Daim Miftari: As ëndrra për nesër – Cikël poetik

DAIM MIFTARI

 

AS ËNDRRA PËR NESËR

 

Recensues: Ali Aliu

Linditë Ahmeti

Redaktor gjuhësor: Asllan Hamiti

 

Daim Miftari është njëri nga poetët e rinj më të talentuar në poezinë e sotme shqipe. I tillë u shfaq edhe me librin e tretë poetik ”Tingujt e Heshtjes” në vitin 2007. Me dorëshkrimin e afruar për botim e bën edhe më të besueshme këtë përshtypje. Për dhuntinë krijuese, Daimi është edhe vetë i vetëdijshëm, prandaj vargun e ka stabil e të sigurt, të qetë e lirik edhe kur shqetësimin nga brenda e ka të trazuar. Poezitë që ia afron lexuesit – si vëllim, i ka të paka, e megjithatë ato rrezatojnë dëshmi: Daimi jeton intezivisht me to, me poezinë. Botën, përditshmërinë në të cilën jeton, kohën që rrjedh i shndëron në fiksione poetike të tanishme. Natyrën, çfarësinë e frymëzimit e ka maksimalisht të ndijshëm. Mjafton lëvizja më e lehtë; e pakapshme nga shikimi i rëndomtë t’i nxisë shqetësim, dhembje, përkatësisht gëzim apo buzëqeshje ironike. Është poet normal, do të thoshte Kadare. Hapësira brenda së cilës ngjizet frymëzimi poetik i Daimit është nga më frytdhënëset, - e klasit të parë në fushën e krijimtarisë letrare: perceptimi i botës si kërshëri dhe shqetësim konstant, vetmia dhe dhembja, malli për mikun – miqësinë, kujtimi, mikja, intimiteti, dashuria…

Daim Miftari, me tufën e poezive më të reja, për mbështetje ka shkollën poetike shqiptare – traditën më të mirë të saj, troll që e bën më të sigurt gjatë takimeve me përvojat poetike universale. Kam kënaqësinë t’ia rekomandoj për botim dorëshkrimin në fjalë.

 

Ali Aliu

 

Poezia nuk është më si dikur, në shekujt e kaluar, një art me mision. Poezia sot është një pikturë e shpirtit të poetit, një imazh i cili përmes fjalës e nxjerr para bote dhembjen personale të autorit, por i sheshon edhe ato bukuri gjuhësore, ato të pathëna, të cilat mbeten të fshehura për “syrin e rëndomtë” dhe do të them se e nxjerr në dritë, para syrit të lexuesit të zgjedhur edhe relievin e brendshëm të krijuesit që u nënshtrohet rrebesheve dhe erozioneve të ndryshme të cilat i nxit dashuria për të afërmit, për gjuhën, për atdheun, për jetën. Ajo si e tillë sot më nuk është art i masave, por i një rrethi të ngushtë njerëzish që merren me art, zakonisht, por edhe i studiuesve që unë do t’i kisha cilësuar si dashamirë dhe analizues të fjalës e cila vihet në prova të vështira të tropeve dhe të figurave, të gjuhës dhe semaziologjisë. Së këndejmi poezia është një art i vështirë i cili e kërkon përkushtimin dhe dashurinë e plotë të njeriut që përcaktohet për të, pra të poetit. Përkushtimi dhe dashuria janë dy kushtet themelore për krijimtarinë poetike. Dhe, këto kushte poeti i ri Daim Miftari i plotëson. Kjo është kryesorja. Kjo kërkohet nga poeti.

 

Poezia e Daim Miftarit dallon nga shumë poetë të tjerë të këtushëm për nga cilësia. Më mirë të them ai është në fazën e një ngritjeje të rrufeshme. Prej vargjeve të saj shkëlqen sinqeriteti, bie në sy ritmi dhe atmosfera e ngrohtë që e krijon.

 

Natyrisht kjo poezi është në rritje e sipër ose më mirë të themi se po ngjitet majave të pjekurisë dhe në këtë udhëtim poeti në vitet që vijnë do t’i latojë vargjet, do ta kristalizojë më tutje shprehjen poetike dhe do të punojë në përdorimin dhe ngjeshjen e figurës. Do të shkojë kah përsosja poetike. Kjo është e sigurt. Sepse Daim Miftari jeton për poezinë dhe me poezinë. Kur flet me të, e ke përshtypjen se ai çdo përgjigje që duhet ta japë në pyetjet që ia bëjnë njerëzit, nuk e jep pa “u konsultuar” me muzën Euterpë. Prandaj bota letrare shqiptare duhet ta mbështesë, të ketë mirëkuptim për zellin dhe zjarrin e tij krijues, kurse shtëpitë botuese duhet t’ia hapin dyert krah e më krah.

 

Linditë Ahmeti

 

 

TAKIMI ME EUTERPËN

 

një ditë të pikëlluar

nga jehona e vargut

të pashkruar

që e ndjeja thellë

në qenien time

si të shtënat e armëve

që armikun

s’e qëllojnë dot

si arrën e pambjellë

të fshatarit

më trokiti në derë

motra ime Euterpë

e përmalluar

më përqafoi

si motra

vëllain

e një barku

dhe unë qava me lot

si fëmijë

nga qëzimi qava

kam mundur të ndërrojë adresë

e ajo të zbardhej nga malli

duke më kërkuar

 

Shkup, 10 prill 2010

 

 

SHPRESË

 

unë mezi po pres

ti të vish

ta hapësh derën

e lënë pa freng

si zemrën time

 

me shpresën e ngrysur

pres

si lulet

mëngjesin

 

shpresa ime

varur për muri

si pushka

e luftarit

e bërë gati

për beteja të reja

 

e paepur

shpresa ime…

 

Shkup, 25 mars 2010

 

 

GJUMI I THELLË

 

dua të fle

e pagjumësia më thotë

mëngjesi është larg

 

shpalos ëndrrën

ajo bosh

 

qyteti fle

natë është

 

përtej errësirës

flaka e pashpresës

shpresat djeg

si drurët e thatë

 

oh ç’tmerr

ç’ rrëmujë

mbi faqe të dheut

ndihet rëndë

gërhama e gjumit të thellë

 

Shkup, 3 prill 2010

 

 

ERATA KËNDON PËR TY

 

si një ujëvarë

rrjedh dejve të mi

mërzia

e unë

ndjej

zbraztësinë e hapave

të mi

si shushuritjet e erës

natën

vonë

vonë

e fillojnë

të zgjohen kujtimet

ngjyraplot

nga gjumi i gjatë

gjumi i thellë

pluhurin

e harresës

duke fshirë

nga kulmi

i kënaqësisë

dhe nis

e këndon

erata

për ty

 

Shkup, 10 prill 2010

 

 

NËNTOKA E FJALËS

 

si barin e keq

në kopsht

herr errësirën

dhe nis

e lëvroj

unë

nëntokën e fjalës

si bujqit

arrën

farën e re

të mbjellë

farën e fryteve

të llojit të mirë

të qëndrueshëm

në mot të keq

dhe vështroj

nga larg

sesi dielli

i tërheq

me dorë

retë

dhe hapet qiell

i vargut tim

 

Shkup, 9 prill 2010

 

 

DASHURIA

 

me hapa malli

që fluturojnë

shkoj drejt saj

 

xixa nxjerrin

patkonjtë e kalit

të konstantinit

 

si motra

e Gjergj Elez Alisë

plagët

mërzisë

ia lanë

ajo

 

pastaj

unë e marr

e fus

në vargje

ia ndal

vajin

e ledhatojë

dhe vështroj

hareshëm

si merr frymë

buzëqesh

rritet

foshjna ime

 

Shkup, 25 prill 2010

 

 

AS ËNDRRA PËR NESËR

 

plot hënë

e qiell të kaltër

nata

mikloi pagjumësinë time

të gëzuar

të ngjashme

me atë të fëmijës

në prag të festave

 

dhe unë tërhoqa perden

ngjyrë vjollce

nga sytë

e maji i shqetësuar

shi e mjegulla

erdhi e u fut

në gjirin e qetësisë

së përgjumur të aurorës

 

era e fortë

trazoi aromën

e lules së blirit

e cila sapo filloi të depërtojë

në dhomën plot ëndrra

 

as ajo s’erdhi atë ditë

as ti miku im

as ëndrra për nesër

 

Shkup, 1 maj 2009

 

 

ISHTE AJO

 

ikën miqtë

unë hapa dritaren

tymin e hidhur

të fjalëve

nata ta thith

 

muret e dhomës

me aromë trëndafili

t’i ngjyros

si përditë

 

dhe u shua qyteti

 

unë ndeza llambën e vogël

mbi tavolinën e punës

nën dritën e së cilës

shkruaja vargje pa kuptim

 

dhe papritmas

shpërtheu ideja

i mblodhi vargjet

e shpërndara

të lodhura fletëve

gjethet e zverdhura

trotuareve

tok i bëri

më mahniti

bukuri e poezisë

e cila më mbushi

ngrohtësi

ishte ajo

 

Shkup, 26 prill 2009

 

 

NJË DËSHIRË MË NDIZET YJE

 

një dëshirë më ndizet yje

qiejve të kujtimit

ku pikon shi

mallëngjimi

dhe dua të ta dëgjoj

zërin

psherëtimat

të ndjej drithërimat

e trupit tënd

fluid

të ndjej vdekjet

dhe ringjalljet

s’di për të satën herë

kur të ndizen

dritat e mosdurimit

pëlhurën e moralit

epshi ta gris

 

Shkup, 9 qershor 2007

 

 

NATË ËNDËRRZBRAZUR

 

qytetin e ka mbështjellë

e diela

maji

troket në dritare

ma mbush dhomën

aromë

dashurie

e vjen vetmia

e zë vendin tënd

dhe fillon

të më rrethojë ankthi

si kopenë e deleve

ujqtë

qirinjtë e shqetësimit

ndizen në mua

të cilët s’i fik dot

frymë e mallit

retë e kujtimeve

mbështjellin qiellin

yjeplot

dhe zbardhet

nata

ëndërrzbrazur

 

Shkup, maj 2009

 

 

GJETA STREH TEK POEZIA

 

malli mbush

vrimat e kujtimeve

si dallëndyshet

foletë e vjetra

të një shtëpie

të braktisur

e zgjohet zonja vetmi

e cila si udhëtar i humbur

futet e fle kudo

dhe ma trazon ndjenjën

e m’i njollos

pëlhurat e bardha

të mendimeve

zogjtë e gëzimit

m’i tremb

unë ik e strehoem

tek poezia

 

Shkup, maj 2009

 

 

KU MË PRISTE DASHURIA

 

doli dielli e u var

në degë të mëngjesit

dhe unë dëgjova

thirrjen e ëndrrës

e cila më ftoi

në cep të kujtimit

ku më priste dashuria

ndërsa unë

rrotullohesha rreth

pikëllimit

i humbur

dhe i mbylla

dyert e ëndrrës

e nuk doja të dal

dot prej saj

 

Shkup, 13 maj 2009

  

 

VETËM UNË S’LËVIZ VENDIT

 

flas me zhurmën

e gjetheve

të majit

të gjelbërta

si ky zjarr i brendshëm

që ma sjell përpara

kujtimin

det të tërbuar

dhe më rrethon

ndjenja e ngrohtë

ku fryen erë e lehtë

malli

dhe fillojnë

të shpërndahen

mendimet

si linjat

e autobusave

larg

larg

vetëm unë

s’lëviz vendit

 

Shkup, 4 maj 2009

 

 

NË VARGJE TË MBËSHTJELLË FRYMËZIMI

 

ftohtësi e ashpër

ngrin ëndrrat

verë është

e dimër bën

në mua

hiri i pikëllimit

mbush taketuken

dhe unë ik

nga dritarja e pritjes

kurse

në tavolinën e punës

frymëzimi

mbjellë vargje

e me lule

metaforash

të zbukuron

dhe fillojnë

të trokasin

rrezet e diellit

në dritare

ikin retë

nga qielli

i mendimeve

ti je e imja

vetëm imja

 

Shkup, 9 maj 2009

 

 

PRITJE

 

i rrethuar

nga pritja

e cila pëlcet

shalqir

endem rrugëve

të panjohura

të dhembjes

majave të larta

të kësaj gjendje

që ma sjell

ndërmend

kujtimin e blertë

dhe shpresat

m’i ngjyros

me të verdhë

si fotografi

e pikëlluar

unë sërish

s’të flak tutje

të pres

 

Shkup, 21 dhjetor 2007

 

 

TI

 

ti nuk shkel që nuk shkel

në bregun e dhembjes sime

 

humbet dallgëve të harrimit

si Euridika nga sytë e Orfeut

 

anija ime fillon të fundoset

në oqeanin e thellë të mërzisë

 

vjen nata e bie qetë

mbi pranverën e shpresave të mia

 

Shkup, prill 2009

 

 

STUHI E KËSAJ NATE

 

se ç’rrëke

zjarmish

rrjedhin

kapilarëve të mi

sonte

 

nata

nis e zhvesh

gjerdanin e yjeve

para shiut

i cili rrëketë e zjarrit

s’i shuan dot

 

agsholi mezi pres

të japë shenjë

të merr fund

kjo stuhi

 

Shkup, 13 shkurt 2009

 

 

AJO

 

më hidhërohet

sa herë kur jam

i frymëzuar

e diçka dua të shkruaj

 

e lë gjellën të ftohet

më thotë

për të shkruar

disa vargje

një poezi

 

flet e nevrikosur

ndër dhëmbë

 

do që frymëzimi

të më paralajmërojë

si miqtë e shtëpisë

atë

 

e lodhur nga pritja

shpinën

në shtrat ma kthen

 

gjumi e zë

me xhelozinë nën qepallë

 

në mëngjes

kur kafenë ma sjell

poezinë

më kërkon t’ia lexoj

si dëmshpërblim

 

Strugë, 26 qershor 2007

 

 

AS TY NUK TË DUA SONTE

 

sonte

nuk mund

të shkruaj

poezi

as të lexoj

 

me kujtimin

për ty

 

me hije nat?

dua të pi

sonte

në djall

ta shpie pikëllimin

me gotën

plot

dhe të këndoj

Rubairat e Khajamit

 

Shkup, 25 janar 2008

 

 

KU FSHEHËM DASHURINË

 

ah sikur ti sonte

në derën

e vetmisë sime

të trokasësh

si kujtim fëmijërie

 

të ulesh

në prehrin

e brengave të mia

zemrës

rrugën t’ia hapish

 

a thua

çfarë rrugë

do të merrte

bota

unë ...

ti ...

 

ah sikur sonte

në derën

e vetmisë tënde

të trokisja

 

të trokas

unë

 

zemra e botës

ndryshe do të ishte

imja ...

jotja ...

 

18 prill 2008

 

 

QYTETI NË GJUM

 

kur agimi

më zë mbi libër

shkronjat

grisin perden

e zezë

të shikimit tim

 

pikëllimi

vjen e struket

tek unë

qengj i butë

 

e frikëson

qyteti në gjum

 

Shkup, 2009

 

 

S’BËJ DOT GJË

 

unë nuk bëj dot gjë

 

veç derdh bardhësive

kujtimin ngjyraplot

 

pluhurin e harresës

me fjalë të blerta

ta fshij

 

muzgjeve

të përditshmërisë

nga një emër t’u vë

 

nuk bëj dot gjë unë

 

Shkup, 31 mars 2009

 

 

VRER

 

përmes qytetit

është shtrirë muzgu

petalet e luleve

mbledhin krahët

këtu aty

duket ndonjë

yje shprese

në qiellin e madh

të zhgënjimit

unë i lodhur

bulevardeve të dhembjes

përplot aromë

dëshpërimi

kërkoj kuptimin e njeriut

që e njoha dikur

në tregimet e gjyshes

dhe fiken

të gjitha dritat

e durimit në mua

me mërzinë

nën sqetull

me hapa nate

vrer në mua

zgjova

 

Shkup, 8 maj 2009

 

 

DITËT PROMETEJ TË LIDHUR

 

ditët prometej

të lidhur

dëshprimi blegërin

qengj i humbur

lundron qyteti

në gjëmë

 

retë varen

mëngë këmishe

 

ca qenë

hyjnë e dalin

në godinën

e parlamentit

 

dhe s’i ndal dot

roja

s’i ngopin

as pjatat plot

 

Shkup, 18 maj 2009

 

 

FITORJA E HUMBËSVE

 

mos guxo

mos moho

mos kundërshto

çdoherë

në mënyrën

tënde

 

guxo

moho

kundërshto

shpesh

në mënyrën

e atyre

që guxuan

mohuan

kundërshtuan

të nënshtruar

 

pastaj

i mbytur në gaz

ngre një monument

për fitoren

e madhe të humbësve

 

Shkup, 8 prill 2010

 

 

NË SHTËPINË E BABAIT

 

dritat fiken

sa bie muzgu atje

zgjohen gjindja

para këndezit

 

diku në periferi të fshatit

nën kaltërsinë

e një cope qielli

pa mjegullira mendimesh

të çiltër

si nderi i vashës

mes dy kodrinave

të egra

e përplot ëndrra

si sisa gruaje

dhe lumit përmes

që ushqente fshatarët

me peshq

dhe kthjelltësi shpresash

në shtëpinë e vjetër

të babait

me pullaz të nxirë

nga tymi

i një kohe të largët

sesi më gjeti poezia

i rrethuar me lisa të gjatë

si në poemat e Naimit

nën mbretërinë

e aromës së sertë

të mureve plot lagështirë

vijave të kristalta të acarit

vizatuar

në qelqin e dritares

me batanije ëndrrash

mbështjellë

lexoja Preverin

Nerudën

Paundin

Spahiun

Arapin…

 

mureve të gjata

të vetmisë sime

një zë sopranoje

dëgjohej nga larg

 

drita e dhomës vonë

fqinjët

i bënte kuriozë

 

Shkup, 4 shkurt 2008

 

 

M’U PIKËLLUA POEZIA

 

ja sërish unë

në vendlindje

sytë

me pranverë kujtimesh

i’a lajë mallit

 

dhe më flet lumi

me dashurinë purpur

dielli

vjen e ulet

në prehrin e nostalgjisë

në dhomën

ku ua grisja

mërzinë netëve

me shkronja të arta

dhe i mbjellja në bardhësi

si farën e grurit

në arë im gjysh

 

i mblodha

të gjitha kujtimet

në shuplakë të mallit

në vargje t’i fus

gjyshja e përlotur

erdhi e u struk

në varg

m’u pikëllua poezia

 

Gostivar, 6  maj 2009

 

 

PAQE NË SHPIRT TË TË SJELLË

(gjyshes)

 

rri në cep të dritares

si përditë

lexoj vjersha

e thith duhan të sertë

si malli

ti vjen si hije

dhe peshon rëndë

në kujtimet e mia

ma puth ballin e nxehtë

si kjo ditë prilli

e cila ma sjell

pranverën e fëmijërisë sime

përpara qelqit të dritares

dhe fillon të tretet dielli

shi i ftohtë vërshon

shpirtin tim

atëherë unë brof

nga vendi

ashtu papritur

autobusin e fundit ta zë

të vij tek ti

paqe në shpirt të të sjell

 

Shkup, 24 prill 2009

 

 

DHEMBJA PËR ARBËRINË

(Ali Podrimjes)

 

vargun

herët ta lexova

 

rrezikonte kokën

xhaxhai im

në kufiijtë

Bllacë e Jazhincë

për  mua

fëmijën

e pashtruar

dhe rebel

i etur për libra

e dhembjen

për Arbërinë

 

 

VENDLINDJA

 

i përlyer

nga balta

e pranverës së vonuar

 

vendlindja

më pikturon

nga këmbët

deri te kryet

 

se si i dukem asaj…

 

megjithatë unë e njoh

e tillë është ajo

 

çdokush

do t’ia kishte zili

 

edhe kjo poezi

 

Shkup, 5 janar 2008

 

 

SHTËPIA IME

 

të gjitha të njëjta

mali

lumi po ai

hija e kumbullës

në fund të oborrit

vendi

ku i kryqëzonim

shikimet

unë e ty

fshehur syve të botës

vetëm unë

prek

ndjej

kujtoj të gjitha

ndryshe nga të tjerët

 

Shkup, 18 maj 2009

 

 

PORTRETI I NËNËS

 

rri këmbëkryq në krye të dhomës

malli i verbër

si krushku i parë

në shtëpi të nuses

 

del nëna nga kornizat e vjetëruara

të portretit

ku rri me shekuj

në muret e shtëpisë sime

 

duke shtrënguar ballin

me shaminë e dhembjes

si në legjenda

 

përvesh duart

e shkund pluhurin e mërzisë

nga mbulojat

e pagjumësive të mia të gjata

si nëna

dhe ia hap dritaren diellit

 

oh ç’diell

ç’mëngjes

thua

s’kam parë diell me sy

e për herë të parë zgjohem

 

vështron në bisht të syrit nëna

gëzimin në fytyrën time

i cili bleron e bleron e bleron

 

Shkup, 3 prill 2010

 

 

POEZISË

 

dikur ishe

vetëm ëndërr

lule dafine

në mot të keq

 

sa herë kur fjala

borxh të mbetej

ti dridhej frike

fëmijë

poezi

 

se ti nuk ishe

vetëm ëndërr

 

 

POEZIA IME

 

e pathëna

grryen e grryen

qenien time

si shirat e mëdha

brigjet

 

mbretërisë së egër

të vetmisë

fjala humb

si dielli

në mjegulla

 

poezia ime

s’lind

 

 

REVOLTA E POEZISË

 

poezia më do

të vetëm

 

rob

dhe zot

njëherazi

 

sa herë që ndodh

ta shkruaj dosido

e revoltuar më thotë

 

më merr

më hudh në shportë

 

 

POEZI

 

poezi

stacioni i fundit

ti

pasagjer i rregullt

unë

 

herë-herë më ngjan

lavire

e dashuruar

në çdo kalimtar

epshendjellës

dhe asnjërin

kur i fik dritat

e durimit

për të lulëzuar

një tjetër ditë

 

në vargun

e pambaruar të poetit

 

 

DHEMBJA PËR MIQTË

 

koha vret

miqtë e mi

zoti im

ujit

vetminë time

me gjakun e tyre

nuk më le

as kokën

prapa të kthej

lule mbi varre

t’u vë

 

 

S’E SHKRUAJ DOT NJË POEZI

 

një poezi

s’e shkruaj dot

tretet

frymëzimi

fjalët humbasin

si pasditët në muzg

 

dhe assesi ta shkruaj

një poezi

kënaqësinë e fëmijës

në krijim

të ndjej

apo…

 

s’e shkruaj

që s’e shkruaj

një poezi

ashtu siç bëj shpesh

kur jam vetëm

e s’e mposht dot

vetminë

e cila më ndjek

si hije

 

Shkup, 27 mars 2008

 

 

NË DORËN TIME - STILOLAPSI

 

unë shkruaj

si dua

 

edhe kur

guri i fjalës

thyen

sëpatat e smirës

kundrejt meje

 

kur gjuha ime

prek thellë

mohuesit

e vargut tim

 

shkruaj

edhe kur tretem

në pellg

gëzimi

kur hidhem

në errësirë

trishtimi

 

kur hëna humbet

në mjegulla

qyteti

vishet me diell

 

mjafton

të jem i frymëzuar

 

jam poet

në dorë mbaj

penën time

 

Shkup, 22 prill 2009

 

 

SËRISH UNË DHE VETMIA

 

sërish

unë dhe vetmia

dhe nata

me zhurmën e erës

një këngë dashurie

që e rikthej

vazhdimisht

dhe dehem

nën tingujt e zjarrtë të saj

me natën

dhe i rrëfehem

i rrëfehem

derisa zëri i të pathënave

ngjiret

e vdes

në klithmat e agut

duke pirë kafe e duhan

e duke thithur

tymin

e një dite

që kahmoti e pres

 

dhe sërish

unë dhe vetmia…

 

Shkup, 29 prill 2009

 

 

ME DASHURINË PËR TY

 

lulzoi vetmia

fjalët

m’i mbushën

vargjet

plot

si pranvera

drurët

me gjethe e zogj

poezia

si një orgazëm

e shkurtër

gjumi

mbaroi

mbeta vetëm

me dashurinë

për ty

 

Shkup, 21 mars 2010

 

 

MË MBETI PA VARGJE FRYMËZIMI

 

në katër anët

ka rënë nata

dritaren e dhomës

e ka mbështjellë

errësira

fjalët ikin

e ma lënë pa vargje

frymëzimin

të zbrazët

si hambarët pa misër

të gjyshit dikur

thatësi e verës

 

unë vazhdoj

t’ua gjuaj

shqetësimin

si thërrmijat e bukës

zogjve

ata fillojnë të më hanë

si mollën

krimbat

 

Shkup, 2 maj 2009

 

 

NATËN E MIRË FRYMËZIM

 

ty frymëzim

mos eja sonte

ka net

kur portat

i kam të mbyllura

dhe mos m’u hidhëro

frymëzim

nëse sonte

nuk jam nikoqiri yt

e dritën mbi tavolinë

s’e ndez fare

sonte

e herët bie të fle

ka net

kur s’i bëj dot ballë

vetmisë

natën e mirë frymëzim

 

Shkup, 29 maj 2009