Gëzim Llojdia: Lundra e jetës

Gëzim Llojdia

Lundra e jetës

Në  një lundër kam hipur e në  valët e jetës jetoj.

Lundroj e lundroj pa pushim, në bregun e jetës shkoj.

Këto ëndrra  marramendëse më  stresojnë aq shumë,

ku të strukem unë fakiri,  ku të qëndroj unë?

Herë   tmerrohen, se dielli s’po ndriçon.

-Ku më shpie dallgë e çmendur, vallë ku më çon?

Herë  takohem me hipokrit e herë  me njerëz të  mirë.

Sa them ndonjëherë,  o breg  i vdekjes pse s’ke të arrirë?