E diele, 16.02.2025, 02:33 PM (GMT)

Kulturë

Poezi nga Venka Capa

E premte, 20.05.2011, 06:31 PM


Venka Capa

 

 

Me sytëhedhur malit të Dajtit,

kundroj dremitje të qetuar…

Pudërlehtë i mbuluar

embëlsi dehese të hedh’…

 

Pemët mantelbardhë

tejmiqesohen me zogjtë,

nën tinguj cicërimorë

ritmin melodiëmbël

këngërojnë…

 

Hapësira qiellësore tenduar

dritimin e saj tinëzisht,

Diell laguri prej rrezatimit

shtrirë në imagjinatën e ngrohtë

paqësisht…

 

Oh, borëbardha shpirtin

lutem të ma shkrijë;

trishtin e veluar syve të mi,

në besim ta kthejë

në ardhmërinë

time të menduar…

 

 

Unë prek me frymë

 

Rrugëtoj, notoj... Le pas vetes

një det të ngrohtë ku spirancat duhen përmbytur.

Pastaj duhen ngritur, ag i nisjes...

nëpër frymë dashurish alveolat e mija te brishta

krahë engjëjsh, gugatje të porsalindura

horizonte drithëruese, mole poezish

dhe trishtimi i lehtë i valës se tij...

Ajo prekje ere e mbarë kthimi....

Sytë më gënjejnë si klithma pulëbardhash

të shkrifëta, direkeve duke i përkëdhelur

me pendë nëpër kocka, nëpër thinja,

ku gulçet e dhimbjeve dhe meraku për brigjet,

malli për dheun, për bymimin e Burrit të Vogël të Dheut

që lëshon klithma urithi të uritur....

Unë nuk prek me dorë, unë prek me frymë,

mbështetem me zemër, jo me gjinj,

nuk lëshohem me kurmin tim, por me ëndrra

dhe çapitem me ndjesi....

 

 

Jam grua

 

Hedh vështrimin

Zbehtësisë së dritës…

Jam cung dru tharë

Përplasur nga fati,

Rrahur nga mëshira,

Në stinë hipokrizie.

Malli që kullos për jetën,

Më dhuron këmbët e lisit,

Lutem para Shën Marisë:

 

Jam grua, kam shpresa,

Më vlon dëshirë e shenjtë,

Më hidh një degë të pafaj,

Të lidh dashurinë amësore!

 

 

Njeriu Bosh

 

Teksa eci në rrugë

Hija e trupit më përndjek...

Kur dielli ka çastin e përndritjes,

Shpresa qesh nën buzë e vrarë,

Në dridhje kënaqësish të pa jetuara...

Vështrimet si shigjeta të mprehta,

Thyejnë shkëlqimin në sytë e mi,

 

Në rrugë një zonjë e bukur,

Puthte me dashuri qenin e saj...

Afshi kundërmojë ajrin përreth...

Rruga zhvesh krahët e kthesës,

Unë var në degë të vështrimeve,

Përçmimin e njeriut bosh në shpirt.



(Vota: 3 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora