Halit Bogaj: Arif Sinani

Halit Bogaj

ARIF SINANI

Mori nanë i kish kallxue

Nuk kam qare ushtar pa shkue

Amanet ta la qit grue

Për nandë vjet ajo me t’rue

2

O fort shoqja besë i ka dhanë

O mor të dhashë besë e din e iman

Për nantë vjet mbreti kur t’man

Unë ta ruej ty kët nanë

3

Disa ditë ushtar u shkue

Plot gjashtë vjet i ka rrafshue

Kishte dalun ai me rue

Nji zabit çka kish punue

4

Dalke rojën me shikue

Te Arifi ishte shkue

Ja merr patin me nerue

I pa besë ai ish qillue

5

Fort Arifit ju ngërmue

Pse shiptar s’um ke nerue

Pse mirë patin s’ma ke marrë

Po ja shajka babë e nanë

6

Babë e nanë motër e grue

Fort Arifi ish ngushtue

Kur ma shajti nanën mue

Si n’ven t’babës e kam durue

7

Si n’ven t’dhanrrit e kam durue

Kur ma shajti t’zezën grue

Njime s’pata ku me shkue

Fort manxerren e ka lshue

8

Kur ka kris ajo përpjetë

Trutë në tokë ja kishte tretë

9

Te Dovleti shkoi haberi

Ju kish vra atij nji njeri

E kish vra Arif Sinani

Shpejt e lypi vetë sulltani

10

O shiptar ti kallxom pra

Pse zabitin e ke vra?

Tungajtëjeta baba mret

N’shërbim tand jam nantë vjet

11

Tash nantë vjet vatan tuj rue

Milazimi ish tranue

Kish pas pi e kish teprue

Drejt te roja m’ka ardhë mue

12

Sa ma mirë e kam nerue

Nuk ju dokt kamxhi m’ka mshue

Me m’ra babën se kam durue

Pata saber kam menue

13

Babë e nanë m’i ka sha mue

Si n’ven t’babs e kam durue

Kur ma shajti mu atë grue

Kurrqysh s’mujta me durue

14

I vjen vakti n’shpi me shkue

Për gjithçka ish përmallue

Me lot ishte tuj vajtue

Ato fusha tuj shikue

15

Djali nans i kish kallxue

Se Arifi jetë s’ka nrrue

Por ai djalë asht i gjallë

Do ta kesh loke përballë

16

Lumja unë nana po thot

Xhevap t’mirë më ke dhanë sot

Pasha Zotin qi t’ka falë

Mu fort zemra m’u ka kallë

17

Po don nusja mu martue

Pej kti veni për me shkue

Se po thonë atje n’ushtri

Vdiq Arifi djalë i ri

18

N’odë Arifi koka shkue

E me miq u përqafue

E hoshxholldën jabanxhi

Kallxo emnin qysh e ki?

19

Ju ngatë jeta o zotni

Unë jam ktu ni jabanxhi

Emnin unë e kam Osman

Ushtar mbreti gjatë jum kanë

15

Kanë marrë llafin me kojshi

Qysh me çu nusen n’gjini

Vetë Arifi a nalë po ngon

Diçka tjetër po menon

16

More miq u paska thanë

Pse gabuet ju kaq ranë

Por me dale burri i gjallë

Me Arifin kini fjalë

17

Nusja nin e thot oj nanë

N’dash me pa ti djalin tan

Hajde n’odë oj nanë ja ban

T’ia shohim atë nishan

18

Thonë Arifi u çojke n’kamë

E kallxojke atë nishan

Kali i shalës e kish ngranë

Pra e shihshin tash të tanë

19

Të tanë miqt ishin marrue

Kryet n’tokë e kishin lshue

N’darsëm t’dytë kemi me ardhë

Që të kesh ti jetë të bardhë

20

As Arifi s’ish idhnue

Ata miq nuk i ka lshue

Prapë kojshit i ka tubue

Darsëm t’madhe kanë marue

Sikur sefte me u martue

Edhe Kënga’Arif Sinani’ është ndër krijimet më të bukura dhe të dhembshme historike që i përket periudhës së Nizamit kur djemtë  shqiptarë ishin të detyruar të shkonin ushtarë me një qëndrim shumvjeçar sa që u harrohej edhe fytyra nga farefisi ,familja dhe të afërmit..Kjo këngë i përket grupit të atyre këngëve të ashtuquajtura të ‘’Rinjohjes ‘’së djalit me nënën dhe burrit me gruanë, motiv shpeshherë i ndeshur në këngët tona popullore dhe në folklorin tonë të pasur.Për ngjarjen e Këngës nuk mund të flasim gjatë për shkak të hapësirës dhe natyrës së këtij shkrimi por shkurtimisht mund të themi se Trimi ynë e vrau Zabitin nga shkaku se nuk mundi ta duronte atë kur ia shau gruanë, duke e spieguar në detaje vrasjen e tij të cilën e kishte arsyetuar edhe vetë sulltani.

Kur ma shau nënën, disi e durova dhe mu duk sikur e kisha babë, kur ma shau motrën disi e durova si dhëndërr por kur ma shau gruan nuk mund ta duroja dhe e vrava /i kishte thënë Sulltanit Arif Sinani/.