Isa Mulaj: Revizioni (ri)zbulon krimin e organizuar në televizionet nacionale (kombëtare) të Kosovës

Zëdhënësi aktual i AKP-së është Ylli Kaloshi, një gazetar nga Shqipëria. Nga ka ardhur ai aty? Nga gazeta e përditshme e Kosovës Express (ka punuar edhe në gazetën Zëri për një kohë). Nga mediet, a po? Çka ka rëndësi kjo kur çdo gazetar ka mundur të bëhet zëdhënës i AKP-së, edhe pse revizori konstaton se u ka mundur përgatitja profesionale, nuk ka pasur transparencë (janë punësuar me plan sekret!), pa vendim, pa vlerësim, etj? Gazetarët shpesh kanë shkruar për punën e AKP-së. Madje disa ndërmarrje tjera publike si Aeroportin, KEK-un dhe PTK-në aq shumë i kanë kritikuar dhe ua kanë bërë publike korrupsionin, sa që këto ndërmarrje u detyruan t’i marrin në punë po të njëjtit gazetarë dhe t’u caktoj atyre pozita të larta, me kusht që ata dhe mediet ku punonin ta mbyllin gojën për krimin e organizuar në ndërmarrjet e publikut. Kështu jo vetëm që ndodhi, por të njëjtit gazetarë që kaluan në ndërmarrje publike tani kërcënojnë kolegët e tyre gazetarë në po të njëjtat medie ku punonin edhe vetë më herët. Ylli Kaloshi si zëdhënës i AKP-së, sa ishte gazetar në Express, shkruante për veprimtarinë e AKM-së (pararendëse e AKP-së), jo duke ia qitur në shesh mangësitë, por në favor të dezinformimit dhe pretendimeve të jashtëligjshme të AKM-së.  

Kështu me datën 28 mars 2005, në gazetën Express, faqe 5, Ylli Kaloshi në lajmin e tij “Gjakova në lista”, theksonte në mbititull: “Me ndryshimet në rregullore të AKM-së, do të privatizohen së paku edhe 48 ndërmarrje nga Komuna e Gjakovës, pronësia e të cilave u pat transformuar në periudhën e paraluftës me ligjet serbe të Ante Markoviçit”. Ndaj këtij lajmi dërgova një reagim me titullin “Ante Markoviçi dhe ligjet e tij nuk ishin serbe”, ndaj të cilit Express u tregua i hapur dhe e botoj më 31 mars 2005, në faqe 7. Në fakt, nuk ishte një lëshim i vogël kur njoftohej opinioni se ligjet e Ante Markoviçit me të cilat u transformuan ndërmarrjet në Gjakovë, ishin serbe. Kjo do të ishte aq e pakapshme për realitetin sikur të themi “Ligjet shqiptare të Sllobodan Millosheviqit”! Ç’është e vërteta, Ante Markoviçi për nga nacionaliteti ishte dhe është kroat nga Bosnja. Sikur ta kishte emrin Millan ose Ivan, mund të se është serb, kroat, slloven, malazez, sllavo-maqedon pasi këta emra janë të përbashkët për këta sllavë të jugut, por Ante është emër tipik kroat që nuk përzihet dot me serbë. Kanë qenë serbët dhe vetëm serbët, sidomos pas ardhjes së Millosheviçit në pushtet, të cilët në start i shënjuan reformat dhe ligjet e Ante Markoviçit që ishin të nivelit federativ (ku përfshihej edhe Kosova) për t’i sabotuar. Qëllimi serb ishte i qartë. Pas shkeljes së autonomisë së Kosovës dhe Vojvodinës, shndërrimin e Malit të Zi në kukull të tyre, neutralizimin e IRJ të Maqedonisë, tendencat për futjen e Bosnjës nën tundër ku serbët përbënin afër 1/3 e popullsisë, nxitjen e rebelizmit te serbët e Kroacisë të cilët përbënin 12 për qind të popullsisë, Serbia faktikisht e kishte futur politikën e Jugosllavisë nën ombrellën e saj të ndikimit dhe vendosjes. Ushtrinë jugosllave e dominonte prej kohësh meqenëse deri në 70 për qind e oficerëve ishin serb, edhe pse serbët në Jugosllavi përbënin 36,6 për qind të popullsisë së përgjithshme.  Kishte mbetur ekonomia e cila kishte filluar një reforme në nivel federal, ku pjesë e asaj reforme ishte privatizimi i ndërmarrjeve shoqërore. Modeli i privatizimit ishte shitja e fletë-aksioneve të punësuarve në ndërmarrje me kushte të volitshme, kudo qofshin ata duke punuar në Jugosllavi, në Gjakovë, Beograd, Sarajevë, Zagreb, Lubjanë. Modeli i tillë i privatizimit të decentralizuar nuk i pëlqente aspak Serbisë, sepse ajo tani kishte futur nën kontroll politikën dhe ushtrinë, dhe më shumë do t’i pëlqente një transformim pronësor i centralizuar nga Beogradi për të gjitha republikat dhe krahinat, e pse jo edhe shtetëzimi i pronës shoqërore, gjë që u vërtetua kur filloj shpërbërja e Jugosllavisë, dhe Serbia i shpalli ose transformoj ndërmarrjet shoqërore në shtetërore, duke përfshirë edhe ato në Kosovën e okupuar. Prandaj, është gabim dhe mëkat të cilësohen ligjet federative të Ante Markoviçit si ligje serbe, kur në realitet ato kishin për synim strategjik pikërisht të kundërtën – shmangien e pronës shoqërore në republikat dhe krahinat tjera nëpërmjet privatizimit intern nga rreziku në rritje i ndikimit të politikës.  Këtë ende nuk po do ta kuptoj edhe sot AKP-ja dhe zëdhënësi i saj Ylli Kaloshi të cilët i kanë dërguar ultimatum ndërmarrjeve nga Gjakova se ato qenkan 100 për qind shoqërore, dhe se privatizimi i tyre me ligjet “serbe” të Ante Markoviçit nuk po vlejtka.

Zëdhënësi tjetër i AKM-së (paraardhëses së AKP-së), ka qenë Ekrem Tahiri. Kur thamë më herët se shkeljet ligjore ndërmjet AKP-së dhe medieve janë të dyanshme sikur me rastin e ish-gazetarit tani zëdhënës, atëherë lind pyetja se në cilin medium shkoj dhe si veproj z. Tahiri? Ai në emër të firmës së tij ‘PR (Final) Solution’ bëri shpëlarje të parave me firmën nga Izraeli ‘Saatchi&Saatchi’ për reklama të thata dhe palidhje ‘Kosovo: The Yung Europeans’ nëpër shumë mediume, duke përfshirë edhe ato ndërkombëtare, por që kushtuan hiq më pak se 5,7 milionë euro. Publiku dhe shumë gazetarë më të drejtë bënin pyetje të pareshtura rreth fondit dhe qeverisjes së tij për këto reklama. Z. Tahiri ndonëse tani jo në cilësinë e gazetarit, por të një zëdhënësi ose menaxheri të një firme nga Azia që po shpëlante paratë e tatimpaguesve shumë të varfër kosovarë, shantazhin një gazetar i cili kishte marrë guximin vetëm të shkruaj diçka rreth (jo)transparencës së këtij fondi të Kosovës, duke i thënë që të mos merret ose shkruaj për këtë temë, se “Saatchi&Saatchi do të vjen të martën në hotelin Grand dhe mund të bisedosh me ta”. Ishte kjo një tendencë e ish-zëdhënësit të AKM-së për t’iu mbyllur gojën gazetarëve, ndërkohë që premtimet e tij se të martën (atëherë i binte pas një jave) në hotelin Grand do të vijnë përfaqësuesit e firmës reklamuese ‘Saatchi&Saatchi’, ishin gënjeshtra të trilluara nga vetë ai.   

Nuk po vazhdojmë më raste tjera për krimin e organizuar ndërmjet AKP-së dhe disa medieve nacionale. Mjafton të citojmë edhe këtë nga raporti i ZRP-së.

“Menaxhmenti i AKP-së i ka pranuar të gjeturat dhe konkludimet tona në raportin e auditimit për pasqyrat financiare të vitit 2009, dhe është zotuar se do të bëjë të gjitha përpjekjet për ti adresuar të gjitha rekomandimet e dhëna.”