Ibrahim Gani: Gjergj Kastrioti në Himarë

Ibrahim Gani

 

Haiku shkruar në vjeshtë 2017

 

Gjergj Kastrioti në Himarë,

Këngë e Jonit nëntë ballë:

-Jetojmë dhe vdesim shqiptarë!

 

Labëri, djep i stuhive,

Kurorë e blertë dafine,

Shqiponjë në këngën time.

 

Varg i këngës së bekuar,

Naimjane përjetësuar

Pishtari i saj s’njeh të shuar.

 

Kosova det dallgëharbuar,

Asnjë sekondë e gjunjëzuar…

Ende kuis bishë e tërbuar.

 

Në ligjërime duf i rrëmetit,

Fjala e tij tmerronte mbretin…

-Litari vetëm për Ismetin!

 

Nora bijë e Kelmendit

Shqiptarçe mbi radhoj shkëmbi,

Doli në ballë të Kuvendit.

 

Elenë,  e dinim do të vije

Te kjo vatër dashurie,

Që ndez vetë diell e yje.

 

Këngë det i Tepelenës,

Lodërmadhja e pranverës,

Fluturon me zogjtë e erës.

 

“Shesh i Eshtrave” “Vaja e Shpatës”,

Pagëzuar përmes flakësh,

Stuhi copat e granatës.

 

Ja edhe një haik Japonie,

Në një valle Shqipërie,

U lodh s’doli dot në krye.

 

Emigrim qenke lubi,

-Sa do kthehen? –Nuk e di…

Blerim me një brez të zi.

 

Himn për deputetët tanë,

Lindur, rritur në doganë,

Këmbë e kokë pashallarë.

 

Trasta plot me fiq për miq…

Pranë shefit lakuriq,

Rastësisht e gabimisht.

 

Disidenti i opozitës,

Në majë të Këndrevicës,

Mblodhi mjaltin e gorricës.

 

Mbesa ime shtatdafinë,

Lumë netësh mbi libra gdhirë,

Merr flamurin, shkund Greqinë.

 

Vatra jonë një det me halle,

Në dokrrat parlamentare,

Katandiset një cigare.

 

Gështenja e Bilbilenjve jeton,

Pranvera vjen, ajo bleron…

Në syrin tim loti lodron.

 

Sot era qan, deti gjëmon

Mall i kahershëm përvëlon

Në vargun tim një divizion.

 

E lodhët kjo udhë ushtari…

Befas një melodi longari,

Harrojmë të ndezim cigarin.

 

Vasha që printe në valle,

E bukur e lozonjare,

Brof papritur sekretare.

 

Hapi ynë një mal i rëndë,

Pasaportë djall paske qenë,

Një muaj qiri më këmbë.

 

Mezhgoran sosi haberi,

Kaluar mbi harqe ylberi,

Te ti po vjen Asim Zeneli.

 

Nata pa hënë e pa yje,

Një tjetër lapidar u thye

Malet përcjellin rënkime zie.

 

Vargu për Gjergj Kastriotin

Dhuratë e shenjtë prej Zotit,

Daltuar me pikën e lotit.

 

Vlora me lavdi mbuluar,

Asnjë dekik e gjunjëzuar,

Pishtari i saj s’njeh të shuar.

 

Dianë, e bukura Dianë

Më dysh e ndave kasabanë

Më prit do të them dy fjalë.

 

Valle që ngjitesh në yje,

Në çdo vatër Shqipërie

Blaton urim begatie.