Neki Lulaj: Lugina e dashurisë

NEKI LULAJ

 

LUGINA E KRENARISË

 

Ato ditë

Isha si në endërr

Zjarr pas zjarri e ëndërr pas ëndrre

Në Muzeun e Arteve Historike

Preka me buzë shpatën e stërgjyshit në Vienë

Në shtëpinë e Lidhjes plaku nga Ulqini po kthen

Në qytetin e konsujve të Alfabetit të Manastirit

Gjuha ime po dritëron si hyjneshë e bekuar

U çmalla gjatë në Rrugën e Kombit kreshnik

Dhe pushova në pragun e folesë së Flamurit

 

Nga duart e Nënës së Shejtë mora bekimin

Në Velani pranë shallit të shekullit të urtë

Bëra betimin

Erdha me Bogdanin në Luginën e Krenarisë

E bartëm gurin e ndarjes nga rrasa e Kosharës

 

U ndalëm ne Devë e në Gllogjan

Uruam jetëgjatësi dëshmorve në Likoshan

Konakun e bëmë në Kullën e Jasharajve

Në Oborrin e Krenarisë së Kombit

Mbi secilin mermer shkruante nga një epigram

 

Lavdi atyre që i dhuruan Atdheut

Pajën e shpirtit - testamentin e Skënderbeut

 

 

ME DASHURI

 

Dikurë u mboll fara hyjnore

Në tokën e babës, gjyshit, babëgjyshit

Dhe stërgjyshit plak

E ujitën farën shpirtërore

Me ujin e bekuar o im at

 

Nga ai fryt u gatuan

Bogdani e Fishta dhe Kadareja

Agani Tereza e Rugova

E shumë e shumë të tjerë

Ajka e kombit urtak la nderë

 

Kohërat u strukën nën hijet e fisit

Me sytë e shqiponjës e fjalët si flori

Zërin e patën krismë pushke e buzëqeshjen ylber

Mendjen teh shpatë qëndrimin gacë bungu

Kurrë si plaku koha Rilindësit tanë

 

Ndale o lumë vrapimin ndale o kohë shtegtimin

Ta shuajnë etjen krojet buzë bregut në stom

Jeta ka baticat si deti uturimat e shungullimat

Jemi shkëmbinj të thepisur atje buzë detit Jon

 

 

IMAZHE KUJTIMESH

 

Imazhe mbi shkronja

Zanoret po m’i mbyllin shtigjet e vetmisë

Mbi shtratin e faqeve të librit

Po i kullos sytë mbi shkronja e vargje

E shpirti shpesh po thehet si xham i zifisë

Historia e pasuroi me brumin e lavdisë

 

Këto po më sjellin kështu si një trok kali

Sa në Krujë Lezhë Vlorë Prishtinë e Janinë

Herë në Prevezë, Preshevë e Jeni Pazar

Mes valëve të Detit të tërbuar bubullimë

Atje mbi gjysmë shekulli zërat po vijnë

67 vjet notojnë katërmijë lulëkuqe gjaku

Në Tivarn e heshtur pa lapidar në monopati

 

Nuk u ngopa me librin e Barletit

Kur më përforcoi heroizmi i shkodranëve të mi

Përjetimet prekëse të engjëjve që vdiqën si njerëz

Të atyre që qëndruan si truproje të At Zef Plumit

Më solli në Boston Nasho Jorgaqi i pavdekshëm

Që të çmallem me At Fan Nolin e përjetshëm

Dhe me Vatranët e vyer  të Nju Jorkut

Imazhe kujtimesh për miqtë e mi

 

 

ADOLESHENCË RINIE

 

U deshëm atëherë

Sepse ishte koha për dashuri

Duke i dhuruar njëri-tjetrit

Buzëqeshjen e brishtë

E diçka më shumë kur ishim të ri

 

Dje i besuam vetëvetes

Se jemi të pjekur para kohe

Për shtigjet e mundimshme

Që i sjellë jeta bashkë me marshue

Gabuam sa keq ishim mashtrue

 

Dje ishim shumë të lumtur

Fluturonim si zogjtë e lirë

Në qiellin pa re

Fantazuam papra

Që çerdhen e ëndërrave

Ta bejmë Kala

 

E jeta ka fantazmat e veta

Me lugetër e muza dhe zana

Që e ndërtuam në kohë studimesh

Para shërbimit ushtarak

Na i rrënoi ndarja si një plak

 

E ti qanë e qanë moj zanë

Unë qeshë e kënaqem

Se tradhëtia më ke pas thënë

Një herë, herët apo vonë

“Pret gjyqin e Dantes”