Qazim Shehu: Reflekse mashtruese

REFLEKSE MASHTRUESE

 

QAZIM SHEHU

 

diferencë na imponohet,

nga çasti që zemra zgjohet.

Për të rritur vit për vit,

lulen e bashkimit,ngritur në mit,

 

E kapin stuhitë dhe s`ka flirt.

Po të mos qe kjo diferencë,

Do vinte graviteti me të tillë pretencë,

Për të na vjedhur mashtrimet e ëmbla,

Realitetet e pakthyera në ëndrra,

Ëndrrat e sikurkthyera në realitet,

Diferenca çdo ditë na vret.

+++

Unë e ti, vogëlushe ,një diferencë moshe kemi,

Mund të më quaje çfarë të doje, s`dua tia di,

Po s`mund ta thoja ndryshe, do qe e padrejtë ,ndonëse veremi,

Për rikthim tek ti më çthur çdo mundësi.

Atëhere s`mund të takohemi kurrë,

Si hëna me diellin, Marsi me Tokën,

Toka me qiellin dhe kohrat e lodhura,

Me kohrat e lavdishme ,s`mund.

…dashuria në diferencë reflekse mashtrimesh shkund…

 

 

LAK

 

Fjalën lak nga fjala llak një germë e ndan,

Si shumë gjëra që s`janë të njenjta.

Ndodh që nga  pak llak në lak,

Të shpëtohet jeta.

 

 

KAPITENËT E FJALËS

 

… të gjithë fjalët e mia do t`i hip në një anije,

Kapiteni do jem vetë.

Do të thërras fuqinë e një stuhie,

Për t`i mbytur në det krejt.

Në det të harrëses së madhe,

Me dallgë njëqind kat,

Vetë ta bëja këtë punë të paqme,

Sesa një psikopat.

Kjo s`është veçse një ëndërr se fjala më dhimbset,

S`dihet asaj sa i dhimbsem unë,

Dhe më thërret të bëhem më kokëkrisur,

Si far që hapet e mbyllet në furtunë.

Ti lë zhgënjimet e pandershme,

Kur ma sjellë në majë të hundës,

Fjala është anije që çan nëpër dete,

Kapitenët i ndërronrrugës ..

 

 

LARTËSITË

 

Lartësitë shpesh na i krijojnë të tjerët,

me përralla e dëngla që s`kanë fund.

Ngaqë s`jemi të zotë të zbresim në thellësitë,

Na pëlqejnë lartësitë.

kur arrijmë në majë të tyre,

ato një majë e paskan,

Na duket qielli  me yje,

një prush me xhama që na vrasin.

Atëhere kujtohemi të zbresim,

Paskëshim harruar shtigjet,

S`na mbetet veç të rrokullisemi,

Si një Gur Sizifi,

Pa gjetur tashmë ngjitësin…

 

 

KLITHMA E NJË SHPESI

 

Klithma e një shpesi në një pyll që e kanë harruar

Ta presin barbarët,

Më kujton më shumë se shpesin një pyll që duhej të ishte gjithkund.

Teksa gjurmët e tyre gjithkund i shoh në trajtë trungjesh e gjurmësh të zeza.

Sa shpejt barbaria përparoi ,sa çdo parashikim imagjinate mund.

Për përparimin e një force shkatërruese që do donte breza…