Sadulla Daja: Njeriu që i do njerëzit dhe kafshët

Sadulla Zendeli Daja

 

NJERIU QË I DO NJERËZIT DHE KAFSHËT

(Vargje satirike kundër veseve ballkanike)

 

Po të jesh ushtar i një populli

Fjalët e mëdha hedhi poshtë

Duke qenë tribun i kombit

Përkujto heronjtë tanë

Që na e falën lirinë

Dhe ardhmërinë...

 

Si i dëgjojnë këngët e trimërisë

Ata prindër familjar’e dashamirë

Për të dashurit e tyre  më të mirë,

Që për lirinë e atdheut u vranë,

Ku janë ata sokola të uruar,

Që vendin tonë e kanë bekuar!

 

Zemra më digjet e shpirti më shkrihet

Mos e shkilni gjakun e dëshmorëve

Që për mëmëdhenë e dhuruan,

Mos vraponi pas pasurisë o mjeranë

Në kurrizin e atyre që për liri u vranë!

 

Të dhimbset vëllau motra nëna e fëmijët

Që për shqiptarinë u masakruan

Mos e shkelni gjakun e derdhur

Të Dëshmorëve tanë që u flijuan!

Për Lekë Euro a Dollarë

Mos jeto pa ndërgjegje njerëzore

Pa dashuri vëllezërore e miqësore!

 

Po të jesh shtazë

Edhe shtaza ka ndërgjegje

Kafsha kur e sheh thikën e kurbanit

Kur e mpreh kasapi i Ballkanit

Fillon të qajë ulëron e pisket

Nga tmerri vdekjes që e pret!

 

Rreth e rrotull i rrinë gjithë familjarët

Me foshja në duart e nënës duke parë

Ditën e shenjtë duke therrur kurban,

Për hirë të zotit dhe besimit mysliman

Do t’ia therim gjyshit a gjyshes sonë

Që t´u lahen mëkatet në tjetrën botë!

Gjyshja e gjyshi 90 vjeçar

Shikojnë pa drojë e pa frikë

Se si gjaksorët e therrin në avlli

Shtazën e pafajshme me thikë...

 

Kur kasapët i mprehin thikat ta coptojnë,

I lavdërojnë kurreshtarët me shikim të ngrirë.

E rrëzojnë kafshën në tokë pa mëshirë,

Pa ndjenja njerëzore të gjithë po shikojnë

Se si e presin gjaksorët një gjallëri.

Ky e ke shpirtin o dinsëz pa din e iman

Kafshën e shkretë pse e masakron për islam!

 

Hoxha ia bën duvanë për xhenet si mysliman,

E therrin pa ndjenja lopën a demin e ndjerë,

Që tërë jetën i ka ushqyer me qymësht në gojë

Ua ka lëvruar arat duke bartur dru e sanë të thatë,

Duke i bartur mbi supe familjarët kafsha e ngratë.

Por ç´të bëjnë njerëzit e pafajshëm e pa culture,

Këto ligje jonjerëzore ua ka sjellë për dhuratë

Sheriati i shëmtuar me sherr ua ka shkruar

Dhe krejt kjo torturë e një kafshe shtëpiake

Na qenka hallall për fenë e një bote me mëkate!

 

Vaj medet sa të egër që jemi

Një familje në këmbë është çuar

Ta shohë kafshën e shtëpisë rëxuar

Duke masakruar pjellën kur e therrin.

Perëndimi i civilizuar, more derra,

Nuk i bën këta marrina aziatike...

Rreptësisht me ligj është e ndaluar

Masakrimi i kafshëve, more mjeranë,

Shpirti juaj është ktaran i zi, more xhelatë

Qofshi të mallkuar, se s’jeni myslimanë!