Neki Lulaj: Relikja e shpirtit

Neki Lulaj

RELIKJA E SHPIRTIT

(Kujtim nga Biblioteka e mikut tim Zeqir Lushaj-Lezhë)

E mori majekraku derën e odës së shtrenjtë

Tha me vete se ishte relikja më e   vjetër

Nga fshati i lindjes ishte e vetmja shenjë

Që do të zinte vend ballë  bibliotekës

Drita e vetëtimës hyn vrimave të vjetra

E në shpinë ishin ngulur gozhdat e miteve

Në veshët e kohës po trokëllinin çelsat

E në mes kulmeve dera e babait ende kërciste

Kapaku i kësaj dere lëshon rreze ditë e natë

Që magjeps shpirtin e një arkeologjie antikuarësh

Mbi të janë përplasur metafora e miliona fjalë

Sikur shihte tymin e duhanit që nxirrnin kaçakët

Dera e odës së babait është ikona më e shenjtë

Qe sot e shoqërojnë kulmet ku fle pavdekësia

Atje mes librave të vjetër, në bibliotekë

Kurrën e kurrës nuk do ta jetë mbret vetmia