Gjon Markokaj: Rupa e Nik Mëgjës

RUPA E NIK MËGJËS

-Poemë-

Nga Gjon Markokaj

 

Shengjergjasitë, tash sa breza,

Një faqe të Kores së Mërturit,

E pagëzuan: "Rupa e Nik Mëgjës"

…Me emrin e të parit të katundit.

 

Rupa na percjell trimëri e urti…

Përcjell zgjuarsine e Nik Mëgjës

I ep zonës vazhdimësi

I qëndron "majave të kohës".

 

Ne rrjedhojë të shekujve

Zgjuarsia u lidhë me gurin

Urtia e Shëngjergjit

Vjen sëbashku me rupën.

 

Ajo është: "Kurora e Lavdisë”

- Mban gjallë Nik Mëgjën

Të skalitur në Malin e Kores

Historia lidhet me shkëmbin.

 

Në at’ Rupë madhështore

Kurrë nuk vdes emri i tijë

Mbeti "Permëndorja e Urtisë”

Në pamje të Nikaj – Merturit.

 

"Pasqyra" e Nik Mëgjës

- Perherë gjelbëron:

Rritet me "Urti Burrash"

E kurrë nuk shterron.

 

Ajo qendron lart

Në Malin e Kores

Me rrezet e diellit

“Puthet” me retë

Ndriçim i jep jetës.

 

Korja jeton me urtinë

E Pleqnarit të Madh

"Mish e shpirte" janë

Si Rupa me Koren.

 

Rupa s'është e vogël

Është me vlera të medha

Gjelbëron e shkelqen

Në rrjedhoje të shekujve

 

Ajo me Nik Mëgjen:

Ka vlerë si diamandi

Qendron "Pllakatë dijesh"

Vllaznue me Koren...

 

Me Bijtë e Shengjergjit,

Ajo gjithnji mburret:

Ata shëndrisin në “urti”

Merturi e ka Oren çuet.

 

Shëngjergjasitë:

Dijen, trimerine e forcen,

I gjeten ne rrënjët e të parve

Të gëdhëndura me gurin

 

Në luftë më serbo - malazes

Në Qafen e Kolçit:

Ra Deshmor Prijesi i djelmnisë

Sadri Trimi i Trim Sokolit.

 

Mark Tunxhi e Zef Marku

Nacionalista, babë e djalë

Me komunizmin, s'u pajtuen

Jeten e dhane, në duar s'i ranë!

 

Shengjergji percoll në breza:

Burra të përmëndur per "urti"

U zuri vend - Fjala e Pleqnia

Tuxh Miftari e Murrec Sadria.

 

Vat Nika, mbajti Bajrakun

Tungj Miftari Bajraktar

Drejtoi Fisin e Merturit

“Rupa” e rriti mëndimtar.

 

Burra të zgjuar në vazhdim:

Shëngjergji pat: Ndue Sokolin

Beqir Nduen udheheqës në Çlirim

Rupes Madhështore i rriten zanin.

 

Metaforen dhe ironinë:

Që e përdorim në letersi

Ma bukur se çdo shkrimtar

Tahir Sheremeti e pati urti.

 

Vlera të mëdha, - na sjell libri

Tahir Sheremeti mahitet me njerëzit dhe kohen

Populli në atë kohe e ruajti Tahirin

"Mos u mahit" o Tahir Sheremeti!

 

Dedë Sokoli këndoi me lahutë

Ndue Marashi e Gjokë Mula

I kënduen Rupës me qifteli

Meloditë jau përcoll Korja.

 

Prof. Dok. Kol Tahir Pjeternikaj

Me grade shkëncore si Psikolog,

E studjuesi i zellshem Frrok Vukaj

I sollen Rupës, botime t'reja.

 

Rupa nxorr  poetë e piktorë

Historian e drejtues të mirë

Mësues, doktorra e profesorë

Urtia e tyre, jeton me gurin…

 

Me ahat e Rahovës

Rupa e mbështjell Korën

Me shallen e Nik Mëgjës

Rupa ruan urtinë të mos ftohet.

 

Prejë lartesisë së majes

Rupa gjithnji shpërndanë:

Urtinë e  Nik Mëgjës

Me burrave e Shengjergjit.

 

Ajo u shërben brezave

E therret për mirë

Për ta përsosur zgjuarsinë

Në shekujt që vijnë.

 

Rupa gurron… vit për vit

Lindë e rritë filiza të rinjë

Korja ushqen Bijtë e vet

Më Urti nga Nik Mëgja.

./.

-Art Vukaj, 206.459.9002-

(Botohet per herë të parë në ZSh, Mars 2014)