Resmi Osmani: Lakja shkon në votim

Resmi Osmani

Tregim

Nga cikli “Koha e çudirave”

LAKJA SHKON NË VOTIM*

Lake Llullaja, pas dhunimit dërrmues që i kishin bërë, megjithë përkujdesjet e Sheqeres, po e merrte veten ngadalë. Atë të premte mbrëma,teksa Sheqerja po u vinte  rrotull punëve të  shtëpisë, i mbështetur në jastëkët e ngritur te ballina e shtratit, se trupi i therte ende, ia kishte qepur sytë ekranit të televizorit. Ishte dita e fundit e fushatës elektorale, pastaj fillonte heshtja zgjedhore. “Sa mirë që do ta mbyllin sqepin, dhe s’do t’ua shohim më surretet,- mendoi Lakja ,- se na shuan me gënjeshtra e na  pataksën: Yjet i zbritën në tokë,malet I bënë fusha,detin e bënë kos e qumësht, errësirën dritë, të zezën të bardhë… mos e pyet o mjeran  se ç’po dëgjon e me ç’po ta trullosin fiqirin, por Lakja s’është nga ata që e hanë sapunin për djathë dhe pret që të bien petulla nga qielli” i tha vetes. Herë pas here, me shkronja të mëdhaja, që zinte tërë ekranin shfaqej e shkruara :”Shqipëria Vendos” dhe bëhej thirrje që të gjithë të delnin në votime. “Vërtet i rren mendja, se  këtë radhë do të vendosë Shqipëria?” Pyeti veten Lakja mosbesues, por më tej nuk u thellua se e ndërpreu i biri:

-Baba,ti do të votosh pasnesër?- E pyeti Laken i biri.

-Si ta thotë mendja? Të dielën Shqipëria vendos! Llauzi do të derdhet rrëke për të hedhur votën. Emigrantët për këtë sebep po vijnë nga Filifistuni. Po Lakja, që e ka te dera e shtëpisë, do të hiqet mënjanë për turp e faqe të zezë? Patjetër duhet ta hedh votën time. E merr vesh apo jo: Shqipëria Vendos dhe unë jam pjesë e kësaj Shqipërie! Pastaj, ne denbabaden, jemi me trashëgimi patriotike e demokratë: Gjyshi i ndjerë,fanolist,babai,që u prehtë në paqe, partizan, e po mor bir,gjaku nuk bëhet ujë!

I biri shpesh nuk e kuptonte të atin,kur e kishte me shpoti e kur përnjimend, kur ishte esëll e kur kishte rrëkëllyer ndonjë gotë e fliste çapraz.

- Të pyeta se kushedi, ti ke kaq ditë që ke zënë dyshekun dhe mbase nuk ngrihesh dot.

-Pse gëzon babai që ka djem? Hë? Gjeni një karrocë invalidësh, ngrimëni hopa dhe me ‘të më çoni në qendrën e votimit. T’a shohë gjithë qyteti që Lakja  bën detyrën qytetare, siç  e kërkon demokracia. Posi! Po nuk shkova do t’i bëja qejfin hasmit. Pastaj është edhe ajo puna e tregëtisë së votave, po nuk vajta do thonë e do të më përflasin që unë i kam shitur vërtet votat! Por kjo nuk është hiç e vërtetë. Prokurori nuk e vërtetoi dhe mbeti si guhak. Lakia është burrë i ndershëm, kështu tha avokati dhe padinë e quajti “Nul juridik”. Atë nulin nuk e mora vesh,më pas avokati më tha që ashtu I thonë zeros në drejtsi. Do shkoj t’a hedh votën që ata rrugaçët, të cilët më sakatuan, e zdrumbalisën, të plasin nga nakari e marazi dhe ta marrin vesh që s’më tutën dot, e që me Laken u shkoi druri huq!

*       *       *

Ndryshe nga ditët që e paraprinë, të kthiellta, plot dritë e të nxehtë përvëlues, me netë që i ndrinte hëna e plotë, njëzet e tre qershori u gdhi  i vrenjtur. Ca re të bardha puplore, si të pambukta, kishin veshur tërë qiellin nga lindja e juglindja. Bënte më freskët se të djeshmen, por shi nuk dukej se do të binte. Më pas retë u davaritën e qielli u hap. Filloi vapa.

Djemtë e Lakes shkuan në spitalin privat ”Zemra e Përdëllyer” dhe kërkuan përkohësisht  një Karrocë. Motra Anjeza, kryeinfermierja, kur mësoi përse e donin çunat karrocën, u mallëngjye aq shumë nga gjesti qytetar i Lakes, sa desh i rrodhën lot dhe ua plotësoi kërkesën.

Në mëngjes, kur njerëzia ishin ende duke surbur kafet, në rrugët e lagjes, buçiti sa drodhi ajrin daullja e Dull Jevgut. Dulla, zakonisht, delte për ditët e mira dhe të dy Bajramëve, por sot kishte dalë për votimet. Bam, bam, bam daullja, pastaj: “O milet,dëgjoni e mbani vesh  atë që do tu thotë Dulla: Të gjithë në votime! Votues të lagjes dilni dhe shoqëroni, Lake Llullanë, që po ngrihet nga jataku për të votuar!” Bam, bam, bam…….

Lakja u vesh, vuri kasketën, por nuk u rrua. Mjekra e bënte të dukej më të vuajtur e për të ardhur keq. U kujdes që në xhepin e vogël të xhaketës të vinte trandafilin e bardhë. Karroca priste në oborr nën hijen e manit. Sheqerja vuri në kokë një shami me hoja dhe në mes një përparse të qëndisur.Laken, që rënkonte me ah e oh, e ulën në karrocë. Në dorë Lakja mori patericën, se mbase i duhej.

Në të dalë të portës i priste shoku i halleve, Cufe Zavalli. Karrocën e shtynte djali i madh, dy të tjerët dhe Sheqerja i shkonin pas, Cufja i rrinte anash. Nga portat e gjitonëve, nisën të dalin e bashkohen me ta votues të tjerë, aq sa u bë një vargan. Fëmijët, që u bashkuan me ‘ta, vërshëllenin e bënin potere. Qentë e lagjes, të trembur nga zhurma e zallahia nisën të lehin, por karvani shkonte përpara. Duke ecur,duke u shtuar,si ato rrëketë e ujit që mblidhen në një vijë, arritën. Oborri  i shkollës ku ishin qendrat e votimit, ishte mbushur plot votues, që prisnin. Kur hyri në portë karroca e Lakes dhe e shoqëruesve, u hap një koridor dhe, të pranishmit, si t’i kish porositur njeri, duartrokitën fort. Lakja, që u ndje i vlerësuar, për t’i përshëndetur, ngriti lart patericën dhe e tundte si ta kishte flamur: “Faleminderit, faleminderit ore miq, rroftë demokracia” Cufja sokëlliu me sa i hante zëri: ”Liri demokraci”.

Sakaq ia behu gazetarja e njohur Olta Fusha e televizionit “Alfa &Omega” dhe opratori. Olta ishte e bindur se ky ishte lajm I ditës dhe nisi menjëherë ligjërimin, duke e mbajtur aq afër mikrofonin sa dukej sikur do t’a gëlltiste: ”Jemi duke transmetuar lajf, mbërritjen në qendrën e votimit, të bashkqytetarit tonë Iliaz Doko, i njohur edhe si Lake Llullaja, që për të bërë detyrën e tij qytetare, është ngritur nga shtrati dhe në një karrocë invalidësh, ka ardhur të ushtrojë detyrën dhe përgjegjësinë e tij demokratike  kushtetuese edhe në një gjendje shëndetësore të rënduar. Le të shërbejë ky rast, të dashur shikues, si shembull frymëzues i qytetarit model, për gjithë ata që ende nuk kanë vendosur të shkojnë në kutitë e votimit!”

Fotografët nisën të shkrepnin aparatet, fotografitë e tyre do të bënin xhiron e botës. Fama e Lakes do të merrte dheun!

-Zoti Doko, cili është mesazhi juaj për bashkqytetarët tanë?- Pyeti Olta.

-Rroftë demokracia. Votoni,votoni,votoni…

Përsëri duartrokitje dhe thirrje: ”Bravo Lake, ja bëre forra!”

Sikletit të Lakes i dha fund kryetari i KZ-së, i cili u tha se ishin të ndaluara mitingjet dhe deklarimet. Përndryshe do të urdhëronte forcat e rendit të ndërhynin.

Kur hynë në korridorin e gjatë të shkolls, u ndanë. Për invalidët ishte përgatitur një dhomë e veçantë, Laken e futën aty. Sheqerja me djemtë u ngjit në katin e dytë, por edhe aty u ndanë se  nuk dihet përse, edhe të një familje ishin në qendra të ndryshme.

Aty nuk kishte radhë. Lakja, serioz e i përvuajtur përshëndeti komisionerët, pastaj vazhdoi protokolli: U paraqiti letërnjoftimin, firmosi në listë, i lyen gishtin me bojë,  i dhanë fletën e vulosur të votimit dhe një djalë i sjellshëm, e shtyu karrocën në dhomën e fshehtë. Pasi bwri shënimin, i thanë si ta paloste fletëvotimin që të dukeshin të dy vulat dhe Lakja e hodhi në kuti.

Erdhi djali i madh, që sapo kishte votuar dhe ata u nisën të dilnin. Sheqerja po vonohej.

-Ngjitu bir, shiko për tët ëmë, pse po vonohet?

Kur erdhën, Lakja pa që Sheqeres i kishte ikur fytyra nga vendi dhe nuk pushonte së shari.

-Ç’ke,ç’të gjeti?

- Nuk votova dot!

-Pse?

-Kërkuan e kërkuan dhe thanë se nuk e kisha emërin në listat e zgjedhësve. Kur po kërkoja emrin, erdhi një djalë I ri dhe më pyeti ”Mamaja e Turit je ti?”, ”Po”i thashë.”Ma jep letër njoftimin,se ta gjej unë emrin” Ia dhashë. Erdhi një copë herë rrotull dhe kur u kthye më tha se nuk e kisha emrin. I kërkova letërnjoftimin. Po ai bëri të çuditurin dhe më tha se ma kishte dhënë. Kërkova në çantë dhe portofol por nuk e kisha. Ai sakaq u zhduk si ta kishte pirë dheu. Nuk sos që nuk votova por humba edhe letërnjoftimin.

-E njeh po ta shohësh?

-Zor ta them,se kisha parë ndonjë herë.

“Të lira,të drejta e të ndershme” mërmëriti Lakja.

Në të dalë të portës, u kishin zënë pritë ca djem të rinj, me blloqe shënimesh dhe diktofonë, që nuk duhet të ishin nga ai qytet. Pasi e përshëndetën Laken me të tijtë, u thanë:

-Jemi të eksit pollit. Ja edhe autorizimi. Nëse s’keni kundërshtim do t’u bëjmë ca pyetje.

- Ç’është ky Eksiq Polici?  Edhe këtë kishim mangut!

-Zotëri, eksit polli,është pyetje pas votimi, për të parashikuar se kush ka fituar.Deklarimi pas votimit nuk është i ndaluar.

-Paguani gjë?

-Jo,zotwri.

-Pa pgesë or mik,s’këndon as zogu!

Po kjo? Intervistuesit mbetwn si shushko.

-E po,neise. Bëjini ato pyetjet.

-Për cilën parti votuat ju?

-A,b,c, ç,d, e………..Y,v,z,zh!

-Ç’farë do të thotë kjo?

-Që partia, gjendet brenda këtyre shkronjave të alfabetit të shqipes. Lista e partive ishte sa një çarçaf. Po mundët, gjejeni, se unë se mbaj mend!

-Ta themi ndryshe, për cilin numur, 1,29,44,56, apo tjetër, mund të na e thoni?

-Posi jo.Numri që votova është nga njëshi deri në gjashtëdhjet e katër! Aty midis tyre është.

- Sipas jush kush do t’i fitojë këto zgjedhje?

-Më i miri.

-Dhe kush është më i miri?

-Ai që e ka mërzitur më pak popullin!

Intervistuesi e falnderoi dhe u mundua ti shkruante të plota përgjigjet ngaqë mendoi se gjeti subjektin e duhur për të shkruar një ese të hatashme:”Gjeniu popull” në gazetën “Fakti” të Kol Bushgjokës.

Kur arritën në oborrin e shtëpisë, Lakja zbriti nga karroca si të ishte atlet  dhe i këputi asaj një shkelm, ajo u rrokullis dhe qëndroi te muri i avllisë.

Cufes i dolën sytë kallëp:

-Lake,por ti sikur… ?

-Cufe,mos e lodh shumë mëndjen ,që të dish sa ka zanati, se plakesh para vakti! Detyrën e bëm, tashti na takon ta festojmë, - dhe i thirri Sheqeres,- na bëj pak meze, moj nikopqire dhe sillna një shishe t’ia thyejmë grykën, se na është bërë gurmazi eshkë!

Sheqerja dukej shumë e mërzitur. Cufja e ngushëlloi:

-Për kokën tënde, o Sheqere, mos u sëkëlldis se të ngrihet ai i shkretë tension e na bën ndonjë hata, se demokracia do bëjë si të bëjë edhe pa atë votën tënde. Që ta dish ti, ky panair kështu e ka: ca shesin,ca blejnë , ca vjedhin, disa qeshin,të tjerë qajnë e një takëm bëjnë sehir! Kështu ka qënë si sot, si qëmoti.- Përfundoi fjalimin e tij filozofik Cufja.

Lakja që i kishte mbushur kupat, e bëri bromp me Cufen:

-Ja të paça. Këtë radhë daltë për mirë se, kur zihen atllarët,shkelmat i hanë gomarët. Besoj do të marrin atë që u takon, sa për ne ata që ishim ata do të jemi!

Televizioni lokal po jepte lajmet. Sheqerja u thirri që të shihnin veten në ekran, por ata se prishën rehatin, po u shijonte më shumë ajo gota nën hije të manit.

Qershor 2013.

*Shih edhe tregimin ”Lakja del në treg”