Poezi nga Liman Zogaj

Liman Zogaj

AKUPUKTURA E DHEMBJES

Gjilpëra të shpuara

këmbë e kokë

operim i dhembjes

në heshtje.

 Akupuktra

le ta marrë edhe tokën

ku dhembje

e gjak kullon.

Po Dallëndyshet

po zogu

po fëmijët jetimë

po lejleku mbi detin e ngrirë

po ylberi mbi grunajat që kallen

po Vehbi Skënderi në vargun e fundit

po unë pa djep e pa varr

Po Bekim Fehmiu në Premierën prej Hiri

po Lumbardhi me Aktorin e Puplave

po unaza e Inflandit pa Moisiun

Po Shqiponja me do gjemba mbi kokë

po flamuri me dhe mbi zemër

po Atdheu lesh e li

Bac, ende nuk u kry, jo,

Akupunktura e Dhembjes

dhemb!

HERBARIUMI I ËNDRRAVE

Një nga një

i herri dëshirat dhe ëndrrat

e i var në Herbariumin

e botanikës së vrarë.

Gjeometrinë e shpirtit

e thyj

në njëmijë kënde

ani se flijohem për yjet.

Kohë lavire

nëpër dritë,

Xhelatin dhe Engjëjt

mos i i fut në një urnë.

Në qiellin e syve të mi

Je dritë shprese.

Në pranverën e buzëqeshjes sime

Je diell i amshimtë.

Në stinën time pa ty

je shpirti im i plagosur!

DËSHIRAT E MIA

Po të isha reze

do t’i përkëdhelja

fëmijët jetimë,

zogjtë, lulet, ylberin.

Kam dëshirë

të jem dallgë

kur deti trazohet

vala të ma lajë gjoksin prej guri.

Kam dëshirë

të jem gurë

kurrë të mos digjem

prush e flakë në supe.

Kam dëshirë

të jem vetëtimë

Atdheut t’ia shkruaj

Kufirin prej flake.

Kam dëshirë,

o kam dëshirë,

Nënën ta thërras Zemër

e Nëna të më thotë Zogu im!