Janaq Pani: Borxhi i nënës

 Dy fabula nga Janaq Pani

PAPAGALLI DHE I ZOTI

Na ish dikur një papagall

që me Zotninë kish rënë në hall.

E nguc përditë këtë Zotnia

t'ia thotë emrin fshatit të tija.

U lodh Zotnia veç me të mirë

ta bindë zogun, po ish vështirë.

Kur më në fund humbi durimi

nisi dajaku, filloi "trajtimi".

"Thuaj KAPANO, thuaj, qyqar,

përndryshe shpirtin do të të marr!"

Përditë Zotnia matu e bjerë,

emri "KAPANO" s'u tha një herë.

Me këtë zog Zotnia ngeci,

një ditë e flaku brenda kotecit.

Me katër pula ai kish ndezë

sepse asnjera nuk i bën vezë.

E ky koteci si burg na ish

i mban Zotnia t'i bënte mish...

Iku Zotnia i zemëruar

për sa veproi nuk ish penduar.

Kur ditën tjetër shkon t'i shikojë

i shkreti mbeti me gisht në gojë.

Vetëm një pulë në këmbë kish mbetë

se tre të tjerat - këmbë përpjetë.

Dëgjon të flasë papagallin,

që i thosh pulës:"Si e ke hallin,

emrin "KAPANO" pse nuk e thua,

mos dashke të më lodhësh mua?!

Do të marr shpirtin, moj pulë e shkretë

dhe tij të fundit, që më ke mbetë..."

MBRETI DHE FSHATARI

Një ditë të bukur në mend i shkrepi

të shkojë në lumë, të lahet Mbreti.

Na ish ky Mbreti, i keq, shpirtzi

sa e urrenin plak e i ri.

E kur në lumë u xhvesh e hyri

e ndjeu rrezikun, për ndihmë thirri.

Një katundar sa e dëgjoi

për ta shpëtuar nuk ia përtoi.

Në luftë me dallgët, po ia arriti

e hallexhinë në breg e qiti.

Ashtu të xhveshur s'e njih i shkreti

që na qënkesh, ky vetë Mbreti.

Nga gojë e Mbretit kur e mësoi:

"Mundimi,- tha,- sot kot më shkoi."

-"Kërko ç'të duash,- i thotë Mbreti.

Me gjysmë zëri gjegjet i shkreti:

" Do të të lutem Madhëri,

këtë ta dimë veç unë e ti

e mos ta marrë vesh njeri!"

______

Janaq Pani