Mercedes Gega: Diejt e dashurisë nuk njohin perëndime

Mercedes Gega

 

Diejt e dashurisë nuk njohin perëndime!!!

 

Sa bukur ta bën lidhjen stili yt

Me ato që ti zgjedh e thua!

Siç pa fjalë, por më përshkruan

Dhe imi stil, po mua!

 

Ajo që s'kam mjaftueshëm

Por që në fakt më shumë dua

Është koha dhe jeta ime

Por të të dhuroj,një çast, sot dua!

 

Nga ana tjetër ta kam borxh, e di?

Ty që përherë nga e jotja kohë veçon

Dhe që zvarritshëm, kujdesesh, mes përpjekjesh

të gjesh se cili është shtegu, i cili,

Në malin e vizionit tim të çon.

 

Të doje thjesht rrugën

E cila, më priu të ngjitem,

Pa merak!

Por ti nuk po kërkoje të vërtetën

Ti thjesht s'po gjeje dot një mënyrë

Se si të më zbukuroje sa më hijshëm...

Me Baltë!

 

Ndaj, i dashuri im, sot po ta them

pasi nuk është as sekret

Shtegu për tek vizioni im është:

"Punë... durim dhe talent!"

 

Ndaj të lutem mos u rropat me shira vjeshtuk fjalësh

Të vyshkësh buzëqeshjen time

Se diejt që lindin nga dashuria

I dashur,

Nuk mund të njohin perëndime!!! 

 

Serenatë hëne

 

Ti nuk harrove, si dhe çdo natë

Të vije në dritaren time

Të më këndoje serenatën

Që di veç ti, unë edhe yjet!

 

Vërtet s'e di se si ia bën

Si ia arrin, jo nuk e di

Aty ku dhe vetes i fshihem,

Aty aq bukur vjen futesh ti!

 

Dhe ndez ti drita e ndez hare

E hapëlehtë nis e vallëzon

Më sheh në sy tek më afrohesh

Ahhh... atë vështrim veç unë njoh!

 

Dhe në një çast unë kam gjithçka

Besomëni ç'ka ju rrëfej

Kush njohu dritën e këtij gëzimi

E di shumë mirë se nuk gënjej!

 

Emri im është: "Femër"!

 

Unë jam një femër

Po, po unë jam

Kam ndjenja, zemër,

Si ty dhe unë jam.

 

Po pra, unë jam femër

Dhe gëzoj një emër

Ndaj as mos provo

Të më quash "ajo"!!!

 

Sepse ish' një "ajo"

Që ti e quan sot,

E cila mund pas mundi

Të solli në këtë botë!

 

E pra, unë jam si ty

Padyshim që po

Njëlloj po aq e vlefshme

Në çdo vend e çdo kohë!

 

Unë jam një femër

një motër, një bijë

Një shoqe, një nënë

Por mbi të gjitha Njeri!

 

Po, po Njeri

Njeri si ti

Me ëndrra, dëshira

Dhe shumë aftësi...

 

Si ti që mendon

Se kjo botë të takon

Por që, në fakt, i vetëm

As vdes...as jeton.

 

Ne jemi njëlloj

Në të ndryshmen tonën

Nevojë për ty kam

Siç ke dhe s'e pranon!

 

Ndaj tënden mos quaj

Gjithçka në këtë botë

Ne erdhëm sa të ndryshëm

Po aq dhe të njëllojtë!

 

Mjafton...

 

Vetëm një e jotja kërcitje hapash

Nga e jotja frymëmarrje, një psherëtimë

Që dhe në më të thellin qiell monotonie

Të shpërthejnë ylbere mijëra ndjesish!!!