Sejdi Berisha: Duke i ledhatuar shekujt

Cikël poezish: Duke i ledhatuar shekujt, këta hileqarë të historisë...

 

Sejdi BERISHA:

 

NDOSHTA SOT VJEN KUJTIMI...

 

Ndoshta

Tash vesa e vjeshtës

I tradhton gjethet

E rrugët u ngjajnë

Kurorave me lule të vyshkura

Lisat duken si përcjellës të amaneteve

Degët e tyre mashtrues të stinëve

 

Ndoshta

Sot gështenjat

Do t’i braktisin boçat me gjemba

E ketri do t’i mbulojë lënat

Për ushqim dimëror

 

Ndoshta

Sot trenat ndërrojnë itinerarin

Edhe binarët t’i kthejnë kah atdheu

 

Ndoshta

Sot do të lindet një fëmijë

Me emër të ri

Se njerëzit janë plakur

Duke jetuar me këngën e etjes

Duke kërkuar urtësinë

E duke pritur pritjet

 

Ndoshta

Sot vjen kujtimi

Asgjë për të mos harruar...

 

Ndoshta...

 

 

NDOSHTA NË JUG...

 

(Brenda hidhërimit të Sarandës)

 

1.

Atje diku në fund të Sarandës

Aty ku deti ka aromë toke

Aty ku ka ngrohtësi dielli

Atje buzë detit

Me pak valë dhembjeje

Mu buzë dallgëve të serta

E gjeta një shishe të vjetër

Të përlarë shekujsh

Të mbyllur me tapë

Që marinarët

Kushedi

Në luftëra të pakuptimta

Në det e kishin hedhur

Ndoshta atje diku

Në veri të tokës

Ndoshta në oqeanet e mëdha

Ndoshta edhe në jug të globit

Në jug të atdheut

 

2.

E mora atë shishe

I lakmoja madhështisë së saj

Edhe errësirës në te

Që i ishte shtresuar ndër mote

Edhe misterit që e mbante brenda

Të fshehur e të ndrydhur

Ia hoqa tapën

Nga shishja doli një zë

Jemi eshtra njerëzish

Tha duke fluturuar si zog në qiell

Nuk di se nga jemi

E shikova shishen

Si mallin e njeriut pa atdhe

Si lotin në syrin e vashës

Si hartën e moçme

Të historisë pa data

 

3.

Sërish ai zë

Si dihamë u kthye

Qëndronte pranë grykës së shishes

Ngujohu  brenda i thash

Furishëm hyri në gastare

Duke m’i spërkatur sytë

Ndoshta me kripën e detit

 

4.

Tash

Shishes ia vura tapën

E hodha në det

Edhe më tutje

Kështu le ta shëtisë botën

Sa shumë më kishin kapluar djersët

Për shishen-varr

Dhe për një letër aty brenda saj

Çfarë nuk ishte shkruar

Në letrën e vjetër ngjyrë dylli

 

5.

Shishja

Kështu prapë vazhdoi rrugëtimin e saj

Unë sërish ktheva

Tek vargu im

Tek Trirema e Poezisë Joniane

Ku këndohet në të gjitha gjuhët...

 

 

TREGONI KUR TREGONI...

 

...Kur tregoni

Edhe qiellit i tregoni

Edhe tokës i rrëfeni

Tregoni kur tregoni

Se shekujt janë rënduar

Edhe vitet janë moçnisur

Tregoni kur tregoni

Më mirë është

Rrugët dritë për t'i bërë...

 

 

SI VENDLINDJE E MOHUAR...!

 

Në atë këndimin e rapsodëve

E kisha zënë dhembjen

Edhe dashurinë fshehurazi

Vetëm lirinë gjithnjë të zvarrur

Dhe ninullat në djep

Kurrë deri në fund nuk i përjetova

As nuk i kuptova

Nuk e kuptova

As këngën e zjarrtë të gjelit

Mbi grumbullin e plehut

Edhe pse ma krijonte

Një idil të pashlyer fshati

Ma ngacmonte dashurinë

Për vendlindjen e mohuar...

Me këto gjëra

Vjeshta çdo gjë ma përcëllon

E pranvera tërësisht më trenon...

 

 

DIELLI EDHE NË PIKTURË KA ETJE...

 

Po po

Do lind e lind dielli

Dikush ngrohet

E dikush akull bëhet

Ky diell

Sa madhështor...

Edhe në pikturë

Ka etje...

 

 

NJË PASQYRË...!

 

Tri herë jam hedhur nga qielli

Dhe drejt në tokën time kam rënë

Tri herë jam fundosur në dete

Dhe rënë kam në thellësitë

E fshehtësive të atdheut

Tri herë jam djegur në flakë

Dhe shndërruar jam

Në hirin e vatanit

Sa herë që jam gëzuar

Pragun e derës së shtëpisë

Puthur e kam

Tri herë rrast jam hidhëruar

Dhe shumë vuajtje

Më kanë kapërthyer

Sa herë nënën e kam uruar

Që ndoshta kur nuk duhej

Më solli në jetë

E heroizmin e babait

Gjithnjë me qëndresë e kam praruar

Ç’është kjo

Asgjë

Pos reliev i jetës sime

Dhe një pikëpyetje e atdheut

E unë rri

Duke qeshur e duke qarë

Duke i shprushur

Dhe duke i ledhatuar shekujt

Këta hileqarë të historisë...

 

 

TE NJË GUR SI ISHULL...

 

Në mëngjes

Ama shumë herët

Diku thellë në det

Një gur si ishull

Mbi te qëndronte ulur

Një plak

Ama shumë i moçnisur

Dhe

Vetëm vështronte detin

E murmuriste:

Deri ku e ka hudutin

I tërë ky ujë

Deri ku e ka kufirin

Toka ime

Plaku

Vetëm vështronte

Por të njëjtën pyetje

Gjithnjë e përsëriste

Plaku

Me mjekër të bardhë

Si Heminguei dukej

Ndoshta edhe rebel si ai...

 

(Sarandë, 02 tetor 2016)

 

 

MUZE I TRADITËS, THANË...!

 

1.

Në një mulli fshati

Mulli që bluante...

Tash nuk punon

Po hyre brenda tij

Era vjen histori

Kundërmon edhe baltë

Në dritare

Rrjetë merimangash

Në lugun e ujit

Asnjë pikë nuk rrjedhë

Por nga pak

Shija e miellit hetohet

Edhe pesha e misrit

Që kujtojnë ujemin e mullisit

Thasët plotë arna

Të mbërthyer me kunja thane

 

2.

Çdo gjë

Mendjen në shekuj ma shndërroi

Që shtresojnë e shpalosin kallëzime

Tmerre, dhembje e trimëri

Ndoshta askush nuk i di

Nuk i heton

Në të çarat e murit

Ne letrat e grisura të dashurisë

Të fshehura

Nëpër bira dërrasash

 

3.

Pyesja

Po çfarë është kjo terrinë

Është muzeu i traditës

Si në sarkazëm

Më tha lëkura e një miu

Që trupi i ishte tharë

Miell duke vjedhur

 

4.

Ky mulli fshati

Muze i traditës, thanë...

 

 

TE AJO DARDHA HASI...

 

Në atë bahçen e vjetër

Të babait tim

Kishte plotë pemë

Që i kishin qëndruar kohërave

Në vend buke

Fëmijët ishin ushqyer

Me mollët lalçe

Edhe me ato vizejke

 

Në atë qoshkun e vogël

Te gardhi kurorë

Që fortë e kishte thurë gjyshi

Ende qëndron kryelartë

Ajo dardha me kokrra të vogla

Dardhë hasi i thoshin

Ishte shumë e dashur për fëmijët

Sepse

Deri vonë në vjeshtë

Në kurorën e saj

I ruante nga disa kokrra dardhe

Të pikëluara nga vesa

Që vetëm sa ua shtonte shijen

 

Ndoshta pse isha fëmijë

Dardhat hasi

Shumë i adhuroja

Rrënjët e trungun

Edhe kurorën e saj

Përherë i bekoja

Për madhështinë e bereqetit

Për amanetin e gjyshit...

 

 

VETËM NJË GOTË UJË PEJE...

 

Sot

Vetëm një gotë ujë Peje

Që freskon kur bën vapë

Që shkrumbon kur kam mall

Që madhështon

Kur kujtimet rëndojnë

Dhe, shkruaj histori

Me ujin e kthjelltë

Kurse ditët e rinisë

Më sillën vërdallë rreth meje

Duke m'i përkëdhelur thinjat

Duke m'i thelluar rrudhat

Në lëkurën time

Ndoshta të trashë...

Sot

Në këtë mëngjes

Në këtë ditë vjeshte

Vetëm një gotë ujë Peje

Dhe asgjë tjetër...