Shaban Cakolli: Nxitoi e shkoi poeti

Shaban Cakolli

NXITOJ E SHKOJ POETI

(Fehmi Korçës)

Me ty poet

kaluam shumë  vjet

në të njejtin qytet

dhe hallet i kishim,njejt

E kujtoj

si,ne bijët e Dardanës

u rritëm si për  vrimë

të gjilpërës

ikëm nga bijët e Satanës

ik nga njëri,ik nga tjetri

bashkë në rrugë

kurbeti

Me ty patem

shumë çaste takimit

nëpër orë letrare,

metropoleve të mërgimit

Patëm lënë fjalë

të shihemi te porta

kot u përpoqa

Sa shpejt nxitove

O,Fehmi Korça!

Shpirti i yt

Atdhedashuri  veshur

nuk u trembej kohërave

kur kishte furtuna e breshër

Gjëthnjë ishe i buzëqeshur

Shkuarëjen tënde

aspak nuk e deshtëm

Po,çfarë të bëjmë?

Zoti kështu të dashti

Engjull të buzëqeshur

Po,si na ndau

Vdekja e pa besë

Spata kohë të falë

as lule,as shkresë

mbeta tue dënesë

Ti për kujtim

na i le  veprat

Dhëmbje ndjenë Korçajt,e Lecajt

Nga dhimbja u tundën dhe kreshtat

Në vargun tënd

u poqa,u dogja

sa shpejt nxitove

O,Fehmi Korça

Ke lënë shumë shkresa

pa i hedhur në dritë

na i le neve,dhe vëlla Ganiut

të i ngrisim në piramidë

Vargun të e bartim

te njëri,te tjetri

kurrë nuk harrohet

as nuk vdes poeti

Kurrë nuk harrohet

Vepra e Fehmiut

E një poeti

të lindur në Gmicë

prore  do mbetet

Ëmblemë e Shqiptarisë