Ilir Muharremi: Për dashurinë e dyshimtë

Ilir Muharremi

 

Poezi

 

Për dashurinë e dyshimtë

 

I vuajturi shesh më shumë

Aty ka shumë të vërteta

Vuaj dhe vetëm vuaj derisa vdesë

Më lajmërohet dashuria, përnjëherë e cila më sfidon dhe qëndron përtej

Unë logjik disi përpiqem ta kontrolloj

Dështoj menjëherë

Pak mendjemadh në të këtu edhe më keq

Dridhem, ftohtë e kam, mërdhihem, e asgjësoj veten për dashurinë

Harroj mendime, aforizmat e mija për dashurinë

Jam një asgjë pranë dashurisë

I nënshtrohem shiut

Dergjem pranë jetës

Vdesë për dashurinë sepse e kuptoj

Nuk më valëvitë nga valët nëpër shkëmbinj

Si një lecke edhe pse jam tashmë momentalisht

Besoj në fjalët e dashurisë

Në nëntekstet ndoshta kanë prapavija unë besoj

Mendoj të nisem qindra kilometra për dashurinë

Nëse nuk ja vlen për logjiken për dashurinë po

Cilën ta zgjedhë?

Unë prapë pohoj për dashurinë.

Ndoshta gaboj, por ajo është mbi mua

Zemrën ma shkrin

Gjaku rrjedh më shpejtë

Asgjë për rreth s’ka rëndësi

Vetëm dashuri.

Nëse ec në drejtim të saj çka ka rëndësi?

Dashuria?

Kaq mundet te thuhet.

E egër për idiotet, për shfrytëzueset

Unë nuk i dua

I dua gratë e sinqerta që e duan veten dhe jetën

Ato tjerat as seksin nuk e duan.

Masturbojnë ndoshta me gishtërinjtë, por mendojnë për ne

Ëndrrat sa janë kontraste me atë që i thonë ato

S’ka rëndësi, kryesorja të derdhen për atë që mendojnë

 

Ajo flet buzëqeshur, shkrihet në çaste nga fjalët

Si t’i besoj përshtatjes?

Qëllimeve pas të cilave duhet të shkoj se jam i dashuruar

Ajo ndoshta përfiton

A ka rëndësi kjo për mua?

Unë shprehë dashurinë nga shpirti

Unë masturboj më mirë derdhem nga imazhet

Ndjejë pak dashuri

Gënjejë ndjejë diçka të vockël në mua

Njeriu identifikon dashurinë në përhumbjen e tij dhe vënien pas saj

Unë derdhem për veten dhe për të

Kjo është fantazi

 

I shkruaj ajo nuk përgjigjet

Më thërret vetëm në momente përfitimi

Kështu mendoj ndoshta nuk e qëlloj

Sepse e dashuroj

Por ajo a ndjen të njëjtën

A ka rëndësi kjo

Për logjiken time po

Logjika më mbron nga dashuria

Prapë mendoj për dashurinë

 

Të tjerët do të vrapojnë pas interesave të tyre

Ndoshta të ftohtë pranë dashurisë sime, nuk e di

Besoj se vetëm do kalojnë pranë pa u vërejtur

Kështu ajo më thotë flokëverdha kokë rrumbullake vetulla të gjatë sy të zinj

Kërkon të nisem pas saj dhe ajo pas meje

Kjo nisje rrugë plot fillime ecje zhvillime dhe mundime

Këtë e kam bërë edhe më herët asgjë nuk vlente

Asgjë si vetja

Isha humbës para dashurisë

Besoj në veten dhe e dua veten

 

Gënjej se e dua më shumë se dashurinë

Dashuria vazhdon me dyshime unë e dua, por ajo a më donë

Vetëm pas fjalëve bazohem e shkrij qenien time për të

Gaboj oh e mallkuara jetë

Ti më vure në këtë sprovë dhe unë vdesë për dashurinë

Në atë që dyshoj po sikur të ishte ë vërtetë

Nuk do shkruhej kjo poezi

 

Kjo dashuri nëse vazhdon me dyshime

Unë do të vazhdoj se e dua

Këtë e konstatoj me përhumbjen time në të dhe mungesën

Ajo edhe nëse e ka përfitim nga unë ja falë

Se e ndjej çastin e takimit

Buzëqeshjen e lehtë bindjen për të më pas për përftim biznesi

Sepse punon për biznes ajo

Unë nuk e shohë e as që e ndjejë ashtu

Unë e ndjejë dhe kërkoj të njëjtën nga ajo

Vazhdoj të mendoj kështu.....