Neki Lulaj: Kjo botë

Neki Lulaj

KJO BOTË

Diçka nga brenda ma thyen heshtjen

Shpesh me vend e rrallë pa vend.

Po me djeg si meduza prek ndërgjegjjen

Vallë kjo botë e madhe pse po hesht-duron?

Bota  çuditërisht është  para kolapsi

Nga një virus qe e krijoi njeriu vetë

Nuk e kërkon askush se i kujt është faji

Për  shekullin e  21-një është mëkat i vërtetë.

Thellë në shpirt me gërricin shpezët me  kakarisje

Si i agjësonin të gjalla  pa gjyq e pa faj.

U hap fjalë-rrufeja se gripi sulmon të reja shtigje

Digjeshin në furra i groposnin si në një varr.

Shpërtheu lajmi si vullkani më vonë.

Se u përhap  gripi-tërbimi i shtazëve, i rrallë

Mbyteshin shtazët gropoheshin në gropë

U harrua  shpejt e  një lajm i ri vjen prapë.

Nuk kuptohet kjo  botë e civilizuar

Corona virusi  19  tronditës po bën kerdi

Ku e ka burimin  adresën ky  ferr i pambaruar

Vetëm në emrin djallit  “njeri”.

E PSE  ?

Askush nuk e pranon fajin

As mëkatin.

Edhe pse me dashje a pa dashje vjen.

Gjatë rrugëtimit brumin  jetës ja merr

Ti përkund djepin e vetmisë që sikut të  çmend.

Monopatin ia mbylle vetes me mëri

Thirrjet biblike ishin për ty zhurmë e mbërthyer.

Zgërdhiheshe nga mëria me neveri..

Si pasqyra me qelqin e thyer.

Ditët e  shtëngatave vijnë e ikin

Të sjellim muzgun e zemrës me urrejtjen farmak

Si ti feksin ëndërrat e trishtuara

Kur ecën  vetmia  mbi kënetën moçal?

Universi e feks  terr nate dhe dritën në agim.

Kjo botë e krijuar jep e merrr.

Mbi  shkumën  katran e leshterikë ,

Bota sharmin e mashtrimeve s`ta pëlqen.