Lebit Murtishi: Opozitë me popullin do të thotë, opozitë me veten

Opozitë me popullin do të thotë, opozitë me veten

Nga Lebit Murtishi

            Në këto kohë të pakohëta, kur sërish bien këmbana krizash e luftërash, kur përshëndeten vrasje serike, përkrahet krimi e mohoet jeta, pa pretenduar të ndaj lekcione, konstatoj me shqetësimin më të thellë, se jo vetëm që nuk kemi përfaqësues të denjë që do t`u përgjigjeshin në mënyrë meritore situatave që po krijohen, por nuk kemi as opozitë politike që së paku të thotë një mendim të ndryshëm në mos të kundërt me oponentët e tyre.

            Përkundrazi, kur janë në pyetje çështjet kruciale të kombit, për ironi të fatit, nuk kemi zëra që kundërshtojnë qëndrimet e pozitës, nuk kemi pozitë-opozitë, të gjithë mbështesin pa asnjë rezervë urdhërat apo këshillat që u dërgohen përmes fakseve nga jashtë.

            Veç kur u preken interesat e ngushta, interesat e tenderëve dhe të shitblerjes së pasurisë kombëtare, i sheh tek grinden, shahen e fyhen pa përfillur kod e moral. Vetëm atëherë kemi opozitë, madje të fortë.

            Ja, përshembull ngjarjet në shtetin amë se ç`na thonë: pozitë-opozitë, bashkërisht, për interesa tepër banale, po e shtyejnë vendin drejt një krize me pasoja shumë të rezikshme (për t`mos thënë drejtë ngjarjeve të kobshme të nëntëdhjetë e shtatës). Në „maqedoni“ pritet „këshilli i pajtimit“ Godo-Demaçi, për të bashkuar aliun e thaçin, pa llogaritur atë thënien brilante se „bashkimi i zullumqarëve shton zullumin edhe më shumë“.

            Në Kosovë zinxhiri i skandaleve s`ka të ndalur: rasti bllaca, Albin Kurti, rasti limaj etj. etj. prandaj, askush s`gjen kohë për Mitrovicën, askush s`gjen kohë për Kosovën Lindore, për malësinë e madhe, çamërinë, Iliridën etj. etj… Për më tepër, bajrami i Mitrovicës, ne vend që të mirret me detyrat e shtëpisë, vajti gjer në shkup për të mallkuar dëshmorët e kombit përpara padronës së tij të frustruar. Ironi apo jo!

            Nuk e di se çfarë emra kanë për bajramin ata që djegin kosovën sa herë që u teket. Por, meqenëse në Kosovë nuk paska vend për kriminelë si katër shqiptarët e vrarë përpara pak ditësh, atëherë, bashkëvendasit serbë të bajramit që se njofin as Zotin për Zot në Kosovë, duhet të quhen engjuj! Eh, bajram, bajram…

            Për fat të keq a të mirë, opozitë e vetme në këto kohë kopile mbetet populli me hallet e tij. Meqenëse kohët janë të rënda, duhet të mirren edhe vendime të rënda. Opozita-popull duhet të pyes vetveten: a ishte pavarësia e Kosovës realizim i ëndrrave historike të tij, apo ishte një fillim i pakthimtë drejtë Bashkimit Kombëtar!.. jo rallë ndodh që të ngatrrojmë emocionet e bukura me parime thelbësore të një problemi. Emocioni-Kosovë i takon një periudhe të veçantë historike, ndërsa Kosova-shtet duhet të jet më parësore. Por, jo shtet siç e ëndërrojnë „pronarët“ e saj, por shtet i bashkuar, bashkë me pjesët tjera të ndara në gjirin e Shqipërisë. Në të kundërtën, jo vetëm Kosova e zvogluar që po ndahet, por ndarjet e coptimet mund të arrijnë gjer në Shqipëri (nuk do të ndalem në planet grkomëdha).

            Të mos harojmë se Kosova nuk lindi si dëshirë e mirë e shqiptarëve, ajo u grabit nga duart e shqipëtarëve dhe u shndërua në një produkt interesash gjeostrategjike e gjeopolitike të fuqive të mëdha. Ndiqet mirëfilli, se asnjëra nga fuqitë e vendosjes nuk është organizatë humanitare. Pra, as në rastin e Kosovës nuk duhet të ken bërë ndonji përjashtim. Pa hyrë në hollësitë e mëtejme të problemit, do kthehem tek ndërtimi i brendshëm i Kosovës. Jo vetëm statusi „sui generis“ ku barazohen dy entitete, njëri me 4-5 përqind të popullatës dhe përherë zjarrdhënës, dhe tjetri mbi 90 përqind të popullatës dhe përherë i viktimizuar për hirë të një paqeje të improvizuar. Siç duket, nuk është pavarësia e Kosovës „sui generis“ dhe as ka pse të jet e tillë, por është regullimi i saj i brendshëm „sui generis“. Dhe pikërisht për shkak të këtij statusi tepër të priviligjuar që kanë serbët në Kosovë, Kosova kurë nuk do të mund të funsionojë si shtet i lirë.

            Miqëve ndërkombëtar duhet t`u thuhet, se shqiptarët nuk do mbeten rroje të përjetshme të paqeve të paqena në ballkan, dhe e dyta, duhet ta dijnë shkaktarët e krizave, një ditë do të përballen me pasojat e tyre.

Lebit Murtishi

18. 05. 2010

Bern