Mërgim Vardari: Qenjtë e Beogradit dhe butakët tanë

KËNGË PËR QENJTË E BEOGRADIT DHE BUTAKËT TANË

 

Mërgim Vardari*

 

Prolog

 

Të Dashur motra e vëllezër shqiptarë,

Pashi Zotin e Kosovës së Shqipërisë

E trojeve të shkëputura të Arbërisë!

Dëgjoni brengat e mia për shqiptarët

E korrupcionin që e kurdisin gomarët

Me butakët e Shkupit e të Beogradit

Dashamirët e çetnikëve të Serbisë

Ta ndajnë Mitrovicën më dy pjesë

Duke poshtëruar Kosovën për besë

T’ia bashkangjesin Serbisë vrastare

Dhe shqiptarët e shitur të marrin pare

Për Sërbinë e Madhe në Ballkan

Butakët tanë në Kosovë e Maqedoni

Ndihmojnë sllavizmin e shkininë

Që asnjëherë shtet e gjuhë s’ pat më parë

Duke luftuar kundër vëllezërve të vet shqiptarë

Në votimet e marsit të ndarë e të sharë

Maqedonia dhe Sërbia u bënë temena

Pushtoni tokavt shqiptare me pe pare

Dhe tani me ne po bëjnë hajgare...

 

Këngë të vitit 1990

 

Për Rahman Maniqën,

Për Sinan Hasanogiqën,

Për Slobodan Millosheviqin,

Për Arkan Banditin.

 

Për Sheshelin dhe Serbinë e Madhe,

Komandantin Siliq të mafies,

Madhërinë e Savës së Shenjtë

Dhe “vëllezërit” shqiptarë bishtecë.

 

O shiftarë, lavdi serbe,

Ithtarë të Drazha Mihajlit,

Të madhërisë Savës Shenjtë adhurtarë

Të Sllobo Manjakut përultarë.

 

O shiftarë, komshinj të Beogradit,

Emrat  për hosh serbëve u vijnë

Dhe pëlqeni Slobo-lirinë.

 

Turqit ju turqizuan

Nga Dardan në Sinan,

Nga Dritan në Rrahman,

Nga Buletin në Hysamedin,

Nga Ilirian në Ali Mysliman.

 

Byrazerët serbë të serbizuan,

Në Simon Maniq,

në Rakiq Maniq,

në Zivçiq Usamliq,

në Ilija Shiftarçiq

 

Bukur fort sa më s’ka,

Serb e Slobodot i kënaq.

U bëtë lavdi serbe,

Ua dimë se tanët jeni,

Të dashur shiftarë qeni.

 

Jeni bij arnautësh,

Falemnderit shumë.

Shenjti Sava seç ju mbron,

Bishtecë qensh të Beogradit.

 

S’vini re, o kokëderra,

Qen Beogradi ju vjen era.

Kokëfuçi, pas i shkoni

Zgjyrës serbe me kobure.

Si shqiptarë ju bëjnë lajka,

Qenki bërë e kreshnikve ajka.

 

Kjo qe Akademia e Shkencave

E serbit, e Çubrilloviqit,

Kjo qe teoria çetnike e shkrimit

Me metodat raciste të spastrimit.

 

O shiftarë të jeniçerëve serbë,

Shfarosni shqiptarët në Kosovë,

Se shiftarët na u shtokan,

serbët në Kosovë na kërcënokan

 

Nisni luftën në Fushë-Kosovë,

Slobo-Sloboda aty e lë vrapin

Të bëjë luftë, të bëjë namin,

Shiftarët t’i therë e t’i helmojë,

Të vriten ç’janë minatorë,

Të burgosen me gjithë drejtorë.

 

O shiftarë me din e iman,

Vëllezër si na u bëtë

Me serbë të kristianë.

S’u vjen keq për shiftarët tuaj,

U bëtë qen për një të huaj.

 

Ç’u bë besa ndër shqiptarë,

E mbajnë serbët zagarë.

Me besë do t’u varin

Të qajnë nënat për litarin.

“Vëllezërve” çfarë u ndodhi:

Me nderime në Kalemejdan

Me lot krokodili varrosur i kanë.

 

O shiftarë, vëllezërit tanë,

Slobo çetniku ju ka xhan,

Zoti serb, i shenjti Sava

Ju fal mëkatet pa dava.

U shkon shpirti lart në qiell,

I pret Rankoviq çetniku

Shiftarët që koka u iku.

 

O shiftarë, dhëndurrë serbi,

Slobo juaj lule qelbi.

Gjithë shqiptarët ju mallkojnë.

Ç’është sot ky pushtim

I shqiptarëve në Kosovë,

Larë me gjak Malin e Zi,

Po njësoj në Maqedoni.

 

Ja është toka “vëllazërim-bashkim”,

Ja e Slobo-Slobodës shovinist çetnik.

Ja është shekulli njëzet e një,

Ja e madhja çetnike Serbi,

Shtyp shqiptarët në Kosovë,

Po i vret e i dëbon.

 

Për shqiptarët e re nuk qenka

Teoria çetnike e praktika.

Vrasin shqiptarë, boshnjakë e kroatë,

Sllovenë e popuj të ngratë,

Serbi të madhe të bëjnë në kartë.

 

Mos u trembni “vëllezër” shiftarë,

Në Kosovë vijnë çetnikë gjeneralë

Me Milosheviq Slobodanë,

Me Sheshel Slokar e mafioz Arkanë,

Me Silicë bandit komandarë.

 

Është armata e mafies beogradase,

Shqiptarët t’i shkulë, t’i vrasë.

Me mafiozët ca shiftarë

Kërcënojnë vëllezërit shqiptarë.

 

O shiftarë, korba të zinj,

Shiftarëve tuaj si t’u bini,

Posi korbat i përpini.

Por nuk do  ketë shqiptarë

Të harrojnë korbat tradhtarë.

 

O shiftarë, dhëndurrë serbi,

Nënë shqiptarja ju mallkon.

More burra, çka po ndodh

Mafia serbe vret e pret,

Shtatë mijë fëmijëve helm u qet.

 

Mori nëna, çka po ndodh,

Siliq banditi helmon kapedanin.

Qenka ky “qytetërim” serb,

Demonstruesit me mitraloz i vret.

Vëllezër e motra nëpër burgje,

Tradhtarët serbëve u bëjnë sogje.

 

Nëpër burgje Adem Demaçi

28 vjet thërret pa pushuar:

Mos  u jepni, vëllezër shqiptarë,

Kosova e shqiptarëve e pandarë,

Pushkët gati sa më parë,

Do qërohen nga Kosova

Qentë e serbit me tradhtarë.

 

Simon Rakiq e Usamljeniq,

Me bishtecët shqiptarë

Hedhin valle serbe mbarë.

Luajeni shiftarë vallen e zezë,

Slobo në Kosovë lirinë do presë.

 

Sheh ky Slobo rreth e rrotull,

Ti shiftar nga dheu shqiponjës luan.

Luan serbja fizarmonikë,

Bishtecëve truarin ua shpëlan.

Slobo liria dhe e madhe Serbia,

Shtyp shqiptarët në Kosovë e Maqedoni.

Bosnje, Kroaci e Slloveni,

Aleatë qenkan me Serbi.

 

Maqedoni u ktheu shpinën,

Flamur greku na e shpikën.

Fluturojnë shqiponja nëpër log,

Malit të Sharrit e në Pollog.

Për shqiptarin paqe s’ka,

Me maqedonin në luftë ka ra.

Slobo, Arkan e Sheshel,

Shenjti Sava e Serbi e madhe po u del.

 

Thërret Shesheli bythecë e katila:

Nga Beogradi para në Kosovë,

Nga Kosova në Tiranë,

Nga Tirana në Selanik,

Selanik deri n’Athinë,

Sa më t’madhe ta bëjmë Serbinë!

 

Slobo më nuk po zë vend,

Sllovenia, Bosnja e Kroacia

Ia kanë dredhur me gjithë mend.

As bosnjakët s’kanë më paqe:

Bosnjën tonë duam pa çetnikë.

 

I thërret shqiptari bosnjakut:

Çohu i shkretë, hapi sytë së paku,

Gjysh e nënën tënde pyet

Të tregojnë se si çetnikët

Të kanë therë e të kanë mbytë.

 

Izetbegoviqi na qenka nisë

Në Kosovë e Maqedoni,

Gjithë shqiptarët që t’i lusë

Me atë serbin paqe të qëndisë.

 

Vjen Raif Dizdareviqi në Suedi

Kërcënon se në Jugosllavi

Shqiptarët i pret burgu i zi.

Asqeri serb me tanke në Kosovë,

Shqiptarë të vrasë e të burgosë.

 

Emigrantët rrahin telefonin

Amabsadës jugosllave në Stokholmin:

Lutemi Dizdareviqit dy fjalë t’i themi.

Kush je ti, armik i vëllazërim-bashkimit?

S’na paska kohë të flasë me emigrantë.

Mendon për të shkretët në Bosnjën e vet,

Serbët e paskan shkelur me zjarr e hekur.

 

Ambasada veç kërcënon me burg,

Emigranti shkurt ia këput:

Ngadalë, “vëlla”, mos na u ngut,

Jugosllavia tash ka marrë fund.

Ç’kërcënon shqiptarët, o Dizdareviq,

Bosnjën tënde serbi ta pushtoi,

Bosnja jote thuaj se vdiq.

 

Bosnja ime e të shkretët,

Lufta juaj partizane aq me lavde

Vetëm serbit i erdh për mbarë.

Tash çetnikët të përshëndesin

Se të erdhën komshinj të parë

Bosnjën ta pushtojnë mbarë,

7000 veta për një natë të vrarë.

 

Ruaju, Dizdareviç i shkretë,

Nga mafia serbe e vërtetë,

Bosnja jote në gjak do mbytet.

Mali i Zi ka qenë i zi,

Me Serbinë ka zënë miqësi,

Na u bë serbe mbretëri,

Kosovë e Vojvodinë

I pushtoi, i vu nën zgjedhë.

 

Pse po heshtni zotërinj maxharë,

Fis me mbretërinë tonë shqiptare.

Vojvodina është hungare,

Serbi s’ka qenë kurrë, fare.

Nuk ka paqe për shqiptarë,

Është Serbia me çetnikë,

që pushton e ther me thikë.

 

Moj Europë e qytetëruar,

Që dëgjon e nuk nxjerr zë,

Kjo Kosova e Ballkanit

Na u bë Serbi e madhe.

Nuk ka paqe për Ballkanin,

Luftë të madhe kanë menduar

Në Bosnjë e Kosovë

Çetnikët e mallkuar.

 

Shqiptarët qenkan tolerantë,

Presin ditën në mejdan,

Slobodanin komandant.

Në Fushë Kosovë shpatën po tregon,

Milosh Kopilin prej varri po e çon.

Kokë e Miloshit nuk u gjetka,

Varri në tokë të shqipeve mbetka!

Shqiptarët me bozhure të Kosovës

Dhe me lule vese të çetnikut

Milosheviçin e kanë mbuluar,

Nga shpirti i Virusit çetnik

Për jetë të jetëve kanë shpëtuar.

 

Nga Ditari i Dajës.

(Maj, 1990, Suedi)