Elida Buçpapaj: Fëmijëve u premtuam lirinë!

FËMIJËVE U PREMTUAM LIRINË!

 

Poemë nga ELIDA BUÇPAPAJ

 

shokëve të armëve të lirisë

që sot heshtin

dhe e qajnë heshtjen

me vajet

e kujet e shpirtit

që ulëret

e u kërkon

të dalin

nga kulla e ngujimit

kryqëzuar

nga dyshimi

për farën

shqiptare

udhëtare

e përhershme

në kërkimin e vetes

larg klishesë

marionetë të

të diktatit

 

shokëve të armëve të lirisë

që sot nuk e njohin veten

kur merrnim me sy rrezikun

sepse po ndërtonin

qytetin e lirisë

për fëmijët e posalindur

të cilëve

u kishim mësuar

si fjalët

bukë

nënë

baba

emrat

e liderëve

 

marrëzi e madhe

kjo jona

sepse liria

na kthehej në delir

dhe besonim tek lideri

 

ashtu si fëmijët

tanë na besonin ne

 

sot fëmijët na shohin me dyshim

sepse dolëm që i rrejtëm

i rrejtëm fëmijët tanë

si na rrejti lideri

duke ricikluar shëmtimin

e fytyrave të censorëve

që i çrrënjos liria

si kusht sine qua non

 

shokëve të armëve të lirisë

si bekim i Zotit

që deri më sot

po e mbajnë përbrënda

zemrimin e tyre

sepse ia kanë tutën

zemrimit të tyre

dhe marrin ikën

sepse kanë frikë

nga vetja e tyre

se do t’i tradhëtojë

sepse e vërteta

është konstelacion

që i shkojmë prapa

pa kthim

 

shokëve të armëve të lirisë

me të cilët

përshkruam

me mijra kilometra vuajtje

me shpresë se arritëm

finishin e kepit të së mirës

ku e mira

nuk përjashton

as edhe një fije bari

dhe

krijon mrekullinë

çudibërese

prej barit

të dashurisë

 

por xhuxhët

i kanë uzurpuar

hapësirat e lirisë

xhuxhët as për cirk nuk bëjnë

të kallin krupën

prej jargëve

të makutërisë

mesjetare

 

xhuxhët

presin

vetëm t’i futësh

në parkun e zoopolitikës

e popullit

t’i thuash si fëmijëve

kujdes sa më larg gogolit

sepse u mbushën 21 vjet

që i ndajnë shqiptarët

në parcela e pako

të zoolandit të tyre

kur ata

në tregun e vjetërsirave

nuk do të kushtonin

asnjë cent

 

shokëve të lirisë të bekuar

me të cilët kalojmë

si në film

vitet e jetës rebeluar

prej padrejtësisë

që besuam

se e shporrëm nga vendi

që t’i prehnim

në paqe viktimat

e diktaturës

 

por ata që meritojnë të shahen

me të gjithë laryshinë

e zhargonit

pa patur kujdes

se ke prishur gjuhën

desh na kthyen në viktima

të tranzicionit

sepse na ngopën me lugën bosh

 

por ne tani jemi më të uritur

se kurrë

për të arritur

në destinacionin

prej nga ku u nisëm

21 vjet më parë

kur fëmijët sapo i kishim lindur

apo prisnin që t’i lindim

 

kur liria na kishte armatosur

deri në grykë

me jetën e shpresës

ndërsa tani

zoopolitika

i ka kthyer njerëzit

në copa letrash

letra

të kuqe, blu, rozë,

blu të irnosur

blu mavi

në copa letrash

që rrasen

në kuti votimi

legenësh plastikë

që pastaj xhuxhët

i trafikojnë si të jenë

tregëtarë skllevërish

e ne pré e gjahut të tyre

primitiv

dhe vulgar

 

shokëve të lirisë të çliruar

nga labirintet e frikës

ne që besuam se

do ta bënim botën e bukur

prej dashurisë

me të cilën i sollëm

fëmijët tanë në këtë jetë

që bashkë me qumështin e gjirit

u mësuam alfabetin e lirisë

 

shokëve të lirisë

me të cilët përmbysëm diktaturën

jo si filxhanin e kafesë

kur projektimin e të ardhmes

e vendosin fallxhoret

dhe konfiguracionet

e absurditetit

të zoopolitikës…

 

ne jemi vetë projektuesit

e fatit tonë

fati jonë nuk mund të griset

ashtu si grisen ato letrat e kuqe,

blu,

rozë,

blu e irnosur,

blu në mavi

një ditë pasi janë hedhur

nëpër kutitë

e legenëve plastikë…

 

sepse rruga e lirisë

na mban gjithnjë bashkë

qofshim kudo qofshim

megjithë rrugëtimin

prej eksodusit

nga njëri kontinent tek tjetri

kemi përshkruar me mijëra

kilometra jete

por jemi prapë këtu

kthehemi

tek fillimi jonë

sepse rruga e lirisë

na bën

të marrim frymë

me një mushkëri

pa marrë parasysh

distancat

që tani i ka fshirë

revolucioni

informatik

që i kall frikën

zoopolitikës

pa i marrë parasysh

zigzaget e jetës

 

por vjen një kohë

kur zoopolitika

ka destinacion të kthehet

në zoopark

ndërsa destinacioni ynë

është atje

kur u nisëm

21 vjet më parë

kur fëmijët sapo i kishim lindur

apo prisnin që t’i lindim

të cilëve që në barkun e nënës

që kur i ngjiznim

u premtonim

jetën

si dhuratën më të bukur

të Zotit

 

dhe ne do t’i çojmë fëmijët tanë

në Tokën e Premtuar

të lirisë

me ne është Zoti

dhe Zoti është i pakorruptushëm !