIA QË JE / 53

ÎNSIGURATA POEZIE A NOP?II / 54

POEZIA E VETMUAR E NATËS / 55

VIRGINIA MATEIA? / 56

CUVINTE / 56

FJALËT / 57

DESPRINDEREA / 58

SHKËPUTJA / 58

TE DUC CU MINE / 59

TË MBAJ ME VETE / 59

EVA ?I AMURGUL / 60

EVA DHE MUZGU / 60

RISIPITORUL DE OALE / 61

SHPËRDORUESI I TENXHEREVE / 61

PORUNCA A XI-A / 62

POROSIA E XI-TË / 62

ADAM / 63

ADAM / 63

VIA?A UNUI PUNCT / 64

JETA E NJË PIKE / 64

EXERGI?IU ÎN UMBRA ÎNGERULUI / 65

USHTRIME NË HIJEN E ENGELIT / 65

O DIMINEA?? PERFECT? / 66

NJË MËNGJES I PËRSOSUR / 66

CROCHIU I / 67

CROCHIU I / 67

CROCHIU II / 67

CROCHIU II / 67

CINE TR?IE?TE CU FRIC? / 68

KUSH JETON ME FRIKË / 68

IDENTITATE / 68

IDENTITET / 68

CU TINE / 69

ME TY / 69

DUALITATEA FIIN?EI / 70

DUALITETI I QENJES / 70

PERSISTEN?A MEMORIEI / 71

KËMBËZUESHMËRIA E MEMORJES / 71

REÎNTOARCERE / 72

RIKTHIM / 72

CEALALT? JUM?TATE / 73

GJYSMA TJETËR / 73

SOLU?IE / 74

ZGJIDHJE / 74

ARGUMENT / 75 ARGUMENT / 75 AUZI TOBELE ÎNTUNERICULUI / 76 I DËGJON DAULLET E ERRËSIRËS / 77 POEZIA CA ?I MOARTEA / 78 POEZIA ËSHTË SI VDEKJA / 79 ISUS DIN NAZARET / 80 JEZUSI I NAZARETIT / 81 CE ZI A? ALEGE / 82 ÇFARË DO TË ZGJIDHJA / 83 GITANA CAFÉ / 84 GITANA KAFE / 85 C?LC?M / 86 SHKELIM / 87 AVATAR / 88 AVATARË / 89 MAMEI MELE CARE PLEAC? / 90 NËNËS SIME QË PO SHKON / 91 GR?DINA COPIL?RIEI / 92 KOPSHTI I FËMIJËRISË / 93 CUPRINS / PËRMBAJTJA / 95